متاورس اولین بار در رمان تصادف برفی نیل استفنسون در کنار عبارت «آواتار» مطرح شد. Metaverse یک بستر تلفیقی از واقعیت مجازی و زندگی واقعی است که به کاربران اجازه می دهد با استفاده از آواتارهایی، تجربیات خود از دنیای واقعی را در یک پلتفرم مجازی تکرار کنند. در این مقاله به توضیح این مفهوم، بیان تاریخچه و اهمیت آن و بررسی مواردی که به اشتباه متاورس نامیده می شوند، می پردازیم. قبل از ادامه مقاله پیشنهاد می کنیم، اگر به دنبال سرمایه گذاری پرسود در دنیای ارزهای دیجیتال هستید، برای طراحی سایت ارز دیجیتال، با آرتاراکس تماس بگیرید. در این سایت، شما می توانید بهترین قیمت طراحی سایت صرافی را دریافت کنید.
امروزه دلایل زیادی برای فراگیری این فناوری وجود دارد. متاورس به جدیدترین هدف کلان بسیاری از غول های فناوری جهان تبدیل شده است. همان طور که در فوریه 2019 در رسانه ها مطرح شد، این هدف صریح اپیک گیمز، سازنده موتور Unreal Engine و Fortnite است. این همچنین دلیل خرید Oculus VR توسط فیسبوک و دنیای مجازی / فضای جلسه جدید Horizon است. در میان بسیاری از پروژههای دیگر، مانند عینکهای AR و رابطهای مغز به ماشین و ارتباطات، دهها میلیارد دلاری که در دهه آینده برای بازیهای ابری هزینه میشود نیز این نوید را می دهد که این فناوری، زیربنای آینده مجازی آنلاین-آفلاین ما خواهد بود. در این زمینه پیشنهاد می کنیم این مقاله را بخوانید: سازندگان متاورس چه کسانی هستند؟
از اواخر دهه 1970 و اوایل دهه 1980، بسیاری از کسانی که در جامعه فناوری هستند، وضعیت آینده یک پدیده (اگر نگوییم شبه جانشین اینترنت) به نام متاورس (Metaverse) را تصور می کردند. آن ها می گفتند که این مفهوم، نه تنها در لایه زیرساختی دنیای دیجیتال، بلکه در بخش فیزیکی و همچنین تمامی خدمات و پلتفرمهای بالا دستی، انقلابی ایجاد خواهد کرد. اگرچه تعریف چشم انداز کامل متاورس دشوار می نماید، اما به ظاهر خارق العاده است. حتی اگر به نظر رسد که تا تحقق کامل این ایده ها، چندین دهه زمان لازم است، اما این ارزش صبر کردن را دارد.
رایج ترین تصورات متاورس از داستان های علمی تخیلی سرچشمه می گیرد. در اینجا، متاورس معمولاً به عنوان نوعی اینترنت دیجیتالی «شبیه سازی شده» به تصویر کشیده میشود. جلوهای از واقعیت که مبتنی بر دنیای مجازی است. مانند آن هایی که در Ready Player One و The Matrix به تصویر کشیده شدهاند. در حالی که این نوع تجربیات احتمالاً جنبه ای از متاورس هستند، این تصور به همان شیوه ای محدود می شود که فیلم هایی مانند ترون، اینترنت را به عنوان یک "بزرگراه اطلاعاتی" دیجیتالی واقعی از بیت ها به تصویر می کشید.
همان طور که در سال 1982 تصور این که اینترنت سال 2020 چگونه خواهد بود دشوار می نمود. ما نیز واقعاً نمی دانیم که چگونه متاورس را توصیف کنیم. با این حال، ما می توانیم ویژگی های اصلی آن را شناسایی کنیم.
علی رغم اطلاعات کمی که در حال حاضر داریم، تصور می کنیم این ایده شامل تمام یا بخشی از ویژگی های ذیل خواهد بود:
یعنی هرگز حالت "تنظیم مجدد" یا "مکث" یا "پایان" به خود نمیگیرد، بلکه به طور نامحدود ادامه مییابد.
حتی اگر رویدادهای از پیش برنامه ریزی شده و مستقل اتفاق بیفتند، درست همان طور که در "زندگی واقعی" رخ می دهند، متاورس یک تجربه زنده خواهد بود که به طور مداوم برای همه و در زمان واقعی وجود دارد.
متاورس می تواند بدون هیچ گونه سقفی برای کاربران، همزمان باشد، در حالی که برای هر کاربر یک حس فردی از "حضور" ارائه می دهد. همه می توانند بخشی از Metaverse باشند و در یک رویداد / مکان / فعالیت خاص با هم و به صورت همزمان شرکت کنند.
افراد و کسب و کارها قادر به ایجاد و توسعه خواهند بود. آن ها می توانند مالکیت کنند، سرمایه گذاری کنند، بفروشند و برای طیف گسترده ای از «کارها» که خلق ارزش می کنند، پاداش دریافت کنند.
متاورس می تواند تجربه ای باشد که هم دنیای دیجیتال و هم دنیای فیزیکی، شبکه ها / تجارب خصوصی و عمومی و پلتفرم های باز و بسته را در برمی گیرد.
ممکن است در متاورس بتوانید قابلیت همکاری عظیمی از دادهها، آیتمها و داراییهای دیجیتال، محتوا و غیره را در هر یک از این بسترها داشته باشید. برای مثال پوسته تفنگ Counter-Strike شما میتواند برای تزئین یک تفنگ در Fortnite یا هدیه دادن به یک دوست در فورتنایت استفاده شود. از طریق فیس بوک به طور مشابه، خودرویی که برای Rocket League (یا حتی برای وب سایت پورشه) طراحی شده است، می تواند برای کار در Roblox به کار گرفته شود.
