قبل از اینکه شروع کنم باید بگم که تلفظ درست Surface درواقع یه جورایی سرفس هست اما خب در زبان ما به نوشتار کلمه ی سرفیس مرسوم شده که خب منم برای اینکه هم گوگل جان در سرچ ها راحت تر پیدامون کنه و هم شما راحت تر بخونید همون کلمه ی مرسوم سرفیس رو در این مقاله استفاده میکنم. خب شروع کنیم!
بذارید یه تاریخچه خیلی کوتاه بگم. یادمه رویداد اکتبر سال 2015 مایکروسافت بود که تنها اطلاعاتی که از دستگاههای مایکروسافت درز کرده بود این بود که یه دونش صفحه 12.3 اینچی داره و یکی دیگه 13.5 اینچه. همه احتمال میدادن که 12.3 صفحه ی متعلق به سرفیس 4 باشه و اون یکی هم پرو 4.
اما زمانی که پانوس پانای (رئیس بخش سخت افزار مایکروسافت) شروع کرد به معرفی محصولات جدید، کلا همه چیز تغییر کرد برای همه و دستگاه 12.3 اینچی سرفیس پرو 4 بود و دیگه خبری از سرفیس 4 نبود! یکم بعدش پانای شروع کرد به صحبت کردن درباره اینکه مایکروسافت یک بار یک Category به نام تبلت های هیبریدی ایجاد کرده و موفق بوده و حالا بازم قراره یه دسته بندی کاملا جدید ایجاد کنه.
بله اینجا بود که بعد از پخش یک تیزر معرفی، پانوس پانای دستگاهی به نام سرفیس بوک رو در دستش گرفت و وارد سالن شد. دستگاه جدید مایکروسافت درواقع برعکس سرفیس پرو عمل می کرد و به جای اینکه یک تبلت هیبریدی باشه یک لپ تاپ هیبریدی بود و تفاوتش با سرفیس پرو هم این بود که این لپ تاپ GPU اختصاصی داشت و کارهای گرافیکی خیلی حرفه ای تری رو می شد باهاش انجام داد.
طراحی سرفیس بوک اوایل خیلی عجیب و غریب به نظر می رسید اما واقعا یک طرح خلاقانه به حساب میومد و وقتی وارد سال 2016 شدیم، سرفیس بوک جایزه بهترین طراحی لپ تاپ سال رو دریافت کرد و به عنوان بهترین لپ تاپ سال دنیا شناخته شد.
اما مایکروسافت بعدش یکم در حق سرفیس بوک کم لطفی کرد و تا یه مدتی اپل با نسل جدید پردازنده های اینتل روی مک بوک پروها میتونست پیشتازی کنه و تنها کاری که مایکروسافت سال بعدش یعنی اواخر 2016 انجام داد این بود که Surface Book Performance Base رو معرفی کرد که تنها تفاوتش با اولین نسل سرفیس بوک این بود که کارت گرافیکیش 1 گیگابایت حافظه بیشتری داشت و باتریش هم تا 16 ساعت شارژدهی ارتقا پیدا کرده بود. همین!
گذشت و مایکروسافت سال 2017 هیچ حرفی از سرفیس بوک نزد تا جایی که مک بوک های اپل به نسل هشتم پردازنده های اینتل مجهز بودن ولی سرفیس بوک همچنان روی نسل ششم باقی مونده بود.
2018 دیگه همه منتظر سرفیس بوک بودن و اینکه مایکروسافت یه رویدادی برگزار کنه و نسل جدید سرفیس بوک رو معرفی کنه تا یه رقیب قابل تر برای مک بوک پرو های جدید باشه. حتی یه رویداد گذاشت و سرفیس پرو جدید و سرفیس لپ تاپ رو معرفی کرد اما تقریبا تا ماه سپتامبر بازم هیچ حرفی از سرفیس بوک 2 زده نشد.
دقیق یادم نیست ماه سپتامبر بود یا اکتبر که یه روز سایت مایکروسافت رو باز کردم و دیدم سرفیس بوک 2 در سکوت محض خبری روی سایت مایکروسافت قرار گرفته! درواقع مایکروسافت برای سرفیس بوک 2 فقط یه رویداد داخلی برگزار کرده بود.
اما برعکس رویداد معرفی، خود سرفیس بوک 2 خیلی هم بی سر و صدا نبود! مایکروسافت یه نسخه جدید و بزرگتر 15 اینچی هم اضافه کرد و توی نسل جدید سرفیس بوک هم از نسل 7 پردازنده اینتل استفاده کرده بود هم از نسل هشتم!
قدرت سرفیس بوک 2 خیلی بالا بود. نسل هفتم و نسل هشتم اینتل Core i5 و Core i7 که تو نسخه 15 اینچی پردازنده Core i7 فرکانس 4.2 گیگاهرتزی در حالت Max Turbo داشت و پردازنده 4 هسته ای شده بود، دوتا کارت گرافیکی NVIDIA یکی GTX 1050 با حافظه اختصاصی 2 گیگابایت GDDR5 توی نسخه 13 اینچ و یکی GTX 1060 با 6 گیگابایت حافظه گرافیکی اختصاصی جزو آپشن های خرید بود و البته مثل همیشه باتری در اولویت های مایکروسافت بود و سرفیس بوک 2 تا 17 ساعت شارژدهی باتری داشت.
