درودی به گرمای آفتاب تابناک. امیدوارم که تندرست و شادکام باشید. امروز قرار است در این مقاله سری به سینمای هراس (نام آفریده شده به دست خودم برای سینمای وحشت با توجه به عربی بودن این واژه) خواهیم زد و با فیلمی فرانسوی-ایتالیایی از این ژانر، نخستین قسمت از سری مقاله های سینما هراس را آغاز خواهیم نمود. فیلمی که از آن سخن می‌گویم فیلمی نیست جز: چشمان بدون چهره (Eyes Without a Face) به کارگردانی ژرژ فرانژو.
داستان فیلم درباره جسد زنی است که در آب رها شده. وقتی دکتری این جسد را پیدا می‌کند متوجه شباهت زن با دخترش که در تصادفی چهره خود را از دست داده است، می‌شود. این موضوع باعث خطور افکار شومی به ذهن آن مرد می‌شود که نتیجه اش انجام یک عمل جراحی است. در نهایت نبردی بین خیر و شر در داستان اتفاق می‌افتد و حق به حقدار می‌رسد.
می‌توان نقد های منفی و مثبتی به فیلم وارد نمود. یکی از نقد های مثبت من به این اثر، کشش داستانی است که مخاطب را در هم درجه ای از سواد سینمایی مجذوب خواهد نمود. البته فیلم نسبت به دوره خودش و آثار سینمایی هم زمان با خود، نمی‌تواند خودی نشان دهد و چند درجه عقب تر ایستاده است. همچنین نمی‌توانیم از ضعف های فیلم چشم پوشی کنیم. ایفای نقش بازیگران یقینا به چشم بیننده امروزی، تصنعی و غیر واقعی به نظر می‌رسد. صحنه های حساس فیلم هم هیجان کافی برای به وجد آوردن مخاطب را ندارند. شاید اگر کسی در همان سال این فیلم را تماشا می‌کرد از دیدن آن به عنوان یک فیلم هراس انگیز لذت می‌برد ولی مخاطب امروزی تنها در صورت علاقه جدی به سینما (به ویژه سینمای هراس) می‌تواند با فیلم ارتباط بگیرد.
هر چند من از فیلم لذت بردم. قصه به گونه ای طراحی شده بود که گام به گام جلو می‌رفت و مخاطب را در انتظار لحظه های بعدی می‌گذاشت. این از نظر من جالب بود و به نظرم بسیاری از آثار ترسناک امروزی چنین قاعده ای را دارا نیستند.
در پایان می‌توانم عنوان کنم، چشمان بدون چهره با آن نام دلفریب و خلاقانه اش می‌تواند به عنوان یک اثر متوسط رو به بالا در فهرست تماشای شما جا خوش کند. به هر حال برای کسب تجربه بیشتر در زمینه آثار سینمای هراس بهتر است هم فیلم های خوب و هم فیلم های بد (البته این فیلم به هیچ عنوان بد نیست) را ببینید و سپس قضاوت کنید. نظر شخصی من این است که فیلم را حتما ببینید. گمان نمی‌کنم چیز دیگری برای گفتن باقی بماند. شما را به خداوند بزرگ می‌سپارم. بدرود.
