قراردادهای هوشمند برنامه‌هایی هستند که بر روی ماشین مجازی اتریوم اجرا می‌شوند. این ماشین مجازی یک «رایانه جهانی» نامتمرکز است که توان محاسباتی آن از سوی همه گره‌های اتریوم ارائه می‌شود. به هر گره که توان محاسباتی ارائه کند از محل مبالغ توکن‌های اتر هزینه پرداخت می‌شود.
دلیل انتخاب نام «قرارداد هوشمند» آن است که می‌توانیم بر روی شبکه اتریوم قراردادهایی بنویسیم که به طور خودکار هنگامی که شرایطشان تأمین می‌شوند اجرا شوند.
برای نمونه تصور کنید یک سرویس تأمین سرمایه جمعی مانند کیک‌استارتر (Kickstarter) را بر روی اتریوم ایجاد کرده‌ایم. هر کس می‌تواند یک قرارداد هوشمند بسازد که به واسطه آن پولی جمع کرده و به فرد دیگر ارسال نماید.
قرارداد هوشمند می‌تواند بدین صورت نوشته شود که مثلاً اگر کل پول جمع شده برابر با 100،000 دلار شد، در این صورت به گیرنده ارسال می‌شود. اگر آستانه 100،000 دلار در طی یک ماه تأمین نشد، همه پول‌ها به دارندگان اولیه آن بازگشت داده می‌شود. البته در این قرارداد به جای دلار می‌توان از توکن اتر استفاده کرد.
همه این کارها بر اساس کد قرارداد هوشمند صورت می‌پذیرند که به طور خودکار تراکنش‌هایی را بدون نیاز به داوری یک فرد ثالث برای نگه‌داری پول و یا امضای قرارداد اجرا می‌کند.
برای نمونه کیک‌استارتر یک هزینه 5 درصد علاوه بر هزینه پرداخت 3 تا 5 درصد دریافت می‌کند که در یک پروژه تأمین سرمایه جمعی صد هزار دلاری به معنی مبلغی بین 8 تا 10 هزار دلار خواهد بود. در قرارداد هوشمند نیازی به پرداخت هزینه به شخص ثالثی مانند کیک‌استارتر وجود ندارد.
قراردادهای هوشمند در موارد مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرند. توسعه‌دهندگان می‌توانند قراردادهای هوشمندی را ایجاد کنند که امکاناتی را در اختیار قراردادهای هوشمند دیگر قرار دهند.
این مسئله شبیه به روش کار کتابخانه‌های نرم‌افزاری است. همچنین قراردادهای هوشمند می‌توانند صرفاً به عنوان یک برنامه برای ذخیره‌سازی اطلاعات بر روی بلاک‌چین اتریوم مورد استفاده قرار گیرند.
برای اجرای واقعی یک کد قرارداد هوشمند، فرد باید اتر کافی را به عنوان هزینه تراکنش ارسال نماید. میزان این مبلغ به منابع محاسباتی مورد نیاز بستگی دارد. این هزینه به گره‌های اتریوم برای مشارکت و ارائه توان محاسباتی‌شان تعلق می‌گیرد.
یکی از مشهورترین برنامه‌های ساخته شده با استفاده از قراردادهای هوشمند بر روی شبکه اتریوم CryptoKitties است. این برنامه به عنوان یکی از نخستین بازی‌ها در جهان که بر مبنای فناوری بلاک‌چین ساخته شده، مطرح گشته است.
کریپتوکیتیز اساساً نوعی از آیتم‌های قابل گردآوری دیجیتال است که بر روی بلاک‌چین اتریوم نگه‌داری می‌شود. این آیتم‌ها به صورت گربه‌هایی دیجیتالی هستند که بر روی رایانه زندگی و تولید مثل می‌کنند. کریپتوکیتیز مثال خوبی برای قابلیت ذخیره‌سازی و مبادله آیتم‌های دیجیتال بر روی شبکه اتریوم محسوب می‌شود.
کریپتوکیتیزهای جدید از طریق «تولید مثل» به وجود می‌آیند. این امر شامل انتخاب دو کریپتوکیتیز پایه و خرج توکن‌های اتر برای اجرای قرارداد هوشمند است. قرارداد از این دو گربه انتخابی نمایش یافته، برای تولید یک کریپتوکیتیز جدید استفاده می‌کند. این گزینه‌ها و جزییات فرایند پرورش آن‌ها بر روی دفتر کل عمومی بلاک‌چین اتریوم ذخیره می‌شوند.
شما می‌توانید کریپتوکیتیز را که روی دفتر کل بلاک‌چین اتریوم ذخیره می‌شوند مالک شوید. می‌توانید آن‌ها را
در صرافی اتریوم به افراد دیگر بفروشید یا آن‌ها را بخرید. این مسئله شبیه برنامه‌ای روی گوشی هوشمند نیست که امکان خرید، معامله و پرورش گربه‌ها را می‌دهد.
آن آیتم‌ها معمولاً بر روی سرورهای خود شرکت سازنده اپلیکیشن قرار دارند و در صورتی که شرکت برنامه را متوقف کند، شما ممکن است گربه‌های خود را از دست بدهید؛ اما از آنجا که کریپتوکیتیز بر روی بلاک‌چین ذخیره می‌شوند، این اتفاق ممکن نیست. هیچ کس نمی‌تواند گربه‌هایتان را از شما بگیرد.
در دسامبر سال 2017 زمانی که تصادفاً قیمت بیت‌کوین به بالاترین نرخ تاریخ خود رسیده بود، افراد مختلف معادل 12 میلیون دلار، اتر برای کریپتوکیتیز خرج کرده‌اند و گران‌ترین کریپتوکیتیزها به مبلغ 120،000 دلار فروخته شدند. کریپتوکیتیز هم مانند اتر، بیت‌کوین و نقاشی‌های گران‌بها قیمتی برابر با آنچه مردم حاضر هستند بپردازند، دارند.
منبع: Howtogeek
