من دیگه نمیخوام با کسی بجنگم...
نه واسه موندن، نه واسه فهمیدن... دلم یه نفر میخواد که خودش بخواد بمونه، خودش بفهمه، خودش کنارم باشه... بدون جنگ، بدون خواهش، فقط از روی دل..
۰۰۰۰۰۰
اونقدر دوسش دارم که اگه دنیا هم جلوم وایسه جلوش وایمیستم و سینمو سپر میکنم..میگم چیه؟خوشحالی؟خوشحالی که دستاش تو دستم نیست؟خوشحالی که سهم من نشد؟
