✅مکتب زبان‌شناسی فراساختارگرا»
?بخش اول
چکیده: ساختارگرایی نظریه‌ای است که به شناخت، مطالعه و بررسی پدیده‌ها بر اساس قواعد و الگوهایی که ساختار بنیادی آنها را به وجود آورده‌اند؛ می پردازد. این شیوه به رشته‌های علمی گوناگون و پدیده‌های موجود در آنها اختصاص یافته است. درواقع هر پدیده را در ارتباط با مجموعه پدیده‌هایی که جزیی از آنهاست بررسی می‌کنند. موازی با اوج فعالیت ساختارگرایان، ژاک دریدا (2004ـ 1930م) فیلسوف و نظریه‌پرداز فرانسوی با به چالش کشیدن آرای سوسور درباره‌ي نظام ساختاري نشانه‌ها در قالب تقابل‌هاي دوگانه، به تخریب زیربناهای علم زبان‌شناسی و نشانه‌شناسی و بنیان نهادن نظریه‌ی «پساساختارگرایی» پرداخت. دریدا اعلام کرد که یک دال تنها بر یک مدلول دلالت نمی‌کند و می‌تواند در آنِ واحد بر مصداق یا مصداق‌های دیگری که با هم متفاوت و گاهی بی ارتباط هستند، دلالت کند. سوسور بر این باور بود که ارزش هر واژه در تقابل با واژه‌های دیگر آشکار می‌شود. لذا زبان، محور تفاوت بین ساختارگرایی و پساساختارگرایی است. اما فراساختارگرایی جهان‌بینی است که کلمه را فراتر از هر نوع رابطه‌ی تقابل‌گرایانه و حتی فراتر از دال‌های سرگردان دریدا یک حقیقت عمیق معنایی می‌داند که در بعد ثابت حقیقت عمیق خویش فرامکان، فرازمان و فراساختارگرایانه رفتار می‌کند. اما می‌تواند در بی‌نهایت ابعاد متغییر معنایی خود در رابطه با دیگر واژه‌ها ساختارگرایانه عمل کند و با توجه به انواع خودآگاه‌ها و ناخودآگاه‌های هفتگانه‌ی جمعی_فردی بی‌نهایت مصداق و معنا بپذیرد. این مقاله به برسی چرایی و چگونگی فراساختار بودن کلمه _با عطف به درس‌گفتارهای آرش آذرپیک_ می‌پردازد.
کلمات کلیدی: ساختارگرایی، پساساختگرایی، ساختارشکنی، فراساختارگرایی
مقدمه:
1_1 ساختارگرایی:
از زمان فردینان دوسوسور به این سو پرداختن به ساختارها، مهمترین دلخوشی و دل‌مشغولی و دغدغه‌ی پژوهشگران در علوم مختلف از جمله ادبیات بوده است. فرضیه‌ی نظام‌مند بودن زبان، منتقدان را بر آن داشت که ادبیات را نیز سیستمی نظام‌مند در نظر گیرند. و همان تمایزی را که سوسور میان زبان و گفتار و محور همنشینی و جانشینی می‌یافت، میان زبان ادبی و غیرادبی بیابند. رویکرد زبان‌شناسی ساختگرا، به مصادیق و جنبه‌های مختلف زبان، یعنی گفتارها معطوف است. در این نظریه منتقد می‌کوشد تا مصادیق و سویه‌های متنوع ادبیات؛ یعنی ژانرهای مختلف و چگونگی متابعت یا عدول از هنجار و نرم (norm) را مورد بررسی و تحلیل قرار دهد.
بنابراین پاسخ سوسور به این پرسش که «زبان چيست؟» اين است كه «زبان نظامي از نشانه‌هاست». (کالر، 1379: 21 )
#مقدمه
#نیلوفر_مسیح
#مکتب_اصالت_کلمە
کتاب:
#بانوی_واژه_ها
تالیف:
#شبنم_هاشمی
#آرش_آذرپیک_امپراطور_واژه_های_جهان
#عریانیسم_و_اعلام_عرفان_بس_در_تمدن_ایرانی_اسلامی
