از جوانی گله دارم ز جهانت سیرم
کوله باری ز حسرت ز همه دلگیرم
من سرو پای خیالم همه سال بیمارم
ز غم دوریه یارم همه شب بیدارم
تا سحر خواب ندارم نه کسی میداند
نه کسی هست که چون خود به کنارم ماند
من و جام و می و مطرب همه دیوانه شدیم
گویی از شهر خود دورو بیگانه شدیم
تو کمی حرف بزن من به غمم میبالم
از جوانی گله دارم ز جهانت سیرم
سر بیکسی سلامت که شده احوالم
تو چه دانی ز جهانم که نداری طاقت
