کتاب حقایقی که باید گفت توسط کامالا هریس نوشته شده و آقای علی اکبر عبدالرشیدی آنرا به فارسی ترجمه کرده است. این کتاب را انتشارات نشر نون در 344 صفحه برای خوانندگان منتشر کرده است.
کامالا هریس اولین زنی است که به جایگاه معاونت ریاست جمهوری آمریکا دست یافته است. او که پدری جامائیکایی و مادری هندی دارد با رسیدن به این جایگاه تاریخ آمریکا را دگرگون کرد. کامالا هریس مخالف اعدام، طرفدار جایگزینی اصلاح و تربیت به جای زندان، شیفته برابری همه انسان‌ها در برابر عدالت و باورمند به بزرگداشت شان حقوق زنان و کودکان و رنگین پوستان است.
خانم هریس در ابتدای کتاب می‌گوید: این کتاب برای من خیلی شخصی است. داستان خانواده من، بچگی من و داستان زندگی من است.
پدرش در سال 1938 در جامائیکا متولد شد و اقتصاد خواند مادرش در سال 1958 در هندوستان به دنیا آمد و در آمریکا مدرک دکتری گرفت. آشنایی پدر و مادرش در زمینه جنبش مدنی اتفاق افتاد. در زمان فارغ التحصیلی مادرش به دنیا آمد و دو سال بعد خواهر کوچکتر به دنیا آمد. پنج سال داشت که پدر و مادرش از یکدیگر جدا شدند. مادر مسئولیت بزرگ کردن دو دختر را برعهده گرفت.
کامالا هریس در سال 1982 وارد دانشگاه هاروارد شد و در بهار 1989 دانشگاه حقوق را به پایان رساند و در تابستان همان سال در آزمون ورودی دادگاه شرکت کرد و در این آزمون مردود اعلام شد.
در 40 سالگی با مردی یهودی ازدواج کرد که دو فرزند داشت به گفته خودش بسیار از زندگی خود راضی و خوشحال است.
خانم هریس اولین زن سیاه‌پوستی بود که از ایالت محل زندگی خود برای سناتوری انتخاب شد. در سال 1988 کارآموزی در دادگستری را شروع کرد. روایت‌هایی که از زندگی خود بیان میکند مملو از اغماض و خود برتربینی است. خود را تافته ای جدابافته می‌داند و ادبیاتی شبیه به میشل اوباما در کتاب "شدن" دارد. از فقر و تبعیض صحبت میکند و مثل تمام دموکرات‌ها جامعه آمریکا را لبریز از عیب و ایراد میبیند!
یکی از زیباترین جملاتی که در این کتاب خواندم: "دموکراسی نمی‌تواند در میانه ترس و وحشت جوانه بزند. آزادی نمی‌تواند در هنگامه نفرت شکوفا شود. عدالت نمی‌تواند در مزرعه خشم ریشه بگذارد."
