اکسن‌ها با تقلید یک عامل عفونی – ویروس، باکتری یا دیگر میکروارگانیسم‌های عامل بیماری – عمل می‌کنند. این کار به سیستم ایمنی ما «یاد می‌دهد» که چگونه به طور سریع و مؤثر به این عامل واکنش نشان دهد.
واکسن‌ها معمولا یک نوع ضعیف‌شده از یک عامل عفونی را ارائه می‌کنند که به سیستم ایمنی ما اجازه می‌دهد تا آن را در حافظه‌اش ضبط کند. بدین ترتیب،قبل از اینکه ویروس ما را بیمار کند، سیستم ایمنی ما می‌تواند سریعا آن را شناسایی کرده و مقابله کند. برخی از واکسن‌های کرونا به این صورت طراحی شده‌اند.
دیگر انواع واکسن‌های کرونا با روش‌های چدیدتر ساخته شده و با نام واکسن‌های پیام‌آور آر‌ان‌ای (RNA) یا ام‌آر‌ان‌ای (mRNA) خوانده می‌شوند. این نوع واکسن‌ها به جای معرفی عامل (ماده‌ای که باعث می‌شود بدن شما آنتی‌بادی تولید کند)، کد ژنتیک لازم را به بدن ارائه می‌کند تا سیستم ایمنی ما بتواند آنتی‌ژن را خودش تولید کند. تکنولوژی این واکسن‌ها برای چندین دهه مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. واکسن‌های ام‌اران‌ای حاوی هیچ ویروس زنده‌ای نبوده و تداخلی با دی‌ان‌ای انسان‌ها ندارند.
برای کسب اطلاعات بیشتر درباره نحوه عمل واکسن‌ها وب‌سایت سازمان جهانی بهداشت را ببینید
