بیماری ناشی از ویروس کرونای جدید(19_COVID)اکنون یک مشکل جهانی است که بنا به گزارش های به دست آمده شیوع آن از 29 بهمن در ایران تایید شده است.و تاکنون واکسن یا داروی خاصی برای آن ساخته نشده،باید مقاومت جسمی و روحی خود را در برابر ویروس کوید_19 و پیامدهای ذهنی و هیجانی ناشی از شیوع آن را افزایش دهیم.تحقیقات متعددی نیز درباره صدمات روانی شیوع ویروس کرونا در جامعه بر اقشار مختلف انجام شده و نشان می دهد بیش از 20 درصد مردم علائم ابتلا به افسردگی را گزارش کرده اند و این سطح از شیوع افسردگی در جامعه پیش از وقوع همه گیری است و این ویروس یک حالت غیرعادی است که در روند زندگی افراد اخلال به وجود آورده و طولانی شدن آن باعث آسیب به سلامت روان می شود .و این امر باعث آسیب های روانی بر انسان می شود.یکی از علل هایی که باعث شدت آسیب های روانی می شود این است که وقتی افراد نتوانند به طور معمول به زندگی خود ادامه دهند و به طور مداوم با این ترس مواجه هستند که نکند به این بیماری مبتلا شوند،بار سنگینی روانی به دنبال آورد.
همچنین با توجه به اینکه کرونا با اجتماع جان می گیرد و فرد مجبور است که در این ایام بیشتر در خلوت خود باشد،طبیعی است که همین مسئله نیز بر وی اثر سوء می گذارد.همچنین کسب و کار بسیاری از افراد تحت تاثیر قرار گرفته که این نیز بر روان آنها اثر گذار می گذارد و اختلال را تشدید می کند،شاید نتوانیم در قالب کلمات اثرات سوء این اتفاق را بر زندگی افراد نشان دهیم،اما شکی نیست که آسیب های وارد شده گاهی غیر قابل جبران است،این ویروس زندگی بشر را به بحران بزرگی مواجه کرده است که باید با برنامه ریزی صحیح از این اثرات منفی،آسیب های روانی ناشی از کرونا کاسته شود.و با توجه به این شرایط باید آستانه ی تحمل خود را به حداکثر برسانیم ؛اما برای رهایی از تنش های فکری باید مثبت اندیش باشیم تا بتوانیم به افرادی که در محیط اطرافمان قرار دارند یاری شان کنیم و این شرایط را برایشان متحمل سازیم.معمولا مدیریت اتفاقاتی از این دست در سطح کلان و خرد صورت می گیرد؛در سطح کلان مسئولیت متوجه بخش مدیریت جامعه است و در سطح خرد این مردم هستند که باید به یکدیگر کمک کنند.در سطح خرد باید همدلی آحاد مختلف جامعه وجود داشته باشد،درست است که مشکلی پیش آمده و ممکن است که در این شرایط هر کس به فکر خود باشد و منافع شخصی خود را بر منافع جمعی ترجیح دهد اما در این شرایط برای سریع رفع این بحران افراد باید در سطوح مختلف جامعه در کنار یکدیگر قرار بگیرند.
