در این مقاله تمام سعی خود را کرده ایم تا به صورت خلاصه به تمام نکات مهم که در تاریخچه ی کتاب ایران تاثیر گذار بوده است بپردازیم .
تا انتهای مقاله همراه ما باشید تا با نکات مهمی که شگفت زده تان می کند آشنا شوید.
با شروع شهرنشینی و اختراع خط، دوران جدیدی در زندگی بشر آغاز شد. از آن زمان به بعد، انسان ها توانستند آنچه را که نمی توانستند به خاطر بسپارند یا به صورت شفاهی و بصری از افکار و تجربیات خود به نسل بعدی منتقل کنند، ثبت کرده و برای آیندگان به یادگار بگذارند. به همین دلیل این اختراع به قدری در زندگی بشر اهمیت دارد که می توان گفت دورانی را در زندگی بشر به پایان رساند و دوران جدیدی را آغاز کرد که تا امروز ادامه دارد که عصر نویسندگی یا عصر تاریخ است.
اولین نوشتههای بشر در معابد و روی گل پخته شکل گرفته و قلمی که برای نوشتن به کار میرفت، خطوطی کوتاه و مستقیم روی گل مینوشت. این اشکال بعدها به خط میخی معروف شدند. دلیل نوشتن روی سنگ همین بود. نوشته های سنگی پیام ها یا بناهایی بودند که برای آیندگان باقی مانده بودند.
این کتیبههای سنگی در مکانهایی قرار میگرفتند که یا دارای اهمیت مذهبی و مذهبی بودند یا موقعیت جغرافیایی خاصی داشتند. مانند کوه بیستون که برگرفته از کلمه باغستان به معنای کوه خدایان و معادل المپوس در یونان است.
مطلب مرتبط: کتاب دست دوم
کتیبه های باقی مانده در کوه بیستون از دوره پادشاهان بین النهرین تا دوره هخامنشی را در بر می گیرد. مهمترین کتیبه تمام ادوار تاریخ، کتیبه داریوش در کوه بیستون است. از طریق این کتیبه بود که باستان شناسان توانستند تمام خطوط باستانی را رمزگشایی کنند. این کتیبه داریوش در کوه بیستون را کلیدی برای رسیدن به تمدن بشری در گذشته می کند، زیرا امروزه از طریق آن می توان تمام نوشته های اکدی، آشوری، بابلی و ایلامی را خواند.
دورانی که از آن صحبت می کنیم، دورانی است که اولین کتاب ها تنها در یک صفحه نوشته شده اند. اولین و مهم ترین کتابخانه جهان، کتابخانه آشوری بنی پال بود که دارای 10900 لوح مکتوب بود. این الواح تاریخ اقوام مختلف از جمله مادها و سایر اقوام را که هیچ نوشته ای از خود به جای نگذاشته اند حفظ کرده است.
جالب است که بانیپال آشوری و مردم آشوری به ظلم و ستم در تاریخ شهرت دارند، در حالی که بانیپال آشوری تنها پادشاهی است که به جای گنجینه های طلا و جواهرات، مجموعه ای بی نظیر از خود به جای گذاشته است که تاریخ همه مردمان را به یادگار گذاشته است. بین النهرین از طریق او به دست می آید .
کتابخانه عاشور بنی پال سرآغاز تاریخ کتابخانه هاست. پس از آن گاه صفحه کتاب بر دیوار کوه و گاه بر کاشی گلی و گاه روی پاپیروس بود. با تغییر آنچه در این خط نوشته شده، نوع خط تغییر می کند. هنگام نوشتن روی چرم و چرم، خطوط مدور در خط ظاهر می شود، مانند خط سریانی و خط آرامی که خط پهلوی از آن گرفته شده است - یعنی. نامه دوره ساسانیان و اشکانیان. در زمان ساسانیان یادگیری خواندن و نوشتن مختص طبقات خاصی بود و طبقاتی بودن جامعه ایران اجازه نمی داد همه در این زمینه آموزش ببینند.
کتیبه بیستون به گونه ای نوشته شده بود که برای هر کسی که فارسی باستان می دانست می توانست آن را بخواند، اما در دوره ساسانیان، حتی اگر کسی پهلوی می دانست، نمی توانست همه کتیبه های این دوره را بخواند، زیرا کلاس معلمان این دوره را داشتند. انحصار اگر کار داشتند به صورت هذورشی* می نوشتند تا فقط خودشان بتوانند متن ها را بخوانند.
نظام طبقاتی ساسانی توسعه کتاب و نوشتن را در این دوره محدود کرد. اگر چه در الفرست ابن ندیم عناوین بسیاری از کتابهای دوره ساسانیان نقل شده است. توجه به کتاب در عهد ساسانیان در دوره یزدگرد سوم که اصل و نسب واقعی آن مشکوک است بیشتر به چشم می خورد.
می گویند پس از مرگ شاهزادگان ساسانی، باز شاهی بر دوش یزدگرد سوم که دهقان بود نشست و استدلال کرد که وقتی باز بر دوش فردی که پیشانی یزیدی داشت می نشیند، پادشاه می شود. او بود که بیش از هر یک از پادشاهان سلسله ساسانی به کتاب توجه داشت و حتی ارداویراف نامه و هدی نامه که اساس شاهنامه را تشکیل می دهند در این دوره تدوین شد.
با ورود اسلام به ایران و تحولات اجتماعی پس از آن، جامعه فشرده ساسانی گشوده شد و به تدریج در طی دو قرن اول بهبود یافت. قرن سوم و چهارم پس از مهاجرت در تاریخ تمدن ایران بی نظیر است. در این دو قرن از بناهای بزرگ و مهمی چون مسجد جامع اصفهان یا کاخ تیسفون و تخت جمشید و بناهای باشکوه دوره تیموری و صفویه خبری نیست، بلکه به دلیل آزادی اندیشه و اندیشه، این دستاورد سلطنت های الطوائفی بود که شرایط موجود است.
شاهنامه فردوسی، التهیم و دیگر کتابهای ابوریحان بیرونی، شفا و قانون ابن سینا، الحاوی زکریای رازی، کتابهای فارابی و غیره که هر کدام کاخ اندیشه و اندیشه ایرانی، هویت و هویت هستند. مفهوم در همین دوره کتابخانه بزرگ صاحب بن عباد را داریم که می گویند برای جابجایی کتاب هایش باید چهارصد بار با شتر حمل می شد. یکی از این کتابخانه های تاریخی هنوز در کشور ما باقی مانده است و آن کتابخانه آستانه حضرت سامان الائمه (ع) است که بیش از هزار سال قدمت دارد.
امیدوارم که از مطلب خوشتون بیاد. نظراتتونو کامنت کنید.
«پایان»