دونا کاران (Donna Karan) کیست؟

دونا کاران (Donna Karan) کیست؟

دونا کاران(متولد 2 اکتبر 1948، فارست هیلز، نیویورک، ایالات متحده) یکی از تأثیرگذارترین طراحان مد در جهان و خالق برند دونا کاران (DKNY) در نیویورک است که به دلیل سادگی و راحتی لباس هایش در سطح بین المللی مورد تحسین قرار گرفت.

خط تاریخی زندگی دونا کاران (Donna Karan)

• کاران در 2 اکتبر 1948 در فارست هیلز نیویورک به نام دونا آیوی فاسکه به دنیا آمد. کاران از سنین پایین که در هیولت، لانگ آیلند بزرگ شد، در دنیای مد غوطه ور بود. مادرش به عنوان مدل کار می کرد در حالی که ناپدری اش به عنوان طراح کت و شلوار امرار معاش می کرد.
• تأثیر خانواده اش بر کاران در اوایل زندگی او آشکار بود.
• در سن 14 سالگی، او مدرسه را رها کرد و در مورد سن خود دروغ گفت تا شغلی برای فروش لباس در یک بوتیک محلی پیدا کند.
• در سال 1968، او که دانش آموز دبیرستانی بی تفاوتی بود، به توصیه کارفرمای مادرش، طراح چستر واینبرگ، در مدرسه طراحی پارسونز نیویورک پذیرفته شد.
• زمانی که کاران در مدرسه مشغول به تحصیل بود، یک شغل معتبر تابستانی برای پوزیشن طراح در ان کلین (Anne Klein)،طراح لباس ورزشی، پیدا کرد. در همین زمان بود که با مالک بوتیک مارک کاران ازدواج کرد. این زوج در سال 1978 طلاق گرفتند.

• کار او در ان کلین (Anne Klein) به قدری چشمگیر بود که در عرض دو سال به عنوان دستیار طراح انتخاب شد.
• در سن 26 سالگی، کاران، که در آن زمان با همسر اول خود، مارک کاران ازدواج کرده بود، به عنوان طراح اصلی در ان کلین انتخاب شد.

