در سال ۱۴۰۱، تولید فولاد تمام شده در ایران به میزان ۱۰.۳۲ میلیون تن افزایش یافت که نسبت به سال قبل ۱۱ درصد افزایش داشته است.
این تولیدات شامل فولادهای طولی و تخت بوده‌اند. تولید فولاد طولی به میزان ۵.۷۹ میلیون تن افزایش یافته (افزایش ۹ درصد) و تولید فولاد تخت به میزان ۴.۵۳ میلیون تن افزایش یافته (افزایش ۱۴ درصد).
همچنین، تولید آهن احیای مستقیم (DRI) نیز در شش ماه ابتدایی سال به ۱۷.۶۹ میلیون تن رسیده است که نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۲۰ درصد افزایش نشان می‌دهد.
با در نظر گرفتن تصویب اقدام وزارت نیرو برای کاهش محدودیت‌های برق در کشور، پیش‌بینی می‌شود حجم تولید فولاد ایران به میزان بیشتری افزایش یابد. با این حال، ناآرامی‌های اجتماعی ممکن است بر حجم تولید تاثیر بگذارد.
با توجه به آخرین داده‌های انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران، صادرات آهن آلات و محصولات تمام شده فولادی در شش ماه ابتدایی سال جاری به 1.42 میلیون تن رسیده که نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۱۲ درصد کاهش داشته است.
صادرات محصولات فولادی طولی به ۱.۲۶ میلیون تن کاهش یافته و درصد کاهش ۴ را نشان داده است، درحالی که صادرات محصولات فولادی تخت با افت ۴۷ درصدی به ۰.۱۶ میلیون تن رسیده است.
صادرات شمش نیز به مقدار ۲.۱۹ میلیون تن کاهش یافته و کاهش ۶ درصدی را نشان می‌دهد. همچنین، حجم صادرات اسلب با ۳۶ درصد کاهش به مقدار ۰.۷۴ میلیون تن رسیده است.
پیش‌بینی می‌شود که حجم صادرات آهن آلات و شمش فولادی ایران به دلیل تقاضای کمتر کشورهای واردکننده در سطح پایین‌تری باقی بماند. همچنین، فعالیت‌های معاملات آتی ممکن است به نتایج مذاکرات سیاسی فعلی بستگی داشته باشد.
از سوی دیگر، قیمت‌های صادراتی شمش احتمالا در معاملات اخیر افزایش خواهند یافت و این ممکن است منجر به افزایش قیمت‌های جهانی شود. در ۱۲ ماه اخیر، شرکت‌های فولادساز ایرانی بیش از ۶ میلیون و ۳۷۰ هزار تن انواع محصولات فولادی را به بازارهای بین‌المللی صادر کردند.
این محصولات شامل مفتول، لوله‌های فولادی و اتصالات، ورق نورد سرد و گرم، شمش، محصولات نیمه نهایی، ورق گالوانیزه و میله‌های نورد گرم بودند که ارزش آن‌ها حدود دو میلیارد و ۳۴۰ میلیون دلار بود.
کشورهایی که به عنوان مقصد صادرات فولاد ایران انتخاب شدند، شامل امارات متحده عربی، ایتالیا، تایلند، اندونزی، افغانستان، عمان، مصر، تایوان، عراق، ترکیه، هند، سودان، اردن، بلژیک و اسپانیا بودند که 94 درصد از محصولات فولادی به این کشورها صادر شده بود.
صنعت آهن و فولاد یکی از پایه‌های مهم اقتصادی کشورها بوده و تاثیرات عوارض بر صادرات این صنایع از اهمیت چشمگیری برخوردار است.
اعمال عوارض می‌تواند تاثیرات گسترده‌ای بر زنجیره تامین جهانی و بازارهای بین‌المللی داشته باشد. در این قسمت از مقاله، تاثیرات این عوارض بر صادرات آهن و فولاد و چالش‌های ناشی از آن‌ها را مورد بررسی قرار خواهیم داد.
تاثیراتی که عوارض ممکن است بر صادرات آهن و فولاد داشته باشد، به شرح زیر است:
1. کاهش ترغیب به صادرات: اعمال عوارض ممکن است باعث کاهش ترغیب به صادرات آهن و فولاد شود. به عنوان مثال، با افزایش هزینه‌های صادرات به دلیل عوارض، تولیدکنندگان ممکن است ترجیح دهند که محصولات خود را در داخل کشور نگه دارند تا به بازارهای خارجی صادر کنند.
2. کاهش رقابت‌پذیری: اعمال عوارض می‌تواند باعث افزایش قیمت محصولات فولادی برای مصرف‌کنندگان خارجی شود. این موضوع ممکن است باعث کاهش رقابت‌پذیری محصولات فولادی از کشور مبدا و افزایش ورود رقبا به بازارهای بین‌المللی شود.
3. تحریم‌های متقابل و رقابت‌پذیری: کشورهای دیگر ممکن است به علت اعمال عوارض توسط یک کشور، تحریم‌های متقابل علیه آن کشور را اعمال کنند. اعمال عوارض ممکن است باعث واکنش‌های تحریمی از سوی کشورهای دیگر شود. این موضوع می‌تواند منجر به کاهش صادرات آهن و فولاد به آن کشور گردد و در نتیجه، بازارهای هدف برای صادرات کاهش یابند. این واکنش‌ها می‌توانند به تحریم‌های متقابل علیه کشور مبدا منجر شده و رقابت‌پذیری محصولات آهن و فولاد را در بازارهای بین‌المللی کاهش دهند.
4. تاثیر بر صنایع داخلی و مصرف‌کننده: اعمال عوارض ممکن است تاثیرات مستقیمی بر صنایع داخلی داشته باشد. این شامل افزایش قیمت مواد اولیه برای صنایع م
