نورد گرم، فرآیندی است که برای تولید ورق سیاه استفاده می شود. همانطور که گفتیم انواع ورق سیاه در دمای بالا قرار می گیرند. این دما بالاتر از دمای تبلور مجدد فولاد است، درنتیجه به فولاد اجازه می دهد به راحتی شکل شکل بگیرد و در اندازه های بزرگتر ساخته شود. بعد از فرم دهی ورق سیاه باید سرد شود اما با سرد شدن، ورق سیاه تمایل دارد به طور غیر یکنواخت جمع شود. بنابراین در مقایسه با ورق‌های روغنی کنترل کمتری بر روی اندازه و شکل نهایی محصول نهایی وجود دارد.
ورق روغنی به دلیل استفاده از نورد سرد در فرآیند پردازش آن، دارای سطحی صاف و صیقلی می باشند (برعکس ورق‌های سیاه). به همین دلیل این نوع محصول بیشتر در مواردی که کیفیت ظاهری محصول از اهمیت بالایی برخوردار است، کاربرد دارد. انواع ورق های روغنی براساس نوع آلیاژ و عملیات حرارتی شامل ورق‌های روغنی معمولی ST12، نیمه کشش ST13 و فوق کشش ST14 تقسیم می شوند.
ورق سیاه را می‌توان ماده‌ی اولیه‌ی ساخت و تولید بسیاری از محصولات فولادی دانست. محصولات فولادی مانند انواع پروفیل زد، تیرآهن، پروفیل سی، نبشی ها، فنس ها، … . همچنین از مهم‌ترین کاربرد ورق‌های سیاه، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: صنعت ساختمان، تانکر سازی، ساخت انواع بدنه‌ی خودرو، کشتی سازی، ... . محصولات فولادی نورد سرد یا روغنی معمولا به صورت ورق، نوار، میله و میلگرد تولید می شوند.
در مواردی هم نیز محصولات نورد سرد مدل کوچکترِ محصولات تولید شده به روش نورد گرم هستند. همچنین از این محصول فولادی به عنوان ماده‌ی اولیه‌ی ورق گالوانیزه یا همان ورق سفید، نام می برند. اما موارد استفاده از ورق‌های روغنی محدود به اینها نیست، کاربردهای دیگر آن عبارتند از: لوازم خانگی، مبلمان فلزی و اداری، ساخت پانل‌های غیرقابل انعطاف، ... . تفاوت اصلی ورق نورد سرد و گرم در نحوه پردازش آنهاست.
فولاد نورد سرد یا ورق روغنی اساسا فولاد نورد گرم است که بیشتر در مواد احیا کننده سرد یا همان مراحل نورد سرد، پردازش می شود. در حالی که ورق سیاه که به ورق گرم هم شناخته می شود، فولادی است که در دما بسیار بالا (حدودا بالاتر از ۱۱۰۰ درجه سانتی گراد) فرآوری می شود. فولادهای با گریدها و مشخصات مختلف می توانند نورد گرم یا سرد باشند.
source: کاربرد ورق سیاه و ورق روغنی
