معماری پایدار یک اصطلاح کلی است که به ساختمان هایی اطلاق می شود که برای محدود کردن تأثیر انسان بر محیط زیست طراحی شده اند. رویکرد سازگار با محیط زیست به ساختمان های مدرن، همه جنبه های برنامه ریزی و فرآیند ساخت و ساز، از جمله انتخاب مصالح ساختمانی طراحی و اجرای سیستم های گرمایش، سرمایش، لوله کشی، زباله و تهویه. و ادغام محیط ساخته شده با چشم انداز طبیعی و… را در بر می گیرد.
پایدار ترین ساختمان تجاری در جهان Bullitt Center است و ویژگی اصلی آن شامل تمام ویژگی‌های پایدار است که یک ساختمان می‌تواند داشته باشد: انرژی خالص صفر، آب خالص صفر، کربن خالص صفر، توالت‌های کمپوست، مواد بدون سموم . راه پله و 80% روشنایی روز با استفاده از پنجره های با کارایی بالا تامین می شود.
اصول معماری پایدار: محیط زیست، انرژی، بهره وری.
با استفاده از درختان، گیاهان و علف های بومی منطقه، معماران می توانند نیاز آبیاری را تا حد زیادی کاهش دهند. محوطه سازی همچنین می تواند به عنوان بخشی از استراتژی انرژی غیرفعال مورد استفاده قرار گیرد. با کاشت درختانی که سقف و پنجره ها را در گرم ترین زمان روز سایه می اندازند، می توان از افزایش گرمای خورشیدی در داخل ساختمان کاست.
ارزیابی چرخه حیات
کارایی طراحی مکان و سازه
بهره وری انرژی
بهره وری آب
کارایی مواد و متریال
بهبود کیفیت محیطی داخلی
بهینه سازی عملیات و نگهداری
کاهش ضایعات
استانداردهای LEED، یک برنامه صدور گواهینامه است که در سال 1994 توسط شورای ساختمان سبز ایالات متحده (USGBC؛ تاسیس 1993) برای تشویق طراحی و توسعه شیوه های پایدار با استفاده از ابزارها و معیارهای اندازه گیری عملکرد ابداع شد.
سیستم رتبه بندی LEED دارای هفت حوزه تمرکز است. سایت های پایدار، بهره وری آب، انرژی و جو، مواد و منابع، کیفیت محیطی داخلی، نوآوری در فرآیند طراحی و اولویت منطقه ای.
توسعه دوستدار محیط زیست برای کاهش تأثیر کلی محیط ساخته شده بر سلامت انسان و محیط طبیعی از طریق: استفاده بهینه از انرژی، آب و سایر منابع طراحی شده ،حفاظت از سلامت سرنشینان و بهبود بهره وری کارکنان است.
در پروژه های معماری داخلی، طراحی پایدار با عواملی مانند تعیین استفاده کارآمد و موثر از فضا، انتخاب مصالح ساختمانی که اثرات زیست محیطی کم داشته باشد و آلودگی، ضایعات و مصرف انرژی را کاهش می دهد، درگیر است.