• او در سال 1969 تحصیل در مدرسه پارسونز را ترک گفت.
• صعود کاران به قله آن کلاین (Anne Klein) اندکی پس از مرگ طراح موسس آن اتفاق افتاد. تحت هدایت کاران و با کمک همکار طراح و دوستش از پارسونز، لوئیس دل اولیو، برند Anne Klein شکوفا شد.
• در سال 1984، کاران، که در آن زمان از همسر اولش، مارک، طلاق گرفته بود، تصمیم گرفت به تنهایی اولین مجموعه خود را رائه کند. در کنار او، استفان وایس، شوهر دومش، نقاش و مجسمه‌سازی بود که رفتار آرام او به خنثی کردن شخصیت گاه شدید همسرش کمک کرد.
• با حضور ویس در کنار او، کاران آن کلاین را ترک کرد و اولین مجموعه زنانه خود را در سال 1985 عرضه کرد.
• از همان ابتدا، کاران رسالت خود را "طراحی لباس های مدرن برای افراد مدرن" قرار داد. همچنین آن دوره با افزایش ورود زنان به نیروی کار حرفه ای همراه بود.
• مشارکت او با ویس نیز ارزشمند بود. ویس که در سال 2001 بر اثر سرطان ریه درگذشت، گفته می‌شود که تأثیر بسیاری از مجموعه‌های لباس مردانه او داشته است.
• در سال 1992، زمانی که کاران اولین عطر خود را روانه بازار کرد، به سازندگان آن دستور داد تا عطری بیاورند که بویی شبیه نیلوفرهای کازابلانکا، جیر قرمز و پشت گردن استفان می داد.
• در سال 1988، کاران، با درک نیاز به یک خط مد مقرون به صرفه تر، خط تولید زنانه Donna Karan نیویورک (DKNY) را راه اندازی کرد که تحت تأثیر مجموعه اصلی Signature او قرار داشت.
• در سال 1990، او DKNY Jeans را توسعه داد و سپس، دو سال بعد، DKNY را برای مردان معرفی کرد. از آن زمان مجموعه کاملی از محصولات جانبی تحت نام DKNY ایجاد شده است، از لباس کودکان گرفته تا مبلمان.
• در سال 2001، کاران شرکت سهامی عام خود را به LVMH، Moet Hennessy Louis Vuitton، یک شرکت لوکس فرانسوی فروخت. گزارش ها از فروش نزدیک به 650 میلیون دلار گفته شده است. به عنوان بخشی از فروش، کاران موافقت کرد که به عنوان طراح برند باقی بماند.
• کاران در طول سال ها جوایز و افتخارات متعددی را دریافت کرده است. در سال 2003، او اولین آمریکایی بود که تا به حال "جایزه سوپراستار" گروه بین المللی مد را دریافت کرد. سال بعد، او جایزه معتبر یک عمر دستاورد را از شورای طراحان مد آمریکا دریافت کرد.
• کاران در سال 2004 زندگی نامه خود را به نام The Journey of a Woman منتشر کرد. در سال 2015، او از سمت خود کناره گیری کرد تا وقت خود را به Urban Zen، یک برند سبک زندگی که در سال 2007 راه اندازی کردو شامل پوشاک، لوازم جانبی و کالاهای سلامتی بود، اختصاص دهد.
• او اولین و تنها فرزندشان گابریل را در سال 1974، در حساس ترین زمان در تاریخ شرکت، به دنیا آورد.
• پس از مرگ کلاین در سال 1974 بر اثر سرطان، کاران25 ساله به سمت طراح اصلی ارتقا یافت و مسئول مجموعه پاییزی آن سال شد.
• در سال 1975، کاران، همکلاسی سابق خود، لوئیس دل اولیو را به عنوان طراح وارد شرکت کرد.
• این دو در سال‌های 1977 و 1981 جایزه منتقدان مد آمریکایی Coty را دریافت کردند و بعداً در تالار مشاهیر آن ثبت شدند.
• شرکت آن کلاین تا حد زیادی به دلیل بازاریابی خط «پل» توسط کاران - یک مجموعه طراحان ارزان‌تر، Anne Klein II - که در سال 1983 آغاز به کار کرد، شکوفا شد.
• در سال 1984، کاران با استفاده از پول بذر ارائه شده توسط تومیو تاکی، رئیس شعبه آمریکایی یک شرکت نساجی ژاپنی و شریک اصلی آن کلاین، شرکت دونا کاران را راه اندازی کرد. و این زوج به‌عنوان مدیران اجرایی شرکت، با کاران به عنوان طراح اصلی خدمت می‌کردند.
• پس از راه‌اندازی خط پل DKNY در سال 1988، شرکت کاران تنوعی ایجاد کرد و علاوه بر لوازم جانبی، جوراب بافی و عطر، شلوار جین آبی، لباس‌های مردانه و خط کودکان را به فروش رساند. کاران به خاطر لباس های ترکیبی و ست کردنش در پارچه های ملایم و رنگ های خنثی برنده نقدهای تحسین آمیز شد. او به‌ویژه برای لباس‌های بدنه، جوراب شلواری تیره، دامن‌های سارافون، ژاکت‌های مناسب و جواهرات سنگین مورد توجه قرار گرفت.
• در سال 1996 کاران شرکت خود را سهامی عام کرد. پنج سال بعد توسط شرکت لوکس LVMH (Moët Hennessy Louis Vuitton) خریداری شد، اما کاران کنترل نام خود را حفظ کرد و طراح اصلی باقی ماند.
• در سال 2016 LVMH با فروش Donna Karan International به شرکت آمریکایی G-III Apparel Group به مبلغ تخمینی 650 میلیون دلار موافقت کرد.
• در سال 2004 کاران جایزه یک عمر دستاورد را از شورای طراحان مد آمریکا دریافت کرد. او در سال 2015 خاطرات خود را با عنوان سفر من منتشر کرد.
• کاران چند سالی است که دستور کار ترند را تنظیم نکرده است، اما هنوز هم در هفته مد نیویورک حضور داشته است. او در آپارتمان افسانه‌ای خود مشرف به پارک مرکزی میزبان شام‌های بزرگ و خوش‌آمدگویی بوده و سردبیران و خریداران را به خانه‌اش دعوت کرده است. نگاه؟ میزهای قهوه لاکی مشکی، ارکیده‌های فراوان، پرتاب‌های نازک روی مبل‌های کم ارتفاع، عکس‌های سیاه و سفید دونا با دالایی لاما. با جدایی او، دایان فون فورستنبرگ (که در 68 سالگی دو سال از کاران بزرگتر است) به بزرگ بلامنازع NYFW تبدیل می شود. (فورستنبرگ دیگر لیبل او را طراحی نمی کند، اما به عنوان بنیانگذار وابسته است و رئیس شورای طراحان مد آمریکا است.)

