توییتر رو از رو گوشیم پاک کردم ،کانال های خبری رو هم دیلیت کردم ، نمیخوام دیگه خبری بخونم ، خسته ام از این همه موج منفی، موج نفرت و خشم ، خسته ام که هیچ خبر مثبتی بهش پرداخته نمیشه یا حداقل اونجوری که باید بهش پرداخته نمیشه ، بهم نگید که آخه تو این مملکت خبر مثبتی وجود نداره که من مطمئنم وجود داره اما ما نمیبینیمش و نمیشنویمش و بهش اهمیتی نمیدیم، اصلا هیچ ساز و کاری وجود نداره تا تو همه ی این خرابی ها و سیاهی ها، بخش های رنگی تر رو هم نشون بده و این خودش حس بدبختی و فلاکت رو در وجودمون بیشتر از قبل میکنه ، انرژی نمی مونه بس که از صبخ تا شب منفی میخونیم و منفی میشنویم ، انرژی که پیشکش، خودمون هم کم مونده شبیه این منفیها بشیم که البته من اساسا اعتقاد دارم هر چی هست از خودمونه اما چرا حواسمون به خودمون نباشه ، بیایم تو تمام این خرابی ها ، ما مامنی امن باشیم حداقل برای اطرافیانمون ، که وقتی دور هم جمع میشیم بگیم گور بابای دنیا ، بگیم و بخندیم ، مراقب خودمون باشیم تا بتونیم مراقب جامعه باشیم ، جامعه از همین من و ماها ساخته میشه، اگه دولت و حکومتی وجود داره که حالمونو هر روز بگیره چرا ما جلوش تسلیم بشیم؟ به هزارو یک دلیل ما در حال حاضر اینجاییم و باید برای زندگی خوب بجنگیم، شاید این کلمه ی خوب گاهی ازمون دور بشه اما ما باید باز هم تلاش کنیم چون بخوایم یا نخوایم این عمرمونه که داره میگذره، من از سلامت روان خودم مراقبت میکنم تا از سلامت روان خانواده ام مراقبت کنم و خانواده ی من جزئی از جامعه ی من هستن
فکر میکنم اولین قدم حداقل برای مدتی بی خبری باشه ، و این نه به معنی سر برگردوندن از واقعیات که به معنی اینه که میخوام تو این شرایط مغزم رو سالم نگه دارم
جای خبر کتاب بخونیم شاید بهتر باشه?
