علیرضا دهقانی
علیرضا دهقانی
خواندن ۲ دقیقه·۴ سال پیش

نامه خداحافظی من به استاد عزیزم استاد محمدرضا شجریان


دلبر برفت و دلشدگان را خبر نکرد
یاد حریف شهر و رفیق سفر نکرد

عزیزم، استاد جان، فدای وجود عزیزتان بشوم، ای دوست داشتنی‌ترین.
می‌دانی که در نوجوانی، وقتی خبری از دنیای دیجیتال نبود، هر هفته به درب کاست‌فروشی چهارراه دکترای مشهد می‌رفتم و می‌پرسیدم کاست جدید از استاد شجریان ندارید؟ هر هفته، باورت می‌شود؟ تا اینکه مرد کاست‌فروش گفت مگر می‌شود هر هفته یک آلبوم بیرون داد؟

استاد جان در نبود صدای جدید و اجرای جدیدی از تو با آلبوم‌های دیگران سر می‌کردم و صد البته هزار بار آلبوم‌های قدیمت را گوش می‌دادم.

استاد عزیزم، وقتی اولین بار یک ویدیو از اجراهای ویدیویی‌ات را در سال ۷۳ پیدا کردم تازه فهمیدم دیدن اجرای تو با شنیدن صدایت چقدر تفاوت دارد.

استاد جان، سالی که در لحظه تحویل سال در تلویزیون در برنامه زنده بودی و "زکوی یار می‌آید نسیم باد نوروزی" را خواندی بهترین سال نوی من بود و هست.

استاد جان آن روز که آلبوم سروچمان تو را گرفتم و در مسیر خانه با پدر و برادرم نتوانستم تا خانه صبر کنم و در مسیر آن را گوش دادم آنچان تحت تاثیر قرار گرفتم که با رسیدن به حیاط خانه آنها ماشین را ترک کردند و من ماندم و در آن موقع شب یک بار دیگر آن را کامل گوش دادم.

استاد جانم آلبوم آرام جان‌ت دوره تحصیل فوق لیسانس مرا در ذهنم تداعی می‌کند. آلبوم دود عودت‌ات هر بار غوغای تازه‌ای در من به پا می‌کند. با قاصدک هزار بار گفتم "چه خبر هان"، ... با بیداد، با آستان جانان، با نسیم خیال، با آسمان عشق، با دلشدگان، با بوی باران، با شب سکوت کویر، با شب وصل، با جان عشاق، با نوا، با خلوت گزیده، با دستان، با دل مجنون، با خراسانیات، با … با … با …

استاد عزیزم، وقتی از مردمت بارها و بارها دفاع کردی بیشتر مطمئن شدم که نه تنها صدایت در دل و جانم است بلکه مهرت تا جان در بدن دارم در روح و جانم است.

استاد عزیزم، هرگز در عمرم طرفدار شخصی نبودم و نخواستم عکس کسی را بر اتاقم نصب کنم اما تصویر زیبای تو را با تمام وجود برای همه عمر در جلوی دیدگانم می‌گذارم.

استاد جان، هرگز در عمرم برای فوت کسی جز مادرم و برادرم نگریستم حتی نزدیکترین کسانم، اما برای تو می‌گریم و می‌نویسم، نه از سر ناراحتی، که از سر عشق.

امروز صبح با دیدن خواب مادرم بیدار شدم در حالیکه در خواب گریه می‌کردم گویا از رفتن تو خبر داشتم. تو شمس بودی و هستی و ما مولانای تو.

خدا را شکر که همایون را برای ما باقی گذاشتی تا صدایش را بشنویم و یاد تو کنیم. گوارایت باد چنین زندگی پرمعنایی و روحت در آسمان‌ها شاد و همراه همه ما ایرانی‌ها استاد جان.

- عاشق و دوست‌دار تو علیرضا

شجریاناستاد شجریانمحمدرضا شجریانهمایون شجریان
مدیر برنامه‌ی تکنولوژی در حوزه هوش مصنوعی و علم داده، منتور و کوچ حوزه علم داده و هوش مصنوعی، میزبان پادکست آدمهای معمولی
شاید از این پست‌ها خوشتان بیاید