بسیاری از کسانی که به جهان بلاک چین و ارزهای رمزنگاری شده وارد می‌شوند، به درستی تعریف کوین و توکن و تفاوت آنها را درک نمی‌کنند. اما بین کوین و توکن تفاوت‌های بسیار بزرگی وجود دارد.امروز قصد داریم تفاوت های این دو را به زبان ساده و با مثال هایی توضیح دهیم با ما همراه باشید.
کوین (Coin) چیست؟
سوالاتی که اکثر کاربران کرپیتوکارنسی ها آن را مطرح می سازند به چند دسته تقسیم می شود:
یک کوین مانند لایت‌کوین، از طریق ایجاد تغییراتی در کد اصلی بیت کوین ایجاد می‌شود. به این ارزهای دیجیتال، آلتکوین (Altcoin) نیز گفته می‌شود، زیرا به تناوب بیت کوین، می‌توانند استفاده شوند و کاربردهای آنها شبیه بیت‌کوین است.
از کوین‌ها برای موارد زیر استفاده می‌شود:
در بلاک چین تراکنش ها عموما به شکل توکنیزه شده صورت می گیرد. این توکن ها به نام کریپتوکارنسی یا رمز ارز هم شناخته می شوند. یک توکن رمز ارز نگهدارند ارزش دارایی است و این که آن دارایی چیست بستگی به بلاک چین مورد نظر دارد.
در بلاک چین های اصلی مانند بیت کوین، رمز ارز BTC بیانگر ارزش اقتصادی است.
در بلاک چینی که بر اساس کالا بنا شده، مانند بلاک چین Hempcoin، رمز ارز THC بیانگر کناف صعنتی است.
پروژه هایی هم مانند NEO/GAS، بلاک چین هایی با دو توکن هستند که در آن NEO یک توکن با ارزش دیجیتالی است و GAS به عنوان پاداش انجام تراکنش ها در شبکه NEO مورد استفاده قرار می گیرد.
بلاک چین هایی مانند اتریوم امکان توسعه توکن های رمز ارز دیگر را از طریق خود همین شبکه امکان پذیر می کنند که پروژه هایی مانند ترون، ایاس و ویچین حاصل توکن های بر پایه شبکه اتریوم هستند.
به این دلیل که اتریوم از سایر کوین ها ها پشتیبانی می کند، پروتکل های مختلفی که به نام استاندارد های Request for Comment یا ERC می گویند به وجود آمده است. ERC-20 یکی از محبوب ترین استاندارد ساخت توکن در شبکه اتریوم است که مورد استفاده توسعه دهندگان قرار می گیرد.
پلتفرم هایی که میزبان توکن های جدید هستند، مانند اتریوم، شکافی را در دنیای ارز رمز ایجاد کرده اند که در آن کوین به معنای رمز ارز های خود میزبانی مانند بیت کوین است در حالی که توکن برای معرفی توکن های اختصاصی میزبانی شده در بلاک چین های دیگر استفاده می شود.
به دلیل توانایی اتریوم در اجرای قرارداد های هوشمند، پروژه های غیرمتمرکز از این پلتفرم برای ثبت توکن ها استفاده می کنند. روی قرارداد های هوشمند می توان برنامه هایی برای پردازش توکن ها قرار داد که به عنوان مثال می توان برای دسته بندی آهنگ ها برای هر آهنگ یک توکن مخصوص ساخت.
توکن های رمز ارز اصلی مزیت های خاص خود را هم دارند که می توان مثال هایی مانند کوین ناشناس مونرو و استیبل کوین هایی مانند تتر زد اما کوین های مشتق شده به بلاک چین های اصلی خود وابسته هستند.
توکن های رمز ارز معمولا با پردازش تراکنش های بلاک چین قابل استخراج هستند. هر بلاک چین روش خاص خود برای استخراج را داراست که از این روش ها می توان به اثبات کار، اثبات سهام، اثبات مهارت و ترکیبی از مدل های قبلی اشاره کرد.
توکن های رمز ارز در کیف پول ها نگهداری می شوند و با ترکیبی از کلید های عمومی و خصوصی می توان آن ها را به دیگری تبدیل کرد. بسیاری از رمز ارز ها به صورت پیشفرض به یکدیگر قابل تبدیل هستند ولی صرافی هایی مانند بایننس امکان تبدیل هر نوع ارز به دیگری را فراهم می کنند.
مزایای توکن های رمز ارز غیر قابل تغییر بودن، تایید، سرعت و هزینه پایین تراکنش های در مقایسه با پول رایج کشور هاست.
استفاده های خلافکارانه ای مانند خرید از دارک نت، استخدام هکر و اسکمر ترس دولت ها را درباره استفاده از رمز ارز زیاد کرده است.
با این حال بسیاری معتقدند توکن های رمز ارز آینده اقتصاد است و کوین هایی مانند بیت کوین توسط پذیرنده ها و سازمان های بیشتری به عنوان یک روش پرداخت پشتیبانی می شود.
