بازارها از میکرها و تیکر ها تشکیل شده اند. Maker سفارش‌های خرید یا فروش را ایجاد می‌کنند که بلافاصله انجام نمی‌شوند (به عنوان مثال، «بفروش BTC زمانی که قیمت به 15 هزار دلار رسید»). این باعث ایجاد نقدینگی می شود، به این معنی که وقتی شرایط برآورده شد، خرید یا فروش فوری BTC برای دیگران آسان تر است. افرادی که فوراً خرید یا فروش می کنند، گیرندگان نامیده می شوند. به عبارت دیگر، تیکرهای سفارشات ایجاد شده توسط میکرها را پر می کنند.
در هر نوع صرافی (اعم از فارکس، سهام یا ارز دیجیتال)، فروشندگان با خریداران مطابقت داده می شوند. بدون این نقاط ملاقات، باید پیشنهادات خود را برای تجارت بیت کوین با اتریوم در رسانه های اجتماعی تبلیغ کنید و امیدوار باشید که کسی علاقه مند باشد. در این مقاله که بخشی از دوره جامع آموزش ارز دیجیتال ، مفهوم سازندگان و گیرندگان را مورد بحث قرار خواهیم داد. هر شرکت کننده در بازار حداقل در یکی از این دسته بندی ها قرار می گیرد - در واقع، به عنوان یک معامله گر، احتمالاً در مرحله ای به عنوان هر دو عمل خواهید کرد. سازندگان و گیرندگان رگ حیات بسیاری از پلتفرم‌های معاملاتی هستند و وجود (یا فقدان آن) صرافی‌های قوی را از صرافی‌های ضعیف جدا می‌کند.
قبل از اینکه بتوانیم به درستی در مورد maker & taker تحقیق کنیم، مهم است که در مورد نقدینگی صحبت کنیم. وقتی از کسی می شنوید که می گوید دارایی نقد است یا دارایی غیر نقدینگی است، در مورد اینکه چقدر راحت می توانید آن را بفروشید صحبت می کند. یک اونس طلا دارایی بسیار نقدی است زیرا می توان آن را به راحتی در مدت زمان کوتاهی با پول نقد معامله کرد. مجسمه ده متری مدیر عامل بایننس که سوار بر گاو نر است، متأسفانه دارایی بسیار غیر نقدی است.
اگرچه در باغ جلویی هر کسی عالی به نظر می رسد، اما واقعیت این است که همه به چنین کالایی علاقه مند نیستند. یک ایده مرتبط (اما کمی متفاوت) ایده نقدینگی بازار است. بازار نقدینگی بازاری است که در آن می توانید دارایی ها را به راحتی با ارزش منصفانه بخرید و بفروشید. تقاضای زیادی از سوی کسانی که می‌خواهند دارایی را خریداری کنند و عرضه بالایی از جانب کسانی که می‌خواهند آن را تخلیه کنند وجود دارد.
با توجه به این میزان فعالیت، خریداران و فروشندگان تمایل دارند در وسط یکدیگر را ملاقات کنند: کمترین سفارش فروش (یا قیمت درخواستی) تقریباً مشابه بالاترین سفارش خرید (یا قیمت پیشنهادی) خواهد بود. در نتیجه، تفاوت بین بالاترین پیشنهاد و کمترین درخواست کوچک (یا تنگ) خواهد بود. ضمناً به این تفاوت اسپرد پیشنهادی خرید می گویند.
برعکس، بازار غیر نقدشونده هیچ یک از این ویژگی ها را نشان نمی دهد. اگر می خواهید دارایی را بفروشید، در فروش آن به قیمت منصفانه با مشکل مواجه خواهید شد زیرا تقاضای چندانی وجود ندارد. در نتیجه، بازارهای غیر نقدشونده اغلب دارای اسپرد پیشنهادی-فروشی بسیار بالاتری هستند. باشه! اکنون که نقدینگی را پوشش داده ایم، زمان آن فرا رسیده است که به سراغ سازندگان و گیرندگان برویم.
بازارسازان و خریداران بازار همانطور که گفته شد، معامله گرانی که به یک صرافی هجوم می آورند یا به عنوان میکر یا تیکر عمل می کنند.
