معامله شورت یا Short Selling یک استراتژی سرمایه گذاری یا معاملاتی است که در مورد کاهش قیمت ارز دیجیتال، سهام یا سایر اوراق بهادار گمانه زنی می کند. معامله شورت یک استراتژی پیشرفته است که فقط باید توسط معامله گران و سرمایه گذاران با تجربه انجام شود.
در معامله شورت یک معامله، با استقراض سهام یا دارایی شخص دیگر باز می شود، یعنی سرمایه‌گذار در اینجا بر این باور است که ارزش آن کاهش می یابد. سپس سرمایه‌گذار این سهام قرض گرفته شده را به خریدارانی که مایل به پرداخت قیمت بازار هستند می فروشد. قبل از بازگرداندن سهام قرض‌گرفته شده، معامله‌گر شرط می‌بندد که کاهش قیمت ادامه خواهد داشت و می‌تواند آنها را با هزینه کمتری خریداری کند. خطر ضرر در معامله شورت از نظر تئوری نامحدود است زیرا قیمت هر دارایی می تواند تا بی نهایت افزایش یابد.
با معامله شورت، یک فروشنده با استقراض سهام از یک دلال، یک موقعیت فروش باز می کند، به امید اینکه در صورت کاهش قیمت، آنها را برای دریافت سود بازخرید کند. سهام باید قرض گرفته شود زیرا نمی توانید سهامی را که وجود ندارد بفروشید. برای بستن یک معامله Short، معامله گر باید سهام را دوباره در بازار خریداری کند، به این امید که قیمت کمتر از آن دارایی است که قرض گرفته است و آنها را به وام دهنده یا کارگزار بازمی گرداند. معامله گران باید هر گونه سودی را که کارگزار دریافت می کند یا کمیسیون هایی که از معاملات دریافت می شود، حساب کنند.
برای باز کردن یک معامله Short، معامله گر باید یک حساب مارجین داشته باشد و معمولاً باید در زمانی که معامله باز است، به ارزش سهام قرض گرفته شده بهره پرداخت کند. همچنین، سازمان تنظیم مقررات صنعت مالی، شرکت (FINRA) که قوانین و مقررات حاکم بر کارگزاران ثبت شده و شرکت های دلال معاملاتی در ایالات متحده، بورس اوراق بهادار نیویورک (NYSE) و فدرال رزرو را اعمال می کند، حداقل مقادیر را مشخص کرده است. اگر ارزش اکانت سرمایه‌گذار پایین‌تر از قیمت مارجین بیاید، مبالغ بیشتری در حساب نیاز است تا مارجین کال نشویم.
فرآیند یافتن سهام قابل استقراض و بازگرداندن آنها در پایان معامله، توسط کارگزار انجام می شود. باز کردن و بسته شدن معامله را می توان از طریق پلتفرم های معاملاتی معمولی با اکثر کارگزاران انجام داد. با این حال، هر کارگزار یا صرافی ارز دیجیتال دارای شرایطی است که حساب معاملاتی باید قبل از اجازه معامله مارجین داشته باشد.
رایج ترین دلیل برای ورود به معامله Short مدت سفته بازی و پوشش ریسک است. یک سفته باز بدنبال شرط بندی قیمت خالص است، که در آینده کاهش خواهد یافت. کسی که سفته باز است اگر اشتباه کند باید سهام را بالاتر و با ضرر بازخرید کند. به دلیل خطرات اضافی که پوزیشن های شورت در معاملات مارجین دارند، معمولاً از آن در تایم فریم های کوچکتر استفاده می شود. بنابراین این احتمال وجود دارد که از این نوع معاملات بیشتر برای سفته بازی استفاده می شود.
افراد همچنین ممکن است برای محافظت از یک معامله شورت، آن معامله را ببندند. به عنوان مثال، اگر شما صاحب گزینه های تماس هستید (که موقعیت های خرید هستند) ممکن است بخواهید در مقابل آن معامله شورت باز کنید و معامله تان با سود بسته شود. اگر می‌خواهید ضررهای نزولی را بدون خروج از موقعیت رمزارز طولانی محدود کنید، می‌توانید در ارزی که ارتباط نزدیک یا همبستگی زیادی با آن دارد، معامله شورت انجام دهید.