شیوه کار دونا کاران (Donna Karan)

دونا کاران نه فقط یک طراح مد معمولی، بلکه ثابت کرده است که یک طراح نیویورکی خارق العاده است. او نقش خود را به عنوان "هنرمند" در دنیای طراحان با سرعت بالا گسترش داده است تا جنبه هایی از زندگی را بسیار فراتر از کمد لباس معمولی در بر گیرد. از لباس‌های زیر زنانه گرفته تا کافه‌بارها، خرده‌فروشی‌ها تا لوازم جانبی و مجموعه‌های خانگی، دید او گسترده و ظاهر شهری او باقی مانده است، که با تمایل او به همه چیز ذن مقابله می‌کند.

از همان ابتدا، چیزی که بیگانگان را مجذوب خود می‌کند، روشی کمال‌گرایانه است که کاران به واسطه آن ایده‌های خود را به واقعیت تبدیل می‌کند. کاران که به وضوح از انرژی نیویورکی استفاده می کند، خلاقیت خود را به طرز ماهرانه ای به کار می گیرد و سپس کارهای خود را در ترمه و ابریشم بسته بندی می کند تا مشتریانش را به لانه ای از تجملات شهری اغوا کند. مجموعه‌های بهتر او فلسفه بنیادینی را نشان می‌دهند که از سفرهای او به شرق و تغییرات سبک زندگی او در طول سال‌ها در زندگی شخصی‌اش ایجاد شده است. بسیاری از پیروان او با این فضای درونی رفتار می کنند که او به صورت بصری، لمسی و با دلبستگی های واضح به آمیزه ای از معنویت گرایی شرقی و غربی، در لباس ریاضت رنگ سیاه فراگیر بیان می کند.

مطبوعات مد، موفقیت شرکت Anne Klein را در وهله اول مدیون کاران و دیدگاه او نسبت به یک زن شاغل نوظهور و بسیار موفق می دانستند که اتفاقاً زنی بسیار شبیه به خود کاران بود. طرح‌های کاران نه اندازه معمولی چهار، که توسط جامعه مد به عنوان قاعده کلی در نظر گرفته می‌شود، مربوط به زنان حرفه‌ای با هر اندازه‌ای بود که به کمد لباس‌هایی با تصویر آگاهانه نیاز داشتند که نقاط قوت و توانایی‌های آن‌ها را در دنیای تجاری تحت سلطه مردان مشخص کند. با این حال، بزرگترین کمک او به شرکت Anne Klein رونمایی از خط پل Anne Klein II در سال 1982 بود که روند طراحی برای زنان را هم با رعایت سبک زندگی و هم با پر کردن شکاف قیمت بین ساختارهای طراح و قیمت متوسط در بازار خرده‌فروشی تغییر داد.

چیزی که دونا کاران را واقعاً منحصربه‌فرد می‌کرد این بود که او زنان را نه به شکلی که طراحان مرد تصور می‌کنند - موجودات تزئینی که مانند عروسک‌های کاغذی لباس می‌پوشیدند، برای مسابقات تنیس کلاب کانتری و شام‌های رسمی - نمایندگی می‌کرد - بلکه به عنوان زنان شاغلی که می‌خواستند شیک به نظر برسند. و با لباس هایی که آنها را از مترو به دفتر، تاکسی به رستوران می برد احساس راحتی کنند.

حرفه حرفه ای کاران با جوایز مختلفی که در صنعت مد دریافت کرده است متمایز شده است، از جمله جایزه Coty American Fashion Critics Award (1977، 1981، 1984-1985) و شورای معتبر طراحان مد آمریکا (1985-86، 1990). 1992). او و شرکتش از علل مختلفی در رابطه با درمان ایدز دفاع کرده اند و زمانی که دوست خوبش لیز تیلبریس، سردبیر هارپرز بازار، به این بیماری مبتلا شد، آگاهی و پول را برای صندوق تحقیقات سرطان تخمدان افزایش دادند.

دونا کاران یکی از مهم ترین طراحان آمریکایی قرن بیستم است. دونا کاران همتراز با کوکو شانل افسانه ای، نحوه لباس پوشیدن زنان را تغییر داد و تصویر خود را در دنیای زنانه سریع، موفق و همیشه در حال تغییر ارتقا داد.

کاران بانوی پیشرو در دورانی بود که مد آمریکا پرفروش شد. رالف، کالوین و دونا: این تثلیث مقدس مسلم بوده است. بنابراین طعنه آمیز است که او اکنون از مد تعظیم کند، زمانی که یک رئیس جمهور زن برای اولین بار یک امکان واقعی است، زیرا نمادین ترین کمپین تبلیغاتی او - In Women We Trust - در این لحظه در سال 1992 اجرا شد. عکس پیتر لیندبرگ رزماری مک‌گروتا مدل با کت دوبله دونا کاران که به عنوان رئیس جمهور سوگند یاد کرد، در آن زمان فانتزی خالص بود، اما بلافاصله به یک کلاسیک تبدیل شد.

