با توجه به پیشرفت‌های اخیر، استفاده از وسایل IoT کاربرد فراوانی پیدا کرده‌اند. بخش اصلی در این وسایل ماژول‌های ارتباطی است که امکان برقرای ارتباط از راه دور با دستگاه را فراهم می‌کند. قسمت ارتباطات یک دستگاه یا به صورت بی‌سیم و یا سیم‌دار(CAN، LON و …) می‌باشد، اما نوع بی‌سیم آن کاربرد بیشتری دارد. ارتباط بی‌سیم نیز یا توسط امواج رادیویی یا ارتباط نوری و یا امواج فراصوت می‌با شد. از امواج رادیویی به خاطر نرخ داده بالا وعدم نیاز به دید مستقیم بین فرستنده و گیرنده، بیشتر استفاده می‌شود.
برای داشتن ارتباط در هر دستگاه، به یک فرستنده و گیرنده نیاز است. وظیفه اصلی آن‌ها تبدیل رشته بیت‌های دریافتی از میکروکنترلر به امواج رادیویی و بالعکس می‌باسد. مشخصه‌های یک فرستنده-گیرنده عبارتند از: نوع سرویس دهی به لایه‌های بالایی، مصرف توان و بازدهی انرژی، فرکانس حامل و چند کانالی، انرژی و زمان لازم برای تغییر حا لت کاری، نرخ داده، مدولاسیون، کدینگ، کنترل توان، نویز فیگر، گین، بهره‌وری توان، حساسیت گیرنده، محدوده کاری، بلاکینگ، تشعشعات خارج از باند، پایداری فرکانسی و محدوده ولتاژ.
ساختار یک فرستنده-گیرنده شامل یک RF front-end و یک بخش baseband می‌باشد. بخش اول وظیفه پردازش سیگنال آنالوگ در باند فرکانسی را دارد، در صورتی که بخش دوم وظیفه پردازش تمام سیگنال‌ها به‌صورت دیجیتال و ارتباط با پردازشگر دستگاه و یا دیگر بخش‌های دیجیتال را بر عهده دارد.
فرستنده-گیرنده‌ها در حالت‌های کاری مختلفی می‌توانند قرار بگیرند. این حالت‌ها عبارتند از:
ارسال:در این حالت قسمت فرستنده فعال بوده و آنتن تشعشع دارد.
دریافت:در این حالت قسمت گیرنده فعال می‌باشد.
آماده به کار:مدارات لازم برای دریافت سیگنال فعال بوده و بقیه مدارات خاموش می‌باشد. در این حالت سیگنالی دریافت نمی‌شود.
خواب:در این حالت مدارات خاموش می‌باشد و ارسال و دریافتی صورت نمی‌گیرد. حالت خواب انواع مختلفی دارد که بر اساس تعداد مدارات خاموش و زمان راه اندازی مجدد و انرژی لازم برای راه‌اندازی آن، تقسیم بندی می‌شود.
منبع : ویرا پارسیان بارمان ؛ vpb-co.ir
