پادکست رادیو ردیف

این پادکست که یک فصل آن تا کنون منتشر شده است, از سوی خانه‌ی پایور منتشر می‌شود. در ابتدای این پادکست اهداف آن چنین تشریح شده است:

در چند سال اخیر پادکست‌ فارسی رشد خیره‌‌کننده‌ای داشته است و کمتر مقوله‌ای در فرهنگ را می‌توان سراغ کرد که در پرداخت به آن غفلت شده باشد. موسیقی کلاسیک ایران هم در این حرکت سهمی برده است و پادکست‌های پرشماری به جنبه‌‌های مختلف موسیقی کلاسیک ایرانی پرداخته‌اند.
رادیو ردیف با محوریت موسیقی کلاسیک ایرانی، به، نقطه‌ی پرگار این موسیقی، یعنی ردیف‌های موسیقی ایرانی می‌پردازد، اعم از منتشر شده یا در گنجه مانده و منتشر نشده باشند. رادیو ردیف، ردیف‌‌ها را از منظر اجتماعی، تاثیرگذاری بر سبک‌های دیگر موسیقی ایرانی، راویان و ثبت‌‌کنندگان ردیف‌‌های گوناگون، مقایسه‌ی آنها با یکدیگر یا نسخه‌های مختلف موجود از هرکدام، پدیدارشناسی و سیر تکوین و تحول آنها بررسی خواهد کرد.
ما دوست داریم در قسمت‌های مختلف رادیو ردیف نظریات راویان، پژوهندگان و مدرسان ردیف را بشنویم؛ چون شاید حضور ردیف به عنوان الفبای موسیقی ایرانی در هر اثر موسیقی یکی از شاخصه‌های مهم ایرانی بودن آن اثر است، تلقی و درک امروز ما از ردیف تعیین‌کننده‌ی مسیری‌ است که فردا در موسیقی ایرانی طی خواهیم کرد. پشتیبانی و همراهی پژوهشگران هنرمندان، فرهنگ‌دوستان و علاقمندان به موسیقی ایرانی، می‌تواند به ما کمک کند تا جنبه‌های مختلف ردیف را بشناسیم و بشناسانیم.

فصل اول این پادکست به شخص فرامرز پایور پرداخته است و به جنبه‌های جالبی از تاثیرگذاری‌های او در تاریخ موسیقی ایران و بخصوص آرشیو بی‌نظیر ثبت‌های مکتوب او از آثار موسیقی کلاسیک ایرانی که در خانه‌ی پایور نگه‌داری می‌شوند و به تا امروز تعدادی از آنها منتشر شده‌اند، اشاره شده است.

عباس سیدین، پادکستر فصل اول این پادکست در یادداشتی نوشته است:

دیدن اسناد به‌جا مانده از استاد فرامرز پایور برای من تجربه‌ی غریبی بود. گویی ناگهان به دنیایی گم و فراموش‌شده قدم گذاشته‌ام؛ دنیایی که شاید روزی وجود داشته و فقط خبری گنگ و مخدوش از آن به من رسیده بود و حالا نشانه‌های اوج شکوهش را در لابلای اوراقی می‌دیدم که مرد مصممی با هدفی که شاید برای خودش هم چندان روشن نبود نگاشته.
دیدن اسناد پایور، آن کوه عظیم از قطعات تصنیفی خودش و تمام آنچه در طول عمرش از اساتیدش آموخته بود، باعث شد دوباره برگردم و نگاهی بیندازم به تاریخ پرتلاطم چهل- پنجاه سال گذشته‌ی موسیقی ایرانی. چه تصویری از این تاریخ دارم؟ با ورق زدن حتی گذرا و سرسری این اسناد، همه‌جا نشانه‌هایی می‌دیدم که روایتی دیگر از تاریخ موسیقی ما را نشان می‌داد؛ روایتی بی‌راوی که ظاهراً دارد فراموش می‌شود.
فصل اول پادکست رادیو ردیف را به همین انگیزه نوشتم و ساختم؛ تا نگاهی بیندازم به گذشته‌ی نزدیک حیات موسیقی‌مان و در این نگاه به گذشته، این اسناد به‌جا مانده از فرامرز پایور بود که دست مرا می‌گرفت و گوشه کنارهایی را به من نشان می‌داد که تا پیش از این چندان خبری از آنها نداشتم.