اسما کاش درست درس بخونی. نه به خاطر خودت، به خاطر امجد، دوست یمنیت که میتونست یه دانشمند هسته ای یا یه سیاستمدار برجسته بشه اما جبر جغرافیا نهایتا اونو تبدیل به یه چوپان کرد که الان هر روز پیگیر اینه که تو درس میخونی که امتحان ریاضیت رو خوب بدی یا نه. چون نمیخواد تو مثل اون بشی.
کاش تنبلی نکنی و درس بخونی، نه به خاطر خودت، به خاطر محمد، اون یکی دوست یمنیت که نتونست بره دانشگاه و الان اوج امال و آرزو هاش اینه که تو همون ایرانی که خیلیا میخوان ازش فرار کنن پزشکی بخونه.
اسما کاش بهانه نیاری و درس بخونی، نه به خاطر خودت، به خاطر هناء، دوستت، اون دختر 26 ساله عراقی که داشت پزشکی میخوند اما داعش به کشورش حمله کرد و مجبور شد از موصل فرار کنه و نتونست به درسش ادامه بده و حسرتش رو دلش موند.
اسما حالا که تو مدرسه شاهد که اینقدر دوستش داری هستی، کاش درس بخونی، نه به خاطر خودت، به خاطر شهندا، دوستت تو غزه که از مدرسش چیزی جز آوار باقی نمونده و آرزویی جز دادن همون امتحان ترمی که ازش متنفری نداره.
اسما تو هرچی تو زندگیت نداری، ثبات و امنیت نسبی رو داری پس کاش درس بخونی، نه به خاطر خودت، به خاطر بانا، دوست سوریت که ادبیات انگلیسی میخوند و حالا با اوضاع سوریه معلوم نیست به عنوان یه دختر شیعه چه سرنوشتی در انتظارشه.
اسما با همه بدیای سیستم افتضاح اموزشی ایران، بازم روش هایی هست که استعدادات رو پرورش بدی فقط کاش غر نزنی و درس بخونی، نه به خاطر خودت، به خاطر اون پسر نوجوون عراقی که برنامه نویس بود و حتی اپلیکیشن هم طراحی کرده بود، و آرزوش همین بود که تو همون ایران با همین سیستم آموزشیش بره دانشگاه.
اسما اینا فقط ادمایی بودن که تو میشناسی. هزاران هزار نفر دیگه هم هستن که همین شرایطی که تو داری هم ندارن و هم از تو باهوش ترن هم از تو بااستعداد ترن هم پرتلاش ترن اما شرایطشون اجازه نداد که درس بخونن و هنری یاد بگیرن یه چیزی بشن. چه بسا اگر همین امکانات تورو داشتن تورو میذاشتن تو جیبشون. از همین سیستان بلوچستان خودمون بگیر تا کشورای همسایه چه حتی بقیه دنیا.
پس تو حداقل غیرت به خرج بده و حالا که یه سقفی بالا سرت و یه میز و اینترنت و کتاب و دفتر و خانواده حمایتگر داری، بشین عین آدم درست رو بخون. کلاس نهم وقت مناسبی برای اکسپلورگردی نیست!
