در اهمیت صنعت گردشگری سخنها گفته شده و مقاله ها نگاشته شده، همینقدر کافی است بدانیم که گردشگری تنها صنعتی است که از نوع داخلی آن باعث توزیع عادلانه تر ثروت در کارآترین شکل خود میشود و ورود توریست خارجی علاوه بر این مزیت باعث ارزآوری میگردد.
کشور ایران همانطور که میدانید علی رغم داشتن جاذبه های زیاد طبیعی، تاریخی، فرهنگی و مذهبی متاسفانه از نظر جذب گردشگر به خوبی عمل نکرده و این ظرفیت لایتناهی مورد استفاده کامل واقع نشده است. تصور کنید ایران جز ده مقصد برتر گردشگر در جهان باشد، کدام قدرت توان قطع این بازوی اقتصادی در ایران را خواهد شد اگر ما خود این بازو را قطع نکنیم؟
موانعی بر سر راه است تا این پتانسیل بزرگ مورد استفاده صحیح قرار نگیرد که در ادامه به آنها میپردازیم؛
1- زیرساخت ها: ناگفته پیداست که ما در بخش زیر ساختها دچار مشکلات عدیده ای هستیم. شبکه حمل نقل هوایی توان و درایت لازم علی رغم مزایای ایران در این صنعت را در جابجایی مسافر و تبدیل ایران به یک هاب منطقه ای را ندارد، بخش اعظم ظرفیتهای شبکه های پرواز داخلی مورد استفاده قرار نگرفته است و مشکلات عدیده دیگر، با این حال قرار گرفتن هاب های بزرگ منطقه ای مانند دبی، استانبول و دوحه ایران را به ارزانترین و پر تردد ترین هاب های هوایی جهان متصل نموده است ولیکن عدم برنامه ریزی صحیح در بخش پروازهای داخلی و سیاستهای نادرست در این حوزه مانع به کارگیری آن در خدمت گردشگری کشور شده است.
مشکل هتلینگ نیز از دیگر ضعفهای مملکت است، چه بسیار شهرهایی که از داشتن هتل های با کمترین امکانات محروم هستند و شهرهای بزرگی مانند اصفهان و شیراز با کمبود اتاق در فصول پر تردد روبه رو میگردند.
از این مشکلات بزرگ که عبور کنیم میبینیم که بیشتر مراکز که بالقوه توان جذب توریست را دارند از داشتن حتی یک سرویس بهداشتی استاندارد محروم هستند.
قطعا برای جذب گردشگر لازم است مشکلات ساختاری و زیر ساختی مرتفع گردد.
2- تبلیغات نام متناسب و ضعیف: در جهانی که تبلیغات با شیوه های گوناگون حرف اول را در بازاریابی میزند ما همچنان در خواب خرگوشی بسر میبریم، کشورهایی نظیر آذربایجان، ازبکستان و حتی روآندا در سطح پربیننده ترین شبکه های تلوزیونی، تیم های مطرح باشگاهی فوتبال و شیوه های مرسوم دیگر اقدام به شناساندن کشور خود میکنند.
3- قوانین و قوانین: قوانینی مانند حجاب اجباری و دیگر قوانین از این دست باعث خارج شدن ایران از مقصد طیف وسیعی از گردشگران میگردد، این مهم نیازمند بازنگری در بسیاری از این قوانین است.
4- نادیده انگاشتن پتانسیلهای جشنواره ها: جشنی مانند چهارشنبه سوری میتواند با تدبیر در برگزاری، به یک جاذبه مهم و با امضای ایران در یک زمان مشخص همه ساله تعداد زیادی گردشگر را به ایران بکشاند و نگاه ها را به سمت ایران متوجه کند اما با نگاه تنگ این ظرفیت از دست میرود و کارکرد معکوس به خود میگرد، از این دست جشنواره ها در ایران در فرهنگهای گوناگون بسیار وجود دارد که نیازمند سازماندهی و توجه و نگاه اقتصادی است.
لازم به توضیح اضافه نیست که تا این موانع وجود دارند شاهد رشد این بخش نخواهیم بود و هر ساله شاهد تهدید به تحریم نفت خواهیم بود و نگران قوت لا یموت...
باشد که با حل مشکلات اقتصادی به ماجراجویی های خود با رقبت بیشتری ادامه دهیم...