از نظر اقتصادی بهتر است که هر کس در حد توان خود،به افرادی که مستقیم یا غیر مستقیم درگیر ویروس کرونا شده اند کمک مالی صورت بگیرد و این موضوع حتی بیشتر برای آن دسته افرادی که تمکن مالی بیشتری دارند صدق می کند.سایر گروه های اجتماعی نیز باید در یاری رسانی به یکدیگر پیش قدم شوند؛باید توجه داشت با شرایط این روزها و محدودیت ها نباید کمک ها به صورت حضوری باشد.حتی کمک ها می تواند عاطفی و دلجویی غیر حضوری از گروه هایی باشد که عزیز خود را از دست داده اند، اما تسکین دادن و یاری رساندن افراد جامعه مخصوصا در این شرایط غیر منتظره ابتدا باید خودمان از سلامت روانی برخوردار باشیم و خود را الویت قرار دهیم تا بتوانیم به اعضای خانواده ی خود،همکلاسی هایمان،مدرسه و دوستانمان خدمت رسانی کنیم .در شرایط سختی به سر می بریم ،دوره ای که پایان آن مشخص نیست اما باتوجه به شرایط پیش آمده باید این را بدانیم چه بخواهیم،چه نخواهیم،این شرایط با ما همراه است؛در این حالت،شرایطی که آرامش روحی و روانی بیشتری وجود داشته باشد می طلبد؛آرامشی که با توجه بیشتر به معنویت و اطمینان به لطف خدا حاصل می شود.اما شرایطی را سپری می کنیم که هر چند به علم دانشمندان و پزشکان امید داریم اما در شرایط بحرانی به سر می بریم و احساس می کنیم باید به خداوند توکل کنیم.با مشاهده ترس از مخاطره بیماری های واگیردار چون کرونا که بر ذهن بسیاری از مردم جهان تاثیرات نامطلوبی به جا گذاشته،به درک این آیه قرآن می رسیم که مردم امروز جهان همانند سوارشدگان بر کشتی هستند که وقتی در شرایط طوفانی دریا قرار می گیرند و از همه جا قطع امید می کنند؛به دعا و نیایش رو می آورند.بنابراین در این وضعیت،بهترین حالت،تقویت تجربه دعا و نیایش در همه افراد به خصوص کسانی است که از این تجربه ناب به دوره بوده اند.باید هر روز به خود یادآوری کنیم که برای رهایی از این وضع و همچنین رنگ و عطر گرفتن مجدد حیات،باید به خداوند اطمینان داشته باشیم.حتی می توانیم در کنار این حس و حال معنوی،با خواندن کتاب بطور قطع،کمتر از این شرایط رنج ببریم و با هدیه دادن و معرفی کردن کتاب های مفید و به ویژه کتاب هایی که ذهن انسان را از افکار منفی پاکسازی می کند برای عزیزانمان به ارمغان بگذاریم.
می توانیم در این راه هم برای افراد مسن و همچنین سالمندان پیش گام شویم.و در این امر سازمان های فعال در خصوص امور بشر دوستانه درباره ی آسیب های جسمی و روانی حاصل از این انزوا بر سالمندان نیز هشدار داده است.با تداوم شیوع کرونا،موسسات خیریه بسیاری تشکیل شده است که به همکاری نیروهای جوان و داوطلب نیاز دارند که اگر از شرایط جسمی خوبی برخوردار هستید می توانید به این گروه های خیریه ملحق شوید و با این شرایط به طور سازماندهی شده به سالمندان کمک کنید.این کمک ها شامل خرید برای سالمندان،تحویل بسته های خرید به آنها،ضدعفونی کردن محل سکونت سالمندان،کنترل و وضعیت سلامت و حتی پخت و پز برای آنها می شود.
اما بیماران بهبود یافته می توانند نقش ارزشمندی در کاهش ارقام فوتی ها داشته باشند؛سازمان انتقال خون از کسانی که کرونا گرفته و بهبود یافته‌اند، تقاضا کند که به مراکز انتقال خون مراجعه کنند تا با اهدای پلاسمای خون خود بیماران دیگری که با کرونا درگیر شده‌اند، نجات دهند. پلاسمادرمانی روش درمانی است که از صدها‌سال پیش وجود داشته است و تا زمان کشف درمان قطعی و واکسن کرونا می‌تواند یکی از بهترین راه‌های درمانی این بیماری به شمار برود.
کرونا حتی دانش آموزان و دانشجویان را تحت تاثیر خود قرار داده است و حتی باعث به وجود آمدن چالش ها و دغدغه های زیادی در این خصوص شده است.اما کافی است با برنامه ریزی قانونمند به سوی هدف هایتان گام های بلند بردارید.در ابتدا کافی است خود را با همسالان موفق و متعهد به تحصیل در دانشگاه محاصره کنید،زیرا تنها با گذراندن وقت در کنار افراد موفق می تواند انگیزه زیادی کسب کنید و دوستان و همکلاسی هایتان را به یک چالش بزرگ دعوت کنید و می توان قبل از امتحانات با استفاده صحیح از شبکه های مجازی ،گروه های مطالعاتی تشکیل بدهید و با هم رقابت کنید.درباره راهبردها و اهداف خود صحبت کرده ،ترس هایتان را به اشتراک گذاشته و برای غلبه بر آنها با هم همکاری کنید و به یکدیگر انگیزه بدهید.