همچنین در نظر گرفتن آنچه که اغلب و به اشتباه به عنوان متاورس در نظر گرفته می شود، نیز مفید است. در حالی که هر یک از این قیاس ها احتمالاً بخشی از متاورس هستند، آن ها در واقع خود متاورس نیستند. به عنوان مثال، این موارد Metaverse نیستند:
جهانهای مجازی و بازیهایی با شخصیتهای مبتنی بر هوش مصنوعی، دهه هاست که وجود دارند. مانند آن هایی که با انسانهای «واقعی» در زمان واقعی پر شدهاند. این یک جهان «متا» (به یونانی «فراتر») نیست، بلکه فقط یک جهان مصنوعی و تخیلی است که برای یک هدف واحد (یک بازی) طراحی شده است.
تجربیات محتوای دیجیتالی مانند Second Life اغلب به عنوان "متاورس های اولیه" در نظر گرفته می شوند. زیرا اول این که آن ها فاقد اهداف بازی یا سیستم های مهارتی هستند. دوم این که پاتوق های مجازی هستند که ادامه دارند. سوم این که بهروزرسانیهای محتوای تقریباً همزمان را ارائه می دهند. شباهت چهارم این است که متشکل از انسان های واقعی هستند که با آواتارهای دیجیتالی نمایش داده می شوند. با این حال، این ها ویژگی های کافی برای متاورس نیستند. واقعیت مجازی VR راهی برای تجربه دنیای مجازی است. حس حضور در دنیای دیجیتال، متاورس را نمی سازد. مثل این است که بگوییم شهر پررونقی دارید، زیرا می توانید آن را ببینید و در اطراف آن قدم بزنید.
این ها نیز از قبل وجود داشته اند. بازیهای انفرادی مانند World of Warcraft مدتهاست که اقتصادهای کارآمدی داشتهاند که در آن افراد واقعی کالاهای مجازی را با پول واقعی مبادله میکنند یا وظایف مجازی را در ازای پول واقعی انجام میدهند. علاوه بر این، پلتفرمهایی مانند Amazon’s Mechanical Turk و همچنین ارزهای دیجیتال مانند بیتکوین بر اساس بکارگیری افراد، کسبوکارها و قدرت محاسباتی برای انجام وظایف مجازی و دیجیتالی عمل می کنند. ما در حال حاضر، در حال انجام معاملاتی در مقیاس اقلام صرفاً دیجیتالی برای فعالیتهای صرفاً دیجیتالی از طریق بازارهای کاملاً دیجیتالی هستیم.
یک مقاله جذاب دیگر در آرتاراکس بخوانید: ETF بیت کوین و تاثیر آن روی قیمت ارز دیجیتال
بازی Fortnite عناصر بسیاری از متاورس را دارد. اول این که این بازی IP را تلقیق می کند. دوم این که دارای هویت ثابتی است که چندین پلتفرم بسته را در برمی گیرد. سوم این که دروازه ای به سوی تجارب بی شماری است که برخی از آن ها کاملاً اجتماعی هستند. چهارم این که به سازندگان برای ایجاد محتوا و غیره پاداش می دهد. با این حال، همانطور که در مورد Ready Player One اتفاق میافتد، این پلتفرم در مورد کاری که انجام میدهد و این که تا چه حد گسترش مییابد و چه «اتفاقی» میتواند ایجاد کند (حداقل در حال حاضر) بسیار محدود است. در حالی که Metaverse ممکن است اهدافی شبیه به بازی داشته باشد، شامل بازیها و شامل گیمیفیکیشن باشد، اما خود یک بازی نیست و حول اهداف خاصی هم معطوف نیست.
در متاورس نه تنها جاذبه ها به صورت بی نهایت خواهند بود، بلکه مانند دیزنی لند به صورت متمرکز طراحی یا برنامه ریزی نمی شوند. همچنین همه آن ها سرگرمی نخواهند بود. علاوه بر این، گستره تعامل مخاطبین نیز بسیار وسیع تر خواهد بود.
متاورس به طور اساسی با مدلها، معماری و اولویتهای اینترنت و موبایل امروزی متفاوت است. این فقط شامل یک بستر برای بارگذاری اپلیکیشن ها یا نرم افزارهای تلفن همراه نخواهد بود.
متاورس فقط یک پلتفرم دیگر مانند یوتیوب یا فیس بوک نیست که در آن افراد بی شماری می توانند محتوا را "ایجاد"، "اشتراک گذاری" و از آن "درآمدزایی" کنند. کاربرد اصلی Metaverse به عنوان مکانی خواهد بود که در آن امپراتوریهای مناسبی سرمایهگذاری و ساخته میشوند. جایی است که این کسبوکارهای دارای سرمایه زیاد میتوانند به طور کامل مالکیت یک مشتری، API ها و دادهها، اقتصاد واحد و غیره را کنترل کنند. علاوه بر این، این احتمال وجود دارد که مانند وب، ده ها پلتفرم، سهم قابل توجهی از زمان، تجربیات، محتوا و عملکرد کاربر را در اختیار گیرند.
به مطالعه ادامه این مقاله علاقمندید؟ به راحتی با کلیک روی لینک زیر متن کامل آن را در سایت آرتاراکس مشاهده کنید: همه چیز درباره متاورس