او هرگز برای سایز صفر (ایکس اسمال) طراحی نکرد!

خود کاران هرگز لاغر نبوده است و همیشه در مورد باسن و ران‌هایش و درگیری دائمی اش به این موضوع هنگام طراحی لباس صحبت کرده است. بین واقعیتی که اکثر زنان هنگام لباس پوشیدن با آن مواجه می شوند - تلاش برای یافتن لباس هایی که بدنشان را صاف می کند، تکه های مورد علاقه آنها را برجسته می کند، از بقیه چیزها دور می زند - و حربه ای که توسط اکثر طراحان انجام می شود که در آن همه 5 فوت ها 10 اینچ هستند، شکافی در مد وجود دارد. باریک است و می تواند هر چیزی بپوشد. دونا در این مورد صادق بود. لباس "سرد شانه" او - که به طرز جالبی توسط هیلاری کلینتون پوشیده شده بود - حول این باور او طراحی شده است که شانه ها یکی از اعضای بدن است که زنان همچنان با افزایش سن نسبت به آن احساس اطمینان می کنند.

خانواده کاران

بر خلاف شخصیت رسانه‌ای مطمئن و طراحی‌های هیجان‌انگیز به سبک نیویورکی، سال‌های شکل‌گیری کاران تحت سایه ناامنی‌ها و احساس بی‌کفایتی قرار گرفت. دونا آیوی فاسکه و خواهرش گیل عمدتاً توسط مادرشان هلن (کوئینی) در تنها خانه دو خانواده ای در پنج شهر مرفه، لانگ آیلند ("گرینویچ یهودی") بزرگ شدند. گابی فسکه، پدر کاران، خیاط لباس مردانه، در سه سالگی وی درگذشت، اما مادرش به عنوان یک مدل مناسب در خیابان هفتم و بعداً به عنوان فروشنده به حمایت از خانواده ادامه داد.

کاران اغلب ادعا می‌کرد که داشتن یک مادر شاغل در زمانی که بیشتر زنان در خانه می‌مانند، میل به یک خانواده هسته‌ای معمولی‌تر را ایجاد می‌کند. و داشتن والدینی زیاده خواه و سخت پسند ممکن است به همان اندازه انگیزه منفعل-تهاجمی او را برای برتری و الگوی او برای انجام آن با شرایط خودش شکل داده باشد. به ناچار، سرنخ‌های ظریف به خلاقیت و نبوغ کاران اشاره می‌کنند، به‌عنوان عقب‌نشینی پنهانی نسبت به تربیت متواضعانه در لانگ‌آیلند، جایی که او نسبت به اینکه یکی از مرفه‌ها باشد حسادت می‌کرد و خیال‌پردازی می‌کرد.

تحصیلات و شغل

انگیزه موفقیت بعدی او هر چه بود، پذیرش او در مدرسه طراحی پارسون در سال 1968 و یک دوره کارآموزی تابستانی با آن کلاین در سال 1968 سرنوشت او را رقم زد. این موقعیت در سال 1969 دائمی شد و کاران تنها پارسونز را ترک کرد تا دهه‌ها بعد به عنوان سخنران و منتقد به این مدرسه بازگردد. موفقیت طوفانی او در صنعت تازه شروع شده بود. او با مارک کاران آشنا شد و با آن ازدواج کرد. کاران غمگین از دست دادن آن کلاین به دلیل سرطان در همان زمانی که او نقش جدیدی را به عنوان همسر و مادر آغاز می کرد، به سرعت از دستیار طراح به مدیر طراحی ارتقا یافت تا مجموعه ای را که هر دو روی آن کار کرده بودند تکمیل کند.

اما... حداقل ما هنوز DKNY را داریم!

شرکت Donna Karan مدت‌هاست که به دو خط تقسیم شده است: Donna Karan International (که در صنعت به نام Donna شناخته می‌شود) و خط ارزان‌تر DKNY. خود کاران مدتی پیش از DKNY فاصله گرفت و نماد این برچسب به همان اندازه که مربوط به خود شهر است (چراغ های منهتن، تاکسی های زرد) به بنیانگذار آن نیز مربوط است. در ماه آوریل، دو گروه طراحی Public School برای طراحی DKNY منصوب شدند و اولین نمایش کت واک آنها در ماه سپتامبر در طول NYFW برگزار خواهد شد.

منبع: attomed.ir