در بحث خودرو، محصولات داخلی هیچوقت قابل رقابت با نمونه های خارجی هم رده خود نبوده اند. به همین دلیل همواره تمایل افراد به خرید خودروهای خارجی بوده است. البته چنین تمایلی اصلا بی راه هم نیست.
پیشرانه بکار