در آن روزهای تاریک، زمانی که دستمان از دنیا کوتاه بود!
در همین ویرگول پستی دیدم از معرفی سایت های داخلی که امید ناامید ما را اندکی بهبود بخشید.
اما اندک زمانی نگذشت که آن امید اندک تبدیل به خنده؛ غم، اعصاب ناراحت و سایر احساسات منفی شد!
در این مطلب قصد دارم در رابطه با معجزه این روزهای فضای دیجیتال کشور صحبت کنم و کمی هم بی اعتبارترش کنم.
چند وقت پیش از یکی از اساتید مجرب در حوزه سئو و وب شنیدم که گویا در یک برنامه صداوسیما (که نمی دانم رادیو بود یا تلویزیون) از یکی از مدیران ارشد این سایت سوال شد که به چه صورت باید پارسی جو را پیدا کنیم و وی که دستی بر آتش خاموش داشته صراحتا و با خونسردی اعلام کرده که گوگلش کنید!!!
دومین مساله ای که من در سایت پارسی جو به آن برخورد کردم عکس زیر است:
در این مورد سکوت پیشه کرده و از آن می گذرم.
سومین مساله ویکی پدیاست!
سایتی که به شدت محبوب پارسی جوست. چون شما هر چیزی که جستجو کنید یا لینک ویکی پدیا را برای شما نمایش می دهد. یا نزدیک ترین کلمه بی ربط به کلمه موردنظر شما را در ویکی پدیا به شما پیشنهاد می دهد.
بر اساس آمار ثبت شده در ویکی پدیا، پروژه پارسی جو از سال 1380 در فاز مطالعاتی شروع شده و پس از 8 سال تحقیق در سال 1388 به فاز اجرایی درآمده . اما تا کنون پیشرفت محسوسی نداشته و ظاهرا در آینده هم پیشرفتی نخواهد داشت!
جالب است بدانید که در پروژه پارسی جو بر اساس جستجو در لینکدین بیش از 20 نفر کارمند مشغول به فعالیت هستند که هر کدام یه گوشه از کار را گرفته و در حال بررسی پیشرفت های پیش رو هستند.
در الکسا اگر آمار پارسی جو را ببینید ، ملاحظه می کنید که تعداد زیادی از افراد در آن روزها با هزار امید و آرزو به سایت رفته و با نتایج متحیرکننده آن روبرو شده و حس بد عقب ماندگی دیجیتالی کشور را به خوبی هر چه تمام تر حس کرده اند!
در مورد آن رتبه جهانی الکسا هم من چیزی نگم بهتره.
جالب تر از همه این مسائل، این است که ما در روز دوم آن روزها سایت خود را ثبت کردیم . اما پس از طی یک هفته پس از ثبت سایت گویا الگوریتم های پارسی جو تشخیص داده اند که ما فعلا در حدی نیستیم که ما را به جویندگان نمایش دهند.
این مطلب را با جمله " اگر حس می کنی حسش نیست خب برو بخواب " به پایان می رسانم و آرزو می کنم که باز آن روزها باز برنگردد و ما همیشه به اطلاعات به صورت آزادانه دسترسی داشته باشیم.
