این یادداشت رو برای تیم فنی و محصول مون مینویسم.
این جمله رو خوندیم و تجربه شخصی هم به من مدام یاد داده...
«چیزی رو که اندازه گیری کنیم و ببینیم، بهتر مدیریت میکنیم».
فرقی نمیکنه، اختلاف تعداد سفارشهای دو تا دیتابیس باشه یا تعداد ارور که میدیم یا زمان لود شدن پی دبلیوعی یا ریسپانس تایم یه اندپوینت یا نرخ دلیوری مسیج ها یا تعداد ساعتی که کار کردیم.
عددها دروغ نمیگن. خوب و بد هم ندارن. خوب و بدشون نسبیه و ما تعریفش میکنیم. اندازه گیری زمان هم، مثل اندازه گیری هر متغیر دیگه، فقط حاوی یک سری اطلاعات هست. مهم اینه که چجوری ازش استفاده کنیم. اگه بخوایم کورکورانه بگیم، خب فلانی 100 ساعت کار کرده، پس بده، فلانی 160 ساعت کار کرده، پس خوبه، خب معلومه که بیشتر از اینکه «حس بی اعتمادی » به آدم بده، احمقانه است و نباید با یه احمق کار کرد. ولی ما احمق نیستیم.
نکته اول : استوری پوینت و زمان صرف شده، جایگزین هم نیستند، مکمل هم هستند. زمان صرف شده جز متغیرهای ورودی و استوری پوینت جز متغیرهای خروجیه. با تمرکز روی خروجی، نمیشه خروجی رو بهتر کرد. باید روی ورودی تمرکز کرد که خروجی بهتر بشه. اکثرا اینجوریه. باز فرقی نمیکنه روی ارور ریت وقتی تمرکز میکنی، نمیتونی ارورها رو کم کنی، باید معماریت رو فیکس کنی، یوزکیس هات رو بازنگری کنی و ببینی چرا این ارور رو ایجاد کردی والا یا حل نمیشه، یا ده روز دیگه دوباره عینش رو میسازی.
نکته دوم: زمان تلف شده ما، ساعتهایی که ما فعالانه داریم مساله های جالب و سخت و پر اثر حل نمیکنیم یا زمانی که منتظر یکی دیگه هستیم، عمدتا پراکسی تمام ناکارآمدیهای نهادینه شده در تیم ماست که من تعارف ندارم بخوام بگم اصلا کم نیست و بازهم تعارف ندارم بگم که اصلا تقصیر کسی نیست. طبیعیت هر سازماندهی ای اینه که یه سری کارآمدی و یه سری ناکارآمدی در کنارش ایجاد میشه. ولی اینکه سعی نکنیم یا بکنیم که بهترش بشه در کنترل خود ماست.
نکته سوم: زمان تنها ورودی مساله ها نیست و خودش معلوله ساختارهای دیگه است و اندازه گیریش به تنهایی هرگز نمیتونه اصالت داشته باشه. کیفیت تعریف صورت مساله ها خودش یه پارامتر مهم ورودیه. ما تازه اگه به زمان صرف شده مون نگاه کنیم، خواهیم فهمید که مشکلاتمون کجاست؟ چرا من چهل دقیقه منتظر بودم فلانی فلان چیز رو دیپلوی کنه؟ یا فلان کانترکت چرا فلان چیز رو توش ننوشته؟ یا چرا این پروداکتچی ما جواب این سوال بدیهی رو توی تیکتش ننوشته؟ چرا من فقط رسیدم نیم ساعت کد بزنم و امروز 4 ساعت داشتم پروداکشن ساپورت میدادم؟یا چرا این محیط تستی ارور میده؟ یا چرا باید یک ساعت چت کنیم که بفهمیم مساله چیه؟
اندازه گیری زمان به تنهایی هیچ کدوم از این مسائل رو حل نمیکنه. با یه تمثیل ادامه میدم که منظورمو برسونم ولی: زمان مثل پول میمونه. هرچی کمتر پول خرج کنیم بی اینکه رفاهمون تغییر کنه، بهتره (یعنی هرچی کمتر وقت بذاریم بهتره). هرچی کارهایی که میکنیم هفته آینده برامون پول بیشتری بسازه (وقتمون رو خالی کنه) بهتره. پولهامون رو هم نباید مفت به کسی بدیم. اگه چرتکه نندازیم روی وقتمون، هیچ وقت دخل و خرجمون نمیخونه و همیشه بدهکاریم.
چون میخوایم وقت بخریم. با حذف کردن جانک میشه وقت خرید. اول باید جانک ها رو دید. ما تقریبا تو هیچ اسپرینتی بیشتر از 50% استوری پوینتهامون رو دلیور نکردیم. خیلی ساده، این یعنی تخمینمون از نحوه صرف وقتمون اشتباهه.خیلی کارهای مهممون رو داریم نمیرسیم انجام بدیم.
نهایتا، زمان ما محدوده و باید خرج کردنش آورده داشته باشه: زمانی ما صرف هرچیزی که میشه باید خروجی بده برای مشتریهامون. مشخصا یعنی تو زمان کوتاه سولوشن دلیور کنیم.
اون روز یه تماس گروهی میگرفتیم و یکی مون بود که آنلاین بود و همزمان داشت ظرف میشست و غذا میپخت. من اولش خنده ام گرفت و بهم برخورد ولی بعدش که فکر کردم دیدم که اون دوستمون مشارکتش هم به اندازه کافی موثر بود. بعد به این نتیجه رسیدم که خب همونقدر جلسه هه احتیاج به تمرکز داشت و کاش منم وقت پیاده روی چهار تا تماس تلفنی انجام بدم که وقتی تو خونه نشستم، بتونم کارهای عمیق تری بکنم. شما هم همینکار رو بکنید.
بله همه اینها رو گفتم که بگم، زمان هاتون رو یک دو هفته مجبورید ثبت کنید. هیچ اثری توی هیچی هم نداره کما اینکه تا الان هم کسی توی شرکت ما به خاطر این چیزها کسی چیزی بهش نگفته. اگه دوست ندارید توی جیرا، توی اکسل برای خودتون ثبت کنید. از هفته دیگه، وقتی با من نحوه ی صرف وقتتون رو مرور کنیم، خواهید دید که میتونیم صرف کارهای بهتری کنیمش و کلی زواید رو ازش حذف کنیم که بتونید کلی کارهای مهم تر کنید.
