مفهوم عیار بتن به نسبت مواد مختلف مصرفی در ترکیب بتن اشاره دارد، به ویژه نسبت آب به سیمان. این نسبت بسیار مهم است زیرا تعیین می‌کند که چقدر آب نسبت به سیمان در مخلوط بتن استفاده می‌شود. به عنوان مثال، عیار بتن ۰.۵ به معنی استفاده از نصف واحد آب نسبت به تعداد واحدهای سیمان در مخلوط بتن است. انتخاب عیار بتن مناسب حائز اهمیت است، زیرا بر ویژگی‌های فیزیکی و مکانیکی بتن تأثیر گذار بوده و می‌تواند بر عملکرد و عمر مفید سازه‌ها تأثیر بگذارد.
تأثیرات عیار بتن در سازه‌ها شامل مقاومت فشاری و کششی بتن، ضریب انسداد هوا درون بتن، چسبندگی بین بتن و فولاد، خواص ضد خوردگی، و وزن کلی سازه می‌شود. بر اساس نوع سازه، شرایط محیطی، و نیازهای پروژه، انتخاب عیار بتن مناسب به بهبود عملکرد و عمر مفید سازه کمک می‌کند.
برای محاسبه عیار بتن، عواملی از جمله نوع سیمان، نرمی و اندازه ذرات، شرایط آب و هوا، و مواد افزودنی در نظر گرفته می‌شوند. این عوامل بر ترکیب و ویژگی‌های بتن تأثیر می‌گذارند. در هوای گرم، ممکن است نیاز به کاهش مقدار سیمان باشد تا از افزایش حرارت ناشی از هیدراتاسیون جلوگیری شود. آب‌بندی بتن نیز در مقاوم‌سازی سازه‌ها در مقابل شرایط محیطی مهم است.
در پروژه‌های ساختمانی، میزان عیار بتن برای هر بخش با استفاده از فرمول‌های مختلف محاسبه می‌شود. این محاسبات بر اساس ویژگی‌ها و شرایط مورد استفاده قرار می‌گیرند. مقاومت فشاری مشخصه بتن با نمونه‌های استوانه‌ای استاندارد اندازه‌گیری می‌شود.
برای محاسبه عیار در بتن، از دو فرمول مختلف استفاده می‌شود. به عنوان مثال، با مقاومت مشخصه بتن ۳۰ مگاپاسکال، میزان عیار برابر با ۳۹۰ کیلوگرم بر مترمکعب می‌شود. این محاسبات باید با در نظر گرفتن اطلاعات پروژه دقیق‌تر و عملی‌تر شوند.
عیار بتن انواع مختلفی دارد که بر اساس نسبت آب به سیمان (w/c) و دیگر اجزای تشکیل‌دهنده بتن تعریف می‌شوند. به عنوان مثال، بتن با عیار C40 باید دارای مقاومت فشاری حداقل ۴۰ مگاپاسکال باشد و معمولا در پروژه‌های بزرگ مانند پل‌ها یا سد‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. بتن با عیار C35 هم باید دارای مقاومت فشاری حداقل ۳۵ مگاپاسکال باشد و در پروژه‌های متوسط به کار می‌رود.
