شاید سؤال ساده ای به نظر برسد اما خیلی از مخاطبان این سؤال را میپرسند و یا دوست دارند فرق آیلتس و تافل را بدانند.
آزمون آیلتس (IELTS) که مخفف The International English Language Testing System به معنای سیستم بینالمللی سنجش زبان انگلیسی است، برای سنجش چهار مهارت اصلی زبانی، خواندن (Reading)، نوشتن (Writing)، گوش کردن (Listening) و صحبت کردن (Speaking) طراحی شده است و به صورت سیستماتیک و کاملاً هدفمند به سنجش و ارزیابی این مهارتها میپردازد. مدرک آیلتس برای ورود به اکثر کشورها، دانشگاهها و شرکتهای خارجی، مورد نیاز مهاجرین است.
یکی از دلایل موفقیت این آزمون و پذیرش و اقبال جهانی آن در مقایسه با آزمون های مشابه نظیر تافل، دقت و سنجیدگی در نحوه طراحی و چیدمان سوالات آزمون است.آزمون آیلتس نه تنها به سنجش دانش زبانی و میزان سواد انگلیسی افراد می پردازد، بلکه با ساختاری منسجم و روشی کاملا علمی سطح آگاهی های دیگر فرد را نیز مورد ارزیابی قرار می دهد؛ مواردی نظیر IQ، دقت، سرعت عمل.
یکی دیگر از ویژگی های بارز و منحصر به فرد آزمون آیلتس نحوه نمره دهی و مدل محاسبه نمره برای دو مهارت لیسنینگ و ریدینگ است. به این صورت که برای نمرات مختلف، حیطه ای مشخص تعریف شده و هر یک سوال بصورت یک امتیاز مجزا محسوب نمی شود. یعنی برای هر نمره ای یک بازه تعریف شده است و این روش میزان شانس و پاسخهای شانسی را تا حد زیادی کاهش میدهد.
برای طراحی هر آزمون آیلتس و گزینش سؤالات مربوط به هر سنجش، تیمی متشکل از یک روانشناس، یک جامعهشناس، چند کارشناس زبانشناسی، چند متخصص Testing و تعدادی از افراد با گویشها و لهجههای متنوع جهت اجرای قسمت Listening باهم همکاری میکنند.
آزمون آیلتس که در ابتدا با نام ELTS شناخته می شد برای اولین بار در سال ۱۹۸۰ توسط دانشگاه کمبریج و British Council طراحی و برگزار شد. آزمونی با فرمت و ساختار مبتکرانه که انعکاسی از کاربرد زبان انگلیسی در دنیای واقعی بود و همین امر سبب تفاوت آشکار آن با سایر آزمون های مشابه بود.
در ابتدا تعداد شرکت کنندگان بسیار کم بود به نحوی که در سال ۱۹۸۱ تنها ۴۰۰۰ نفر در این آزمون شرکت کردند و این تعداد در سال ۱۹۸۵ به ۱۰,۰۰۰ نفر رسید. تا اینکه در سال ۱۹۸۹ با پیوستن موسسه IDP استرالیا این آزمون چهره ای بین المللی گرفت و نام IELTS با اضافه شدن کلمه International برای این آزمون انتخاب شد.
آزمون با فرمت سنجش چهار مهارت اصلی برگزار میشد و هرساله با رشد ۱۵ درصدی شرکت کنندگان همراه بود به طوری که در سال ۱۹۹۵ تعداد ۴۳۰۰۰ نفر در ۲۱۰ مرکز آزمون در سراسر جهان در این فرآیند شرکت کردند. در حال حاضر این آزمون در بیش از ۱۴۰ کشور جهان و بالغ بر ۱۰۰۰ مرکز آزمون برگزار می شود.
این آزمون در چهار مرحله مورد بازبینی و ویرایش قرار گرفت و در نهایت به شکل کنونی و در ۳ نوع زیر در آمد:
برای آن دسته از متقاضیانی است که قصد ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی و بالاتر دارند.
برای آن دسته از متقاضیانی است که قصد مهاجرت به یکی از کشورهای انگلیسی زبان (استرالیا، کانادا، نیوزلند، بریتانیا) و یا تحصیل در مقاطع پایینتر از کارشناسی دارند.
برای متقاضیان دریافت ویزای Family Member برای انگلستان میباشد.