تاثیرات کرونا در محیط زیست هم قابل توجه بوده است؛شیوع کرونا اگرچه از منظر کاهش تولید گازهای گلخانه ای به زمین کمککرده است اما با توجه به رشد فراینده مصرف مواد ضدعفونی کننده و اقلام بهداشتی،شاهد روند رو به افزایش تولید پسماندهی عفونی هستیم که رها سازی آنها در طبیعت برای محیط زیست زیان بار است و همچنین به دلیل کرونا و رعایت مسائل بهداشتی،مصرف شوینده ها افزایش پیدا کرده است .که این امر باعث تولید فاظلاب ،آلودگی آب های زیر زمینی و حتی باعث کاهش منابع آب های آشامیدنی می شود و با قرنطینه خانگی از سوی ستاد ملی مبارزه با کرونا مردم را به یک آسیب منفی و چالش برانگیز دعوت می کند که این امر باعث افزایش روز افزون برق،مصرف آب،افزایش مصرف در سوخت های خانگی مثل گاز،موادغذایی،بهداشتی و حتی دارویی شده است.یکی از عوامل موثر در تخریب محیط زیست می توان به ضدعفونی و تجمع زباله های پزشکی و بیمارستانی بواسطه ماهیت بیماری کرونا و همچنین رها سازی ماسک و دستکش در معابر عمومی توسط مردم به ویژه در مناطق شمالی کشور باعث افزایش آلودگی محیط زیست شده است که در حقیقت با این عمل،مردم پسماندهای ویژه و خطرناک را وارد محیط می کنند.
اما در میان این همه فشارها و دغدغه ها کسانی هم هستند که در این مسیر باید بیشتر از سایر گروه های جامعه یاری شان کنیم که بدون هیچ منتی فداکارانه بیشترین دشواری ها بر آنها متحمل است و خالصانه در این راه فعالیت می کنند. پرستاران و پزشکان این روزها تصاویر تلخ زیادی می بینند که دشواری انجام وظیفه را برای شان بیشتر می کند.برای همین است که معتقدند در دوران پسا کرونا،آسیب های این روزهای کرونایی در زندگی کادر درمانی بیشتر خودش را نشان می دهد.اما وقتی که صفحه ی مجازی را دنبال می کنیم متوجه می شویم که هنوز هم در فضای مجازی می توان پست ها و استوری های زیادی را دید که برخی افراد از طبیعت گردی ها و مهمانی ها و دورهمی های خود منتشر می کنند.همین افراد شاید پست های مربوط به زحمات کادر درمانی را می پسندند و دیدگاه هایی هم در وصف تلاش های این قشر جامعه می نویسند.جمله هایی که در ظاهر روحیه بخش است و در نگاه کادر درمانی به رنج آنان می افزاید.
پرستاران و پزشکانی بوده اند که در منزل فرزند بیمار دارند و ارتباطشان با فرزندشان به تماس های تصویری محدود شده و حتی حالا به خاطر حس در بند بودن،همین تصویری ها را هم کم کرده اند.شاید به باور جامعه اعضای کادر درمانی به خاطر مواجه شدن با انواع فوتی های بیمارستان،مرگ بیماران را راحت تر بپذیرند؛اما وقتی پای صحبت آنها که بنشینیم متوجه می شویم به این شکل نیست.اما هنوز هم در جامعه قشرهای زیادی وجود دارند که شعار
((در خانه بمانیم))،((کرونا را شکست می دهیم))و بسیاری از شعارهای این روزها هنوز برای خیلی ها جدی نیست.خیلی ها هم از درخانه ماندن شاکی اند از این که این وضعیت چقدر باید ادامه داشته باشد؟اما اگر به زوایای مختلف بنگریم خواهیم دانست که در خانه ماند چقدر راحت تر از پوشیدن این لباس های طاقت فرسا و حضور در بیمارستان برای خدمت به بیماران کرونایی است.
در شرح مقام پرستار نمی توانم از کلمه ای به کار بگیرم تا اندکی از خستگی شان کاسته شود اما این را به خوبی آگاهم خستگی را خسته کرده ای بس که از خودت مایه می گذاری تا مبادا شرمسار خانواده ای شوی که چشمشان به التیام دردهای کسی است که قوت لایموتشان را تامین می کند،خستگی را خسته پایداری و استقامتت در برابر ناملایمات می کنی و در و بیمارستان از تو بابت این همه پایداری شرمسار است . ((روز پرستار مبارک))