اما قدرت خوب سرفیس بوک 2 خیلی دوام نداشت و مایکروسافت بدشانس بود چون دقیقا 4 ماه بعدش مک بوک های جدید معرفی شدن که Core i9 به کانفیگ هاشون اضافه شده بود که زمان عرضه سرفیس بوک 2 هنوز برای لپ تاپ ها نیومده بود! بگذریم.
از این داستان پر فراز و نشیب سرفیس بوک که بگذریم باید بگم که طراحی نسل دومش نسبت به نسل اولش خیلی خیلی بهتر شده و حس بهتری میده. روی کیبورد دیگه شیار دیده نمیشه و صاف و یک دست با یک شیب بسیار ملایم طراحی شده و البته محفظه های خروج هوای دور صفحه نمایش هم یکم به سمت داخل رفتن و کلا ظاهر قشنگ تری پیدا کردن.
پورت USB-C هم جایگزین MiniDisplay شده که در کل خوبه. البته سرفیس بوک 2 برعکس مک بوک پروهای جدید اپل شما رو مجبور به گرفتن تبدیل براش نمیکنه و دوتا پورت USB فول سایز هم داره که در 90 درصد مواقع کافی هستن و تا زمانی که شما نخواید مثلا Present داشته باشید و کارای اینچنینی نیازی به تبدیل نیست.
به نظر من سرفیس بوک 2 خیلی هوشمندانه طراحی شده و واقعا لولای فوق العاده ای داره. البته این لولای معروف سرفیس بوک رو خیلیا دوست ندارن و از اون فضای خالی که هنگام بسته شدن لپ تاپ با بدنه ایجاد میشه خیلیا خوششون نمیاد. ولی باید بگم اگر این قسمت از دستگاه اینطوری طراحی نمیشد قطعا در هنگام استفاده های خیلی سنگین اتفاق خوبی برای دستگاه نمیفتاد!
در یک کلام شاید به نظر بیاد ظاهر سرفیس بوک 2 یکم عجیب و غریبه و با لپ تاپ های معمولی فرق داره اما واقعا درباره همه چیش هوشمندانه فکر شده و مایکروسافت برای لحظه به لحظه ی کار کردن با این دستگاه برنامه ی خوبی چیده و راحتی کاربر رو خیلی خوب درنظر گرفته و به نظر من کاملا حقش بوده جایزه بهترین طراحی رو بگیره.
من سالهای زیادی درباره دستگاههای تکنولوژی مطلب نوشتم و مشخصات ریز به ریز گفتم و بررسی دقیق کردم اما این مطلب و اینجا با پیانتک فرق داره و یه بررسی دلی هست بیشتر. بنابراین روی هر بخش خیلی ریز نمیشم و خلاصه وار هر قسمت دستگاه رو بررسی میکنم.
درباره صفحه نمایش لمسیش باید بگم که PixelSense مثل Retina کیفیت مسحور کننده ای داره و رنگ ها رو با دقت بسیار بالایی نشون میده. درباره سیستم پردازش هم که دیگه اصلا نگم دیگه نسل هشتم پردازنده اینتل اونم Core i7 مگه میتونه خوب نباشه؟ ?
قدرت گرافیکی دستگاه هم فوق العاده عادیه و کم نمیاره اما خب وقتی دستگاه در حالت عادی روی Recommended mode یا Better Performance باشه خیلی پسر آروم و ساکتیه اما وقتی ببریدش روی حالت Performance دیگه جت فنش فعال میشه و واقعا صدای موتور جت میده!
غیر از این مشخصات قوی، سرفیس بوک 2 یه مزیت خیلی خیلی مهم نسبت به لپ تاپ های دیگه داره و اونم شارژدهی بالای دستگاه هست که تا 17 ساعته البته تو نسخه 13 اینچ این میزان ساعت مال پردازنده i5 هست نه i7 و توی i7 بر اساس تجربه شخصی باید بگم که به حدود 12-13 ساعت میرسه!
و اینکه یه دکمه روی کیبورد هست که وقتی برای حدودا 2 ثانیه نگهش دارید، قفل نگهدارنده صفحه نمایش آزاد میشه و میشه صفحه نمایش رو جدا کرد. این ویژگی دوتا کاربرد داره، یک اینکه تبلت 13 اینچی بدون پایه بشه و دو اینکه برعکسش کنید دوباره بذارید سر جاش و کیبورد رو به عنوان پایه استفاده کنید و حالا روش با قلم طراحی کنید، فیلم ببینید و... که این ویژگی از نظر من جذاب، در لپ تاپ های کلاسیک نیست!
زیاد پر حرفی کردم! بگذارید کلام آخر و بگم و تمام! سرفیس بوک 2 از نظر من تا این لحظه که من دارم این مطلب رو مینویسم قطعا یکی از شاهکارهای مهندسی سخت افزار در دنیا هست و خیلی خوب و خوش ساخته. البته قطعا هیچ دستگاهی بدون ضعف نیست، اما مهم اینه که وقتی باهاش کار میکنی، حس لذت کار کردن با یک دستگاه Premium رو کاملا بهت منتقل میکنه و بی نظیره!
امیدوارم از خوندن این مقاله (که البته زیاد هم بود) لذت برده باشید. اگر قابل دونستید بنده رو، حتما نقد کنید این مقاله رو. من تمام نظرات رو میخونم و جواب میدم البته ممکنه این پروسه یکم طول بکشه و نرسم زود جواب بدم اما تمام سعیم رو میکنم. ?
