اگر گریم‌ها به روایت به‌مثابه پناهگاه فرهنگی و اخلاقی می‌نگریستند، بارتلمی روایت را به میدان شک، تخریب و آگاهی بدل می‌سازد.
بیچارگی یا آگاهی؟
روایت کلاسیک سفیدبرفی، نماینده‌ی ادبیاتی‌ست که در خدمت انسجام فرهنگی، اخلاقی و زبانی‌ست، روایت بارتلمی، همان داستان را به صحنه‌ی فروپاشی اسطوره‌ها، زبان، فرم و معنا بدل می‌کند. این فروپاشی، نوعی بیچارگی ادبی است – اما نه بیچارگی در برابر فقدان، بلکه بیچارگی‌ای که خود، آگاهی تازه‌ای می‌سازد: آگاهی به ساختگی بودن اسطوره‌ها، نقش‌ها و حقیقت‌هایی که زمانی قطعی پنداشته می‌شدند.
بارتلمی فرم روایی را از اساس تخریب می‌کند تا نشان دهد جهان مدرن، فاقد انسجام روایی و شخصیتی است. به‌جای داستانی برای کودکان، با پاره‌متنی مواجهیم که برای بزرگسالان سردرگم ساخته شده است.
✅ در حاشیه‌ی سفید برفی
یادداشت نهایی👈 به‌زودی
فرشته اشتری
