نقش هنرمندان در شکل‌گیری اعتراضات گذشته چه بوده؛ بخش یک

نقش هنرمندان در شکل‌گیری اعتراضات گذشته چه بوده؟

نظر هفت نفر از مورخان در رابطه با این که درس گرفتن از گذشته تا چه اندازه به درک ما از زمان حال کمک خواهد کرد. ما از مورخان خواستیم تا نقشی را که هنرمندان در موارد گذشته اعتراض‌های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی ایفا کرده‌اند بسنجند.

پس از به قتل رسیدن جورج فلوید توسط پلیس در آمریکا تصاویری از اعتراضات مردمی علیه رفتار خشونت‌آمیز پلیس در آمریکا و سراسر جهان در حال دست به دست شدن است. هنرمندان نوشته «جان سیاه‌پوستان اهمیت دارد» را در ابعادی بزرگ در کف خیابان‌ها نوشتند تا جایی که از بیرون از جو زمین هم این نوشته به چشم بخورد. آن‌ها نرده‌های کاخ سفید را به آثار هنری اعتراضی تزئین کردند و تندیس مقام‌های بلندپایه دوران برده‌داری را به مکان‌هایی برای شروع این اعتراض‌ها بدل کردند.

برای کمک به ما در درک بهتر لحظه فعلی و نقشی که هنر و هنرمندان باید در آن داشته باشند، از تعدادی متخصص که پاسخ‌های هنری مربوط به شورش های قبلی و جنبش‌های حقوق مدنی را مطالعه کرده‌اند خواسته‌ایم تا زمینه‌ای برای توضیح آنچه اکنون می بینیم فراهم کنند.

در ادامه شما را به خواندن نظر این افراد در رابطه با تاثیر هنر و هنرمندان در پویش‌های گذشته سیاسی-اجتماعی دعوت می‌کنیم.

کاساره عبدالغنیCasarae L. Abdul-Ghani

پروفسور ادبیات آفریقایی-آمریکایی در دانشگاه سیراکیوز

نقش یک هنرمند در چنین فضایی همیشه اشاره به نارضایتی‌های مردم بوده است. در این بین بالاخص هنرمندان آفریقایی-آمریکایی تلاش بسیاری انجام دادند تا از بستری که در اختیار داشته‌اند از اعتراض یک تصویر کاملا انسانی و در عین حال همسو با باورهای آمریکایی (از زمان برده‌داری تا امروز) را به مردم جوامع مخابره کنند.

اعتراضات هویت یک هنرمند را شکل داده و این انگیزه را به آن‌ها می‌دهد تا نسبت به اتفاقات واکنش نشان دهند. با این حال، توانایی گسترش [هنر] به توده مردم، به افراد یا گروه‌هایی که ممکن است از اعتراض گسترده‌تر بی‌اطلاع باشند، یا نشان دادن همبستگی با جنبش های مردمی، تنها با استقبال جمعی به ثمر خواهد نشست.

هنرمندانی که من در تحقیقاتم به رفتار آن‌ها پرداختم شامل گوِندولین بروکس (Gwendolyn Brooks)، هِنری دوماس (Henry Dumas)، امیری باراکا (Amiri Baraka)، بِن کالدوِل (Ben Caldwell) و سونیا سانچز (Sonia Sanchez) هستند.

آنچه امروز می‌توانیم از این هنرمندان بیاموزیم این است که صدایی برای افراد ناشنیده باشیم و زبانی را برای افراد بی‌صدا ایجاد کنیم که نه تنها گفتار سیاسی آن‌ها را در اولویت قرار می‌دهد، بلکه جهان را نسبت به حقایق سخت مرتبط با زندگی آمریکایی‌ها هوشیار می‌کند. همچنین تصویر مخدوش جهان غرب از تبعیض‌های نژادی را به چالش می‌کشد.

اِدی چِیمبرز Eddie Chambers

استاد هنرهای تجسمی دیاسپورای آفریقا در دانشگاه آستین - تگزاس

برخی از هنرمندان سیاه‌پوست بریتانیایی آثار را تولید کردند که از دل اعتراضات و نا‌آرامی‌های جامعه بیرون آمده است. هرچند که رسانه‌ها این اعتراضات را «شورش» می‌خوانند. هنرمندان به واژه «شورش» واکنش نشان دادند و این به حرکتی تبدیل شد که در دهه هشتاد در خیابان‌های لندن و بیرمنگام به وضوح به چشم می‌خورد. برای مثال شاهکار تَم جوزف (Tam Joseph) با عنوان «روح کارناوال» و همچنین آثار به یاد ماندنی از دونالد رودنی (Donald Rodney) فقید که از تصویری از یک مرد سیاه‌پوست استفاده می کند که شکار خود را دنبال می‌کند و هم زمان بمب بنزینی را در دست روشن می‌کند. کیماسی دانکر (Kimathi Donkor) یکی دیگر از این هنرمندان است که آثار او در مخالفت با روایت‌های رسانه‌ای است که اعتراضات را «شورش» می‌نامند. او در آثارش این «شورش‌» را به مثابه «نهضت مقاومت» ترسیم می‌کند.

پل روکر Paul Rucker

استادیار و همکار تحقیقاتی در iCubed از دانشگاه مشترک المنافع ویرجینیا

آخرین همه‌گیری که در سال ۱۹۱۸ آغاز شد و هم زمان موجب کشتارهای نژادی در سی و هشت شهر در سال ۱۹۱۹ شد. واقعه‌ای که امروز از آن به عنوان «تابستان‌ سرخ» یاد می‌شود. اوایل سال گذشته یک نمایش با همین نام را در کالج کنیون برگزار کردم. نمایشگاه تشکیل شده بود از روزنامه‌ها و کارت پستال‌هایی از کشیدن سیاه‌پوستان پشت ماشین‌ها و اسب‌ها (Lynching) و همچنین تندیس‌ها و نمایش‌هایی بود که از همان دوران بجا مانده بود. انتظار من از برگزاری این نمایشگاه جلب توجه و پرداختن به این واقعه که کمتر از آن صحبت می‌شود بود.

اما حالا دیدن یک خط ارتباطی بین آن زمان و امروز بسیار آسان است. بسیاری به نتایج مثبت احتمالی آنچه همه‌گیری کووید-۱۹ و اعتراضات جهانی امسال علیه خشونت پلیس اشاره می‌کنند. اما در کنار خوش‌بینی و عمل باید جوانب احتیاط را در نظر گرفت. درست بعد از «تابستان سرخ» بود که قتل عام وال استریت سیاه‌پوستان در تولسا (Black Wall Street-Tulsa) و سایر رفتارهای انتقام جویانه به وقوع پیوست. برای مثال تصویب قانون جانسون-رید (Johnson-Reed act of 1924) در سال ۱۹۲۴ که ممنوعیت مهاجرت چینی‌ها به آمریکا و اعمال سهمیه‌های مهاجرتی را اجرا کرد و باعث ظهور کوکلوس کلن (Ku Klux Klan) شد. عواقب ناخواسته می‌تواند منجر به تقویت برتری‌جویان سفیدپوست (White Supremacy) از طریق حوادث امروز شود.

درباره ی پانزده نقاش برتر جهان که تاثیری انکار ناپذیر در شکل‌گیری ذهنیت نقاشان آینده برجا گذاشتند اینجا بخوانید

گردآوری و ترجمه: علیرضا محسنی

برای خواندن مطالب بیشتر پیرامون دنیای هنر به وبسایت www.artunity.art مراجعه کنید.

منبع: news.artnet.com