عراق طولانیترین مرز زمینی را با ایران دارد. این هممرزی و همسایگی، از سالیان دور، سبب بروز اختلافاتی بین این دو کشور شد. اختلافاتی که تا قبل از سال 57 به گونهای مدیریت و مرتفع گردید؛ اما پس از سال 57، یعنی درست 19 ماه بعد از شکلگیری جمهوری اسلامی در ایران، صدام حسین، سردمدار و دیکتاتور عراق، فرصت را غنیمت شمرد تا کینه چندین ساله خود با ایران را آشکار کند و برای تسلی خاطر خودش، ضربهای محکم بر پیکره ایران وارد کند. ( آریاکوپلینگ )
در روز هفتم مهر سال 1359، پالایشگاه نفت آبادان، مورد اصابت بمبافکنهای دشمن قرار گرفت. در اثر این حملات، آتشسوزی در این پالایشگاه شروع شد! پالایشگاهی که یکی از بزرگترین پالایشگاههای کشور بود و نبض اقتصادی ایران در آن برهه حساس به شمار میرفت. پس از شروع آتشسوزی، هر لحظه بر وسعت آتش افزوده میشد؛ دودهای سیاه و غلیظ، ناشی از سوختن مواد نفتی به آسمان بلند میشد و زبانههای آتش، افسار گسیخته همه چیز را در خود میسوزاندند.
در حالی که هواپیماهای دشمن به آشیانه خود برمیگشتند، همگان میپنداشتند حمله به پایان رسیده است. از این رو، آتشنشانان از مراکز مختلف آبادان و حتی شهرهای اطراف، برای فرونشاندن آتش به پالایشگاه آبادان اعزام شدند. آنها که با پای خود به آنجا میرفتند، نمیدانستند به قتلگاه خود میروند. در حالی که این غیورمردان ایرانی در حال مهار آتش بودند، جنگندههای هوایی دشمن بازگشتند و بار دیگر پالایشگاه را بمباران کردند. متاسفانه در این بمباران، دهها تن آتشنشان در حین انجام وظیفه به شهادت رسیدند.
نامگذاری 7 مهر به عنوان روز آتشنشان
بیست سال بعد از این حادثه، یعنی در سال 1379، روز هفتم مهرماه بهمنظور نکوداشت یاد و خاطره شهیدان آتشنشان پالایشگاه آبادان، روز ملی آتشنشانی و ایمنی نامگذاری شد. هدف از این نامگذاری، ترویج ایمنی و پیشگیری از حوادث در سطح کشور، یادآوری حماسهآفرینیها و از خودگذشتگیهای آتشنشانان، ایجاد بستری مناسب برای آموزش همگانی ایمنی در برابر حریق و حوادث، حفاظت از سرمایههای ملی و … بود.
روز هفتم مهرماه سال 59 آخرین باری نبود که ما ایرانیان به سوگ آتشنشانان فداکار شهید به غم نشستیم! از آن پس، روز شمار تاریخ ایران، حوادث مشابه دیگری را به ثبت رساند. حوادثی که اینبار بمب افکنهای دشمن نبودند که باعث پرپر شدن قهرمانان ما میشدند؛ بلکه خود ما بودیم که با بیتوجهی به اصول ایمنی باعث آتش گرفتن ساختمانها و پس از آن به شهادت رسیدن آتشنشانان شدیم.
این مقاله را تقدیم همه فداکاران و شجاعدلانی میکنیم که در ایستگاههای آتشنشانی حضور دارند و هدفی جز نجات جان انسانها ندارند.