جهان-شهری

جهان-شهری ما را به سوی اضمحلال فرهنگ ها و سنت های جهانی نمی‌برد.

اینکه یک دولت واحد بر تمام جهان حکم براند، دیر یا زود تبدیل به یک رژیم توتالیتر، از نوع بسیار قدرتمند خواهد شد.

جمهوری جهانی که سازمان احرار در صدد دستیابی بدان است، به هیج عنوان دارای یک دولت واحد نیست. چنین سیستمی به نابودی تمام فرهنگ ها و ارزش های بشر می‌انجامد.

آنچه ما در پی دستیابی بدان هستیم، نوعی فدرالیسم جهانی است. در این حکومت، تمام دولت های محلی حفظ خواهند شد و ملت ها توانایی حفظ فرهنگ ها و سنت های خویش را دارند. آنچه ما را به اتحاد می‌رساند، پاسخگویی تمام دولت ها به یک مرجع ماورای قدرت و ماورای دولت می‌باشد. این مرجع، نه یک شخص خاص، بلکه یک “سیستم خاص” می‌باشد و افرادی که در راس این سیستم هستند، خود طی پروسه‌ای دشوار برگزیده شده‌اند که این پروسه نیز بخشی از سیستم دولت نوین می‌باشد.

دولت های محلی به قدرت اقتصادی، منابع طبیعی، اکتشافات علمی و… یکدیگر تکیه زده و بدین ترتیب بشریت را وارد مراحل جدید از تکامل می‌سازند. بشر با یکپارچگی هر چه تمام‌تر، در عین حفظ فردیت هر شهروند، قله های علم و دانش را فتح کرده و به ورای ستارگان و کهکشان ها راه خواهد یافت.

ارتش واحدی که متشکل از تمام کشورهاست، مسئولیت حفظ امنیت بین المللی را بر عهده دارد.

ظهور یوتوپیا همزمان با غروب ناسیونالیسم است؛ بشر در حال ورود به عصر طلایی جهانشمولیست می‌باشد. دست در دست هم، به سوی جهانی منسجم و گونه‌ای فوق هوشمند به نام بشر حرکت می‌کنیم.

‌

Telegram.me/AOrgan