حق مالكيت يكى از دارايى‌هاى ارزشمندى است كه بشر براى خود از ديرباز ارزشمند شمرده است. اين مفهوم از گذشته در حقوق و قانون بيان شده است. اما مسئله در اين موضوع است كه آيا دارايى‌هاى نامشهود نظير اعتبار و شهرت در كسب‌وكار، نتايج حاصل شده از يك پ‍ژوهش علمى يا ايده ذهنى جديد و نوآورانه هم جزء مالكيت افراد محسوب مى‌شوند يا براى محافظت از آن‌ها نمى‌‍‌شود كارى كرد؟ حقوق مالكيت فكرى در اين زمان است كه معنى پيدا مى‌كند. با افزايش نسبى ارزش دارايى‌هايى كه نامشهود هستند و اهميت دانش و علم در كليه زمينه‌هاى زندگى، حقوق ماليت فكرى ارزش دوچندانى پيدا كرده است كه در اين مقاله قرار است به اين موضوع بپردازيم.
مالكيت فكرى دربرگيرنده دستاوردهاى ذهنى است. آثار ادبى و هنرى، اختراعات، تصاوير و نام تجارى، نمادها، و به‌طور خلاصه كليه دارايى‌هاى نامشهودى كه به كمك قدرت ذهن و فكر انسان ابداع شده است. حقوق مالكيت فكرى باتوجه به دسته‌بندى سازمان جهانى مالكيت فكرى WIPO به دو دسته مهم تقسيم شده است:
نكته: حقوقى كه دربرگيرنده حق كپى‌رايت است در اصطلاح RIGHTS RELATED خوانده مى‌شود. اين حقوق شامل مواردى مثل حق اجراى هنرمندان در عرصه‌هاى گوناگون به‌دليل عملكردشان در اجراى آثارى كه پيش‌تر گفته شد، حق پخش در برنامه‌هاى تلويزيونى و راديويى و… مى‌شود. همچنين اسناد تجارى را مى‌توان نمونه‌اى از دارايى‌هاى فكرى محسوب كرد كه بنابرعدم برخوردارى از حفاظت‌هاى قانونى، تا اندازه‌اى متفاوت از انواع ديگر مالكيت فكرى محسوب مى‌شوند.