معامله‌گری را تصور کنید که معتقد است سهامی که در حال حاضر ۵۰ دلار معامله می‌شود، در سه ماه آینده قیمتش کاهش خواهد یافت. آنها ۱۰۰ سهم را قرض می گیرند و به سرمایه‌گذار دیگری می فروشند. معامله‌گر اکنون ۱۰۰ سهم دارد زیرا چیزی را فروخت که مالک آن نبود اما قرض گرفته بود. در اینجا معامله شورت تنها با استقراض سهام ممکن شد. اگر سهام از قبل به شدت توسط معامله گران دیگر Short گرفته شده باشد، ممکن است هیچوقت در دسترس نباشد.
۱۰ روز بعد، شرکتی که سهامش Short شد، نتایج مالی ناگوار این سه‌ماهه را گزارش می کند و سهامش به ۴۰ دلار سقوط می کند. معامله گر تصمیم می گیرد که موقعیت فروش را ببندد و ۱۰۰ سهم را به قیمت ۴۰ دلار در بازار آزاد خریداری می کند تا جایگزین سهام قرض شده شود. سود معامله‌گر در معامله شورت یا همان Short Selling، بدون احتساب کمیسیون و بهره در حساب مارجین، ۱۰۰۰ دلار است: (۵۰ – ۴۰ دلار = ۱۰ دلار در ۱۰۰ سهم = ۱۰۰۰ دلار).
با استفاده از سناریوی بالا، بیایید فرض کنیم معامله‌گر موقعیت فروش را در ۴۰ دلار نبندد، بلکه تصمیم گرفته است آن را باز بگذارد تا از کاهش بیشتر قیمت سود ببرد. با این حال، یک رقیب برای تصاحب شرکت با پیشنهاد خرید ۶۵ دلاری به ازای هر سهم وارد میدان می‌شود و سهام به اوج می‌رسد. اگر معامله‌گر تصمیم بگیرد که موقعیت فروش را روی ۶۵ دلار ببندد، زیان ناشی از معامله شورت ۱۵۰۰ دلار خواهد بود: (۵۰ – ۶۵ دلار = منفی ۱۵ دلار در ۱۰۰ سهم = ۱۵۰۰ دلار ضرر). در اینجا، معامله‌گر مجبور می شود برای پوشش ضرر خود، سهام را با قیمت بسیار بالاتری بازخرید کند.
اگر فروشنده در مورد حرکت قیمت، اشتباه حدس بزند، معامله شورت می تواند پرهزینه باشد. معامله‌گری که سهام خریده است تنها در صورتی می‌تواند ۱۰۰ درصد هزینه خود را از دست بدهد که سهام به صفر برسد.بنابراین معامله گری که معامله Short باز کرده است، می‌تواند بیش از ۱۰۰ درصد سرمایه اولیه خود را از دست بدهد. این ریسک به این دلیل است که سقفی برای قیمت سهام وجود ندارد، ممکن است “تا بی نهایت و فراتر از آن” افزایش یابد. همچنین، در حالی که سهام نگهداری می شود، معامله گر باید بودجه حساب مارجین خود را تامین کند. حتی اگر همه چیز خوب پیش برود، معامله گران باید در هنگام محاسبه سود خود، هزینه سود معامله مارجین را نیز محاسبه کنند.
معامله شورت زمانی اتفاق می افتد که سرمایه‌گذار، اوراق بهاداری را قرض می گیرد و قصد دارد آن را در بازار آزاد بفروشد و بعداً آن را با پول کمتری بازخرید کند.
معامله گران در معامله شورت روی کاهش قیمت اوراق بهادار یا ارزهای دیجیتال شرط بندی می کنند و از آن سود می برند. این را می توان با سرمایه گذاران طولانی مدت که خواهان افزایش قیمت هستند، مقایسه کرد.
معامله شورت نسبت ریسک به پاداش بالایی دارد. می‌تواند سودهای زیادی را ارائه دهد، اما ضرر هم به همان نسبت می‌تواند به سرعت و بی‌نهایت به دلیل فراخوان‌های مارجین افزایش یابد.
