از اون مدل 18 سالههایی که تا دیپلمش رو گرفت به سهماه نکشیده،افتاد دنبال کار .
کار هم پیدا کرد.
اون هم چه کاری! از اون کارها که ساعت دوازده شب، تازه میرسی خونه.
فکر کنم دو روز پیش بود که خسته و ترکیده رسیدم خونه،گوشیم رو برداشتم و شروع کردم به چک کردن.
از وقتی سرکار میرم گوشیم رو دو سه روز یکبار به شارژ میزنم!
درحال چرخیدن تو گوشی بودم که ضمیرم بهم گفت:«برو یه سر به ویرگول بزن شاید یکی زیر پستت نظر داده باشه.»
رفتم دیدم به به!
ویرگول مسابقه گذاشته!
#روایتگرباش
راستش اولش بیخیال نوشتن بودم ولی با خودم گفتم :«حالا یک در هزار شاید شانس توام زد و نوشتهات درست و حسابی درومد.»
و این شد که الان بخاطر جایزه،با کمری پر درد،بعد از یک روز کاری، نشستهام پشت کامپیوتر و در حال تایپ کردن میباشم.
راجب موضوع کاربردی که ربط به تلفن همراه داشته باشه خیلی فکر کردم .
نتیجه ی درست و حسابی که در آخر بهش رسیدم،این بود که با چندتا چیز جالب که برای خودم طول کشید تا با تجربه کردن یاد بگیرم،آشناتون کنم.
اضافه کنم که تلفن همراه من سامسونگ هست.یکسری از این روشها شاید با بقیه گوشیها جواب بده و شاید هم نه.
از اینجا به بعد چیزایی میفهمید که شاید قبلا نمیدونستید.
یار مکانهای دونفره
این عزیزی که مشاهده میکنید رو من تا ماه پیش خبر نداشتم که وجود داره. ولی تمام سال های گذشته با خودم میگفتم اگه وسیله ای مثل این وجود داشت چقدر خوب میشد.
به قیافش میخوره چیکاره باشه؟
این کابل که اسمش رو نمیدونم،میتونه دوتا هندزفری رو به یک گوشی متصل کنه.
که جون میده برای دو نفری فیلم دیدن تو مکانهای شلوغ.فیلمبازایی که یه رفیق مثل خودشون دارن درک میکنن که چرا به کار میاد.
جایگزین قلملمسیِ نامردِ گرون
یه مدت گیر داده بودم به ادیت کردن تصاویر توی گوشی با اپلیکیشن picsArt
همه چی عالی بود تا اونجا که رسیدم به قسمت ریزه کاری!
بعد از چند بار خراب کاری با انگشتای کلفت،افتادم دنبال قلم لمسی توی اینترنت.
وضعیت قلم های ارزون اینجوری بود که یا به اندازه انگشتای من کلفت بودن یا انقدر گرون بودن که منو به کل بیخیال ادیت کردن میکرد!
درسته که من پولم رو از تو حلقوم خرس بیرون نمیکشم، ولی باز پدرم در میاد تا همین پول رو در بیارم.
خرج کردن پول من را غمگین میکند.
پس راه حل چیست؟
موس رو به گوشی همراه خود متصل کنید!
کار خاصی هم لازم نیست بکنید.همین که موس رو با OTG به گوشی وصل کنید، نشانک موس ظاهر میشه.
سوژهام! فرار نکن!
تا حالا چند دفعه خواستید از یه اتفاق عکس بگیرید ولی تا قفل گوشی رو باز کردید و وارد دوربین شدید دیدید که سوژه پریده؟!
سامسونگ اومده یه میانبر هویج برای این مشکل گذاشته و من مطمئنم که خیلیاتون نمیدونید.
چون من دوربین دو نفر رو با همین روش باز کردم و جفتشون تعجب کردن که من از کجا رمزشون رو میدونم!
در حالی که من رمز نمیدونستم.
فقط دکمه قفل رو دو بار پشت سر هم فشار دادم تا دوربین باز بشه.
همین
اگر گوشیتون سامسونگ هست برید امتحان کنید. حداقل با دونستن این روش دیگه سوژه ها فرار نمیکنن.
ویروس های فلشات را بِکُش!
اگر فلشی دارید که ویروس داره و میترسید به کامپیوتر بزنید به جز ویروس کش براتون یه راه حل دیگه دارم.
گوشی!
داستان اینه که ویروسهایی که میتونن کامپیوتر شما رو نابود کنند،کوچکترین آسیبی به تلفن همراه شما نمیتونن بزنن. چون کدک های کامپیوتر با گوشی فرق میکنه و ویروس کامپیوتری توی تلفن همراه عملا بی خاصیته.
پس با خیال راحت فلش رو با OTG به گوشی متصل کنید و هر فایل ناشناسی رو که توی فلش وجود داره پاک کنید.
میخوام قایمش کنم
توی گوشی چیزی دارید که میخواید مخفی باشه.
نمیدونم میخواید چه چیزی رو از بقیه قایم کنید ولی خدایی به عواقبش فکر کنید.اون دنیا نزنید زیرش بگید این یاد داد!
مسئولیت پذیر باشید.
برای مخفی کاری باید چیکار کنید؟
برای خارج کردن فایل از حالت hidden(مخفی)
کافیه نقطه رو از اول اسم بردارید.
و تمام
سه ساعتونیم برای نوشتن وقت گذاشتم و هنوز چیزهایی هست که ناگفته مونده.
چشمام کار نمیکنه.
تونستم به شما چیز بدرد بخوری یاد بدم؟امیدوارم که اینطور باشه و ارزش شببیداری رو داشته باشه.
ویرگول عزیز نمیدونم چرا اینجوریه ولی همیشه حس انشانویسی من رو قلقلک میدی.
حتی با این که دیگه نمره انشا مهم نیست.
متشکر و خداحافظ