جهانی شدن و برداشته شدن مرز ها به معنای تبدیل کل زمین به یک شهر واحد و اداره آن توسط شخص یا گروهی خاص نیست.
منظور و مقصود ما از جهانی شدن، گردآوری تمام ملل تحت یک “سیستم” واحد است که به نوعی “اتحاد” می‌ماند.
بر کسی پوشیده نیست که اداره چندین میلیارد نفر و چنین جغرافیای وسیعی، اگر توسط شخص یا گروهی خاص انجام شود دیر یا زود به دیکتاتوری منجر خواهد شد؛ و در بهترین حالت اگر هم چنین نشود، به اداره‌ای معیوب خواهد انجامید.
اینکه صد و نود و پنج کشور جهان با یکدیگر متحد، و به سوی اهدافی حقیقتا بشردوستانه حرکت کنند، می‌تواند برای بشریت عمیقا مفید واقع شود. در این اتحاد، ما به دنبال هیچ چیز جز نفع بشر، و پیشرفت روزافزون علمی نیستیم.
“جمهوری جهانی” که در راس تمام این دولت ها قرار دارد، وظیفه نظارت بر امورات مربوط به همکاری و عدم نزاع میان انها را بر عهده دارد.
ارتش ج.ج، ارتشی متشکل از تمام کشورهاست. این نیروها نه برای جنگ، بلکه برای تضمین صلح به کار گرفته می‌شوند. ارتش جهانی در راستای حفظ امنیت بین الملل و صلح میان کشور ها تلاش خواهد ورزید، و جز این ارتش، هیچ ارتش دیگری وجود نخواهد داشت.
ایجاد درگیری و نزاع، به هر نوعی، تخلف محسوب می‌شود و تمامی کشور ها بایستی اختلافات احتمالی را از راه دیپلماسی حل کنند.
قوانین محلی کشور ها بر اساس فرهنگ و سنت های محلی آن جامعه وضع می‌شود و هر کشور، حق دارد قوانین منحصر به خودش را داشته باشد، تا جایی که در تضاد با حقوق بشر و باعث اختلافات بین المللی نگردد.
از لحاظ منطقی، دستیابی به چنین سیستم و جهانی ناممکن نیست، تنها نیاز است که مردم بخواهند، و ما را همراهی کنند.
ضدیت با این آرمان ها، ضدیت با صلح، دوستی، خیر و ضدیت و مبانیت با بشر است…
Telegram.me/AOrgan
