هر چه دلم می خواهد در کوله پشتی خود قرار می دهم به شرطی که کوله پشتی 97 را در گوشه اتاق تنها بگذارم و کوله پشتی جدیدی ، به مانند خرید لباس نو عید بخرم و آن را به مثال کودکی نام زیبایی بگذارم و کوله پشتی 98 صدا کنم.
هر ثانیه از زندگی من در سال 97 پر بود از خاطرات خوب و بد ، زشت و زیبا و در کل همه زندگی من یک جور باینری و دو دویی بود از مطلق خوب و مطلق بد.
تفکراتی که همیشه همراه من بود در دو چیز خلاصه شده بود که ایا خوب است و یا بد.
در سال 98 این تفکر مطلق انگارانه خود را به زمین می گذارم و در همان کوله پشتی 97 رها می کنم و هیچ گاه حذف نخواهم کرد تا شاید برای گرفتن عبرت به آن نیز زمانی رجوع کنم
در سال جدید سعی می کنم خبر های خوش را خودم بسازم و از دیگران انتظار خبر های خوب نداشته باشم خودم را محک بزنم و تلاش خودم را ارج نهم و راهکاری برای بهتر شدن پیدا کنم .
از غر غر کردن دوری کنم و سعی کنم نگاهم را به تمامی موارد داشته باشم در هر حرکتی اول به حرکت کردن واقعی فکر کنم و به یاد داشته باشم که حتما حرکت کنم .
انجام دهم و نگویم که انجام آن نیاز به صرف هر نیازی است. حرکت را آغاز کنم تا نیاز ها خود برطرف شوند.
کتاب بخوانم و بنویسم و از نوشته های دیگران بیشتر بهره ببرم.
از سیاست و سیاست زدگی دوری کنم و مطلق اندیش نباشم.
من در کوله خود فقط یک دنیا پر از سوال بی جواب همراه نخواهم داشت و سعی خواهم کرد در کوله خود حرکت کردن را توشه راه کنم و بدان ایمان داشته باشم اگر حرکت کنم در مسیر کوله من پر ، خالی خواهد شد.
#کوله_پشتی_98
