یکی از دلایلی که مینویسم یا باید بنویسم اینکه مغزم پره. پر میشه. زود زود پر میشه. از افکار. از فکر. از حرف هایی که دارم به خودم میگم. از ایده هایی که لازمه از مغزم بیاد بیرون تا بتونم درست حسابی نگاش کنم. باید بیاد بیرون بشینه جلوم ببینم چیه و چی میگه. وگرنه نوشتن واسه خودم هم گاهی بیخود و مسخره بنظر میاد. اما, اماااا فقط کسی که مینویسه میفهمه نوشتن چه کمکی بهش میکن. فقط کسی که به پایان نوشته اش میرسه درک میکن که در این لحظه چقدر ذهنش خالی شده و افکارش نظم پیدا کرده.
دارم به فلسفه بازی فکر میکنم. به اینکه انجام دادن بعضی کارها و فعالیت ها هرچقدر هم که خسته بی حوصله داغون و ناامید باشیم بازم برامون مثل بازیه. فقط کافیه توی اون لحظه انجام اون کار یا فعالیت بهمون پیشنهاد بشه و ما خستگیمون رو از یاد میبریم. نه اینکه دیگه خسته نباشیم ولی در عین خستگی بازم انجامش میدیم و خیلی هم حال میکنیم باهاش حتی اگر کار بدی هم باشه. مثل مصرف مواد. یه معتاد رو اگر ساعت ۳ نصف شب از خواب ناز بیدار کنی محال ازت دلخوره بشه, به شرطی که بگی پاشو بریم مواد بزنیم. به رئیس جمهور ساعت ۳ زنگ بزنی بگی کشور آتیش گرفته تلفن و قطع میکن. ولی معتاد عین موشک فالکن از جاش بلند میشه میگه: من ساقی رو بگیرم یا گرفتی؟
چرا؟ این سوال من هست. چرا؟؟ رئیس جمهور میدونه اگر اون لحظه بره سر کار, کار خیلی درستی انجام داده و کلی هم به محبوبیتش بین مردم اضافه میشه. معتاد هم ک میدونه اگر الان پاشه بره مواد بزنه باید تا شبش همین مسیر رو ادامه بده. اولی کار خوبه رو نمیکن و دومی کار بده رو میکن. هر دو هم انسان هستند. (توی این مثال البته D: ) اما چرا؟
برای یکی شرایط مثل یه بازیه. برای اون یکی بیشتر یک وضیفه ست. مام دوست نداریم وظایفمون به ما تحمیل بشه. ما دوست داریم بازی بازی کنیم. با این اوصاف ایا میشه شرایطی که در اون هستیم رو دوبازه تعریف کنیم؟ آیا میتونیم یه پلن بازی از توش دربیاریم؟؟؟ توجه کردین ما وقتی بازی میکنیم ۱۰۰٪ تمرکزمون تو بازیه و وقتی کار میکنیم ۹۹٪ تمرکزمون این ور اونوره! توجه کردین؟ خوب الان این و چجوری دوباره نویسی کنیم؟
آیا میشه به این عقل ناقص, با تمرین و تکرار, فهموند که بیشتر چیزها بازی ان؟
پاشو برو سر بازیت. هواستم به شش دنگ بده به بازی. نگران چیزای دیگه هم نباش. اگر هر روز مرتب بازی کنی بقیه چیزها هم درست میشه. هر روز بازی کن. هروقتم احساس کردی این بازی دیگه کسل کننده شده برو دنبال بازی های سخت تر.
همین یه پاراگراف و بست بده به زندگیت. البته اگر میخوای تغییری باشی که دوست داری دور و برت ببینی. اگر نه که بشین غرت و بزن دوغت و بنوش.
بازی رو نصفه ول نکن. ادامه بده رفیق