صرافی‌ها اغلب ارزش بازار یک دارایی را با دفترچه سفارش محاسبه می‌کنند. اینجاست که تمام پیشنهادات خرید و فروش را از کاربران خود جمع آوری می کند. می‌توانید دستورالعملی را ارسال کنید که به شکل زیر است: مثلاً 800 بیت کوین با قیمت 4000 دلار بخرید. این به دفترچه سفارش اضافه می شود و زمانی که قیمت به 4000 دلار رسید پر می شود. سفارش سازنده (فقط پست) مانند آنچه توضیح داده شد مستلزم آن است که با افزودن آنها به دفترچه سفارش، اهداف خود را قبل از موعد اعلام کنید. شما سازنده هستید زیرا به یک معنا بازار را «ساخته‌اید». صرافی مانند یک فروشگاه مواد غذایی است که برای قرار دادن کالاها در قفسه ها هزینه ای از افراد دریافت می کند و شما شخصی هستید که موجودی خود را اضافه می کنید. معمولاً معامله گران و مؤسسات بزرگ (مانند آنهایی که در تجارت با فرکانس بالا تخصص دارند) نقش بازارسازان را بر عهده می گیرند. از طرف دیگر، معامله‌گران کوچک می‌توانند به سادگی با قرار دادن انواع سفارش‌هایی که فوراً اجرا نمی‌شوند، سازنده شوند. لطفاً توجه داشته باشید که استفاده از سفارش محدود تضمین نمی کند که سفارش شما یک سفارش سازنده خواهد بود. اگر می‌خواهید مطمئن شوید که سفارش قبل از تکمیل به دفترچه سفارش می‌رود، لطفاً هنگام ثبت سفارش، «فقط ارسال» را انتخاب کنید (در حال حاضر فقط در نسخه وب و نسخه میز موجود است).
اگر قیاس فروشگاه را ادامه دهیم، مطمئناً موجودی خود را در قفسه‌ها قرار می‌دهید تا کسی بیاید و آن را بخرد. آن کسی است که گیرنده است. با این حال، به جای برداشتن قوطی لوبیا از فروشگاه، به نقدینگی شما می خورند. در مورد آن فکر کنید: با قرار دادن یک پیشنهاد در دفتر سفارش، نقدینگی صرافی را افزایش می دهید زیرا خرید یا فروش را برای کاربران آسان تر می کنید. از سوی دیگر، گیرنده بخشی از آن نقدینگی را حذف می کند. با سفارش بازار - دستورالعملی برای خرید یا فروش به قیمت فعلی بازار. هنگامی که آنها این کار را انجام می دهند، سفارشات موجود در دفترچه سفارش بلافاصله پر می شوند. اگر تا به حال سفارش بازاری را در بایننس یا صرافی ارزهای دیجیتال دیگری برای معامله انجام داده اید، بگویید که به عنوان یک گیرنده عمل کرده اید. اما توجه داشته باشید که شما می توانید با استفاده از سفارشات محدود نیز یک گیرنده باشید. مسئله این است: شما هر زمان که سفارش شخص دیگری را تکمیل می کنید، گیرنده هستید.
بسیاری از صرافی‌ها بخش قابل توجهی از درآمد خود را با دریافت کارمزد معاملاتی برای کاربران مشابه ایجاد می‌کنند. این بدان معناست که هر زمان که سفارشی را ایجاد می کنید و آن را اجرا می کنید، مبلغ کمی را به عنوان کارمزد پرداخت می کنید. اما این مقدار از یک صرافی به صرافی دیگر متفاوت است و همچنین ممکن است بسته به اندازه و نقش معاملاتی شما متفاوت باشد. به طور کلی، به سازندگان نوعی تخفیف پیشنهاد می شود، زیرا آنها نقدینگی را به بورس اضافه می کنند. این برای تجارت خوب است - معامله گران آینده نگر فکر می کنند اوه وای، به این پلت فرم و نقدینگی بالای آن نگاه کنید، من باید اینجا معامله کنم. به هر حال، چنین مکانی فریبنده‌تر از مکانی با نقدینگی کمتر خواهد بود، زیرا معاملات آسان‌تر انجام می‌شوند. در بسیاری از موارد، گیرندگان کارمزد بیشتری نسبت به سازندگان می پردازند، زیرا نقدینگی را که سازندگان ارائه می دهند، ارائه نمی کنند. همانطور که گفته شد، ساختار هزینه سازنده به پلت فرم بستگی دارد. به عنوان مثال، می‌توانید تفاوت قیمت‌گذاری سازنده بایننس را در صفحه جدول کارمزد آن مشاهده کنید.
در پایان به طور خلاصه، سازندگان معامله‌گرانی هستند که سفارش‌ها را ایجاد می‌کنند و منتظر تکمیل آنها هستند، در حالی که گیرندگان آنهایی هستند که سفارش‌های دیگران را تکمیل می‌کنند. نکته کلیدی در اینجا این است که بازارسازان ارائه دهندگان نقدینگی هستند. برای صرافی هایی که از مدل سازنده-گیرنده استفاده می کنند، سازندگان برای جذابیت پلت فرم به عنوان یک مکان معاملاتی حیاتی هستند. به طور کلی، صرافی ها به سازندگان با کارمزد کمتری پاداش می دهند زیرا نقدینگی را فراهم می کنند. در مقابل، گیرندگان از این نقدینگی برای خرید یا فروش آسان دارایی ها استفاده می کنند. اما اغلب برای این کار هزینه بیشتری می پردازند.
