در حالیکه هنوز دود حادثه تلخ بندر شهید رجایی از آسمان بندرعباس پایین نیامده، پیامهای تسلیت و ابراز همدردی یکی پس از دیگری منتشر میشوند. اما در میان این ابرازها، پیام تسلیت علیاکبر صفایی، مدیرعامل سابق سازمان بنادر و دریانوردی، بیش از همه واکنشبرانگیز بود؛ چرا که به باور ناظران، بخشی از این بحران، ریشه در تصمیمات، بیتدبیریها و رویههای مدیریتی خود او دارد. اکنون، زمان همدردی نیست؛ زمان پاسخگویی است.
مدیریت صوری، انتصابهای پرحاشیه
یکی از محورهای اصلی انتقادات، به انتصابهای غیرکارشناسی، غیرفنی و بعضاً سفارشی در دوره مدیریت صفایی بازمیگردد. انتصابهایی که گاه بدون تجربه اجرایی مرتبط، گاه با سابقه بازنشستگی، و گاه با پشتوانه لابیهای شخصی انجام شدهاند.
برخی منابع، از بازگشت بازنشستگان خاص به مناصب کلیدی و نیز گماردن افراد فاقد تجربه بندری به عنوان مدیرکل در بنادر مهمی چون هرمزگان یاد میکنند. در مواردی نیز، افرادی از بدنههایی چون “انتظامات” یا بخشهای غیرتخصصی، به جایگاههای مدیریتی بندری ارتقا یافتهاند.
نادیدهگرفتن هشدارها؛ بیاعتنایی به نظارت
شاید خطرناکتر از انتخابهای نادرست، بیتوجهی آشکار به هشدار نهادهای نظارتی و امنیتی درباره این انتصابها باشد. گزارشهایی موجود است که نشان میدهد در مواردی، انتصاب برخی مدیران با وجود هشدارهای صریح دستگاههای نظارتی انجام شده است؛ تصمیماتی که امروز ممکن است با هزینههای جانی، مالی و حیثیتی همراه باشد.
پیام تسلیت یا پاک کردن صورت مسئله؟
در فضای پس از حادثه آتشسوزی بندر شهید رجایی، انتشار پیام تسلیت از سوی صفایی، در حالیکه سابقه مدیریتی او در بطن بسیاری از تصمیمات کلان و ساختاری سازمان بنادر قرار دارد، به شدت محل نقد قرار گرفته است.
منتقدان امروز میپرسند: چگونه میتوان در نقش مدیرعامل سابق، خود بخشی از بحران بود و در عین حال در نقش همدرد ظاهر شد؟
سکوت درباره تخلفات مالی؛ چرا هیچکس پاسخ نمیدهد؟
یکی دیگر از نقاط تاریک در کارنامه صفایی، عدم شفافسازی درباره گزارشهای منتشرشده از تخلفات مالی در بنادر امام خمینی، خرمشهر و سایر مناطق حساس است. نهادهای نظارتی بارها هشدار دادهاند، اما واکنشی از سوی مدیریت وقت دیده نشد.
بسیاری از کارشناسان حوزه بنادر معتقدند تعلل در برخورد با این تخلفات، نوعی چراغ سبز به فساد سازمانیافته بوده است و زمینهساز وضعیتی شده که امروز آن را بحران در زیرساخت و ایمنی بنادر مینامیم.
فاجعه شهید رجایی، یک حادثه نیست؛ نشانه است
آتشسوزی بندر شهید رجایی را نباید تنها به عنوان یک حادثه صنعتی بررسی کرد. این فاجعه، نمادِ انباشتهشدن سالها بیکفایتی، لابیگری، بیتخصصی، و بیپاسخگویی مدیریتی است. اگرچه حادثه در دوره صفایی رخ نداده، اما زمینهها و سازوکارهای معیوب آن، در دوران او نهادینه شدهاند.
وقت پاسخگویی است، نه همدردی نمادین
در نهایت، علیاکبر صفایی نه بهعنوان یک شهروند، بلکه در مقام یک مدیر سابق با اختیار کامل، باید بهطور شفاف، صریح و دقیق درباره عملکرد خود در سازمان بنادر پاسخ دهد.
او باید به جای ایفای نقش قربانی یا تماشاگر، در برابر افکار عمومی و نهادهای نظارتی بایستد و اجازه دهد بررسی عادلانهای درباره دوره مدیریتیاش انجام شود.
و از دستگاههای قضایی، نظارتی و رسانهها انتظار میرود با جسارت، عدالت و استقلال وارد این پرونده شوند.
بنادر کشور، دیگر تاب هزینهدادن بابت رفاقتها، بیتخصصیها و سکوتها را ندارند.
انتهای پیام
