تعریف:
دیتابیس مجموعه ای سازمان یافته از دیتا ها و اطلاعات ساختاریافته که معمولا به صورت الکترونیکی در یک سامانه کامپیوتری ذخیره می شوند. دیتابیس معمولا توسط DBMS ( سیستم مدیریت دیتابیس) کنترل می شود.
دیتاها معمولا در ردیف ها و ستون ها در یک سری جدول مدل سازی می شوند تا بتوان آن ها را پردازش، مدیریت، اصلاح، به روز رسانی، کنترل و سامان دهی کرد.
معمولا از زبان SQL برای نوشتن و پردازش دیتابیس ها استفاده می شود.
برنامه نویسی SQL:
یک زبان برنامه نویسی است که برای پردازش، ایجاد تغییرات و تعریف دیتا ها در دیتابیس استفاده می شود.
در سال 1970 شرکت oracle از زبان SQL استفاده کرد که منجر به اجرای استاندارد ANSI SQL شد.
امروزه از SQL برای دیتابیس ها به طور گسترده استفاده می شود.
تکامل دیتابیس:
دیتابیس در سال 1960 به وجود آمد و از آن زمان تکامل زیادی را تجربه کرده است. دیتابیس های ناوبری مانند دیتابیس های سلسه مراتبی و دیتابیس های شبکه ای سیستم های اصلی بودند که برای ذخیره و ویرایش اطلاعات استفاده می شوند. این سیستم های اولیه انعطاف ناپذیر بودند. در دهه 1980 دیتابیس های رابطه ای محبوب شدند. در دهه 1990 دیتابیس های شی گرا بیشتر مورد استفاده گرفتند.
اخیرا دیتابیس های NoSQL به دلیل رشد اینترنت پدیدار شده اند.
تفاوت بین دیتابیس و صفحه گسترده( مانند اکسل):
صفحات گسترده برای یک کاربر یا تعداد کمی از کاربران که نیازی به ویرایش اطلاعات حجیم و بسیارپیچیده ندارند مفید و کارآمد هستند. ولی دیتابیس ها برای نگهداری مجموعه های بسیار بزرگ تری از دیتاهای سازمان یافته طراحی شده اند. دیتا بیس ها به چندین کاربر به طور همزمان اجازه می دهند تا با استفاده از منطق و زبان بسیار پیچیده به سرعت و ایمن به دیتا ها دسترسی پیدا کنند.
تفاوت های اصلی:
1. نحوه ذخیره سازی و ویرایش دیتا ها
2. تعیین دسترسی برای کاربران
3. میزان ذخیره سازی دیتا
