درطبیعت بیشترفلزات بصورت ترکیبات شیمیایی (کانی)وجوددارند.این ترکیبات شامل اکسیدها سولفیدها کربنات ها وسایر ترکیبات ساده و پیچیده در پوسته زمین موجودمیباشند.ازنظرترمودینامیکی ترکیبات شیمیایی به نحوی تغییرمیکنند تاآن ترکیبات در سطحی انرژی پایین تری قرار گیرند.
فلزات درحالت غیرطبیعی خودشان (عنصر)درسطح بالاتری ازانرژی قرار دارند.برای بدست یافتن به فلز خالص بایدمقداری انرژی صرف شود به دلیل عدم تعادل ترمودینامیکی فلز درسطح انرژی فوق رفتار فلز درجهتی است که به مرور زمان بتواندانرژی ذخیره شده خودراازدست داده وبه حالت طبیعی اولیه برگردد.غالبا این برگشت به حالت طبیعی اولیه باایجاد محصولات خوردگی فلز توام میباشد. واضح است که محصولات خوردگی حاصله که ازسطح انرژی پایین تری برخوردار میباشند ترکیب شیمیایی همانند سنگ معدن اولیه نمیباشند..برای مثال میتوان سنگ معدن اهن ومحصول خوردگی فلزآهن (اکسید آن) رانام برد که تاحدودی قابل مقایسه میباشند.
میتوان خوردگی رابه این صورت تعریف کرد:
"خوردگی عبارت است از تخریب فلز بوسیله واکنش های الکتروشیمیایی که بامحیط اطراف خود بعمل می آورد"
اختلاف انرژی بین یک فلز ومحصول خوردگی آن فقط تمایل یک فلز برای خورده شدن رانشان میدهد.
برای آنکه یک واکنش به خودی خود انجام پذیرد بایدباآزادشدن انرژی توام باشد.چنانچه انرژی آزادراباGو تغییرانرژی آزادرا دریک واکنش با دلتا G نشان دهیم میدانیم که تغییرات انرژی طبیعی بصورتی هستدکه انرژی ازسطح بالا به سطح انرژی پایین تر منتقل میشود وبراین مبنا ازدست دادن انرژی را باعلامت منفی وجذب انرژی راباعلامت مثبت نشان میدهند پس برای اینکه یک واکنش بطورخودبخودی انجام گیرد باید دلتا Gمنفی باشد.
نهایتا اینکه بیشترفلزات ذاتا تمایل برای خورده شدن رادارامیباشند.
