بر خلاف شرکت های دیگر که آورده ی مؤسسین یا سهامدارن عموما نقدی یا غیر نقدی است؛ در شرکت های پاگرفته ی امروزی استارتاپی عموما به جای پول، دانش و تخصص فرد به عنوان آورده در نظر گرفته میشه. به این علت در این نوع شرکت ها به منظور تشویق اعضا برای باقی ماندن در شرکت و ایجاد اعتماد و آینده نگری، نوعی از سهام پیش بینی شده که در آن، فرد در بازه ی زمانی مشخص و با انجام تمامی تعهداتش، مالک درصد مشخصی از سهام شرکت میشه. این قرارداد وستینگ نام داره. با خواندن این نوشته که در بخش مطالب حقوقی وب سایت مؤسسه حقوقی دادفران اترس قرار داره شما با قرارداد واگذاری سهام ، قانون حاکم بر آن و موارد استفاده ی آن آشنا میشد.
وستینگ( تخصیص تدریجی سهام) قراردادی است که مورد استفاده ی شرکت های استارتاپی است. چون شرکای یک شرکت استارتاپی الزامی به ارائه آورده نقدی ندارند و عموماً دانش، تخصص و ایده هایشان را به منظور تأسیس یک کسب و کار استارتاپی به شرکت می آورند. این آورده درابتدا ی کارمالکیت قابل توجهی نداره. ولی به تدریج و با پیشرفت و توسعه کسب و کار و تقاضا از سوی مشتریان محصول استارتاپ، ارزش هر سهم افزایش پیدا می کنه. این موضوع ممکنه موجبی بشه برای تقاضای خروج یکی از مؤسسین از شرکت. همچنین ممکنه بعد از گذشت مدت کمی از فعالیت شرکت یکی از مؤسسین قصد خروج از شرکت را داشته باشه و این اقدام خطری جدی برای حیات شرکت محسوب بشه. قرارداد وستینگ سهام برای پیشگیری از این مسئله مطرح میشه.
به موجب قرارداد واگذاری سهام (وستینگ) در ظرف مدت مشخصی؛ طرف قرارداد، مالک سهام موضوع قرارداد میشه. برای نمونه در نظر بگیرید در یک بازه زمانی 4 ساله، هر سال درصد مشخصی از سهام شرکت بخاطر فعالیت مستمر و مطلوب عملکرد شریک در شرکت، به مالکیت او منتقل میشه.
سیاست این قرارداد بر این مبناست که شرکا در شرکت تازه تأسیس انگیزه باقی ماندن در شرکت و فعالیت در آن را داشته باشن و در شروع کار از شرکت خارج نشوند. بنابراین روشنه که اگر زودتر از موعد مقرر از شرکت خارج بشن، سهامی هم به آنها تعلق نمیگیره.
