«از همان مدرسه‌ی راهنمایی، دنیا ما را به قصه‌گوها و عددبازها تقسیم می‌کند، و از آن به بعد، ما در زیستگاه مورد نظرمان می‌مانیم. آدم‌های عددی در مدرسه به دنبال کلاس‌های عددی می‌گردند و در دانشگاه رشته‌های عددی (مهندسی، علوم فیزیکی، حسابداری) را دنبال می‌کنند و در گذر زمان ظرفیت‌شان برای قصه‌گویی را از دست می‌دهند. قصه‌گوها در مدرسه کلاس‌های علوم اجتماعی را پر می‌کنند و مهارت‌های‌شان را با بدل شدن به متخصصان تاریخ، ادبیات، فلسفه و روان‌شناسی صیقل می‌دهند. هر گروه یاد می‌گیرد که به گروه دیگر با ترس و تردید نگاه کند، و تا زمانی که به عنوان دانشجوی MBA به کلاس ارزشگذاری من بیایند این تردید دیگر عمیق شده و به گسلی تبدیل شده که انگار نمی‌توان روی آن پل زد. دو قبیله داریم که هر کدام به زبان خودشان صحبت می‌کنند و هر کدام متقاعد شده‌اند که مالکیت انحصاری حقیقت را در اختیار دارند و آن‌یکی گروه است که در اشتباه است.»
اتفاقی به کتابی برخوردم که بر مبنای اسمش، انگار روی فصل مشترک دو علاقه‌ی مطالعاتی فعلی من (فایننس و ارزشگذاری از یک سو و روایت و روایت‌شناسی از سوی دیگر) بنا شده است؛ کتاب «روایت و اعداد» از اسواث داموداران، استاد ارزشگذاری. هنوز نمی‌دانم حدس اولیه‌ام از محتوای کتاب تا چه اندازه درست است. اما تصمیم گرفته‌ام که یک پروژه‌ی شخصی تمرین در ملأ عام را شروع کنم و ترجمه‌ها یا گزارش‌های خودم از نوشته‌های این کتاب را با شما در میان بگذارم.
متن بالا ترجمه‌ی من از پاراگراف اول از مقدمه‌ی این کتاب است. همراهی شما با من در این پروژه مایه‌ی افتخار و خوشحالی و یادگیری بیشتر برای من خواهد بود.
