تو کتاب های مختلف از انسان به این شکل زیر تعریف شده:
انسان، موجودی اجتماعی است. انسان با قرار گرفتن در اجتماع از زندگی لذت خواهد برد و این امری بسیار حیاتی است. به طور مثال ارتباط مادر و نوزاد که ارتباط عاطفی عمیقی است.
پس چگونه است که ما از اجتماع ها فراری هستیم؟؟
گذر زمان که تجربه های بد فردی و اجتماعی ایجاد کرده باعث شده که ما هم دیگه از اجتماع فراری باشیم. اما این فقط چیزیه که دیده میشه.
حتی اگر ارتباطی بین دو نفر شکل بگیره یعنی اجتماع به وجود اومده و ارتباط ما با دوستمون، تفریحاتمون با آشنایان، خانوادمون و هم کلاسیمون یا هر کس دیگه ای که به هر شکلی با ما ارتباط داره ما رو وارد اجتماع میکنه. و در بهبوهه های زندگی این امید ما برای ادامه مسیر زندگی هست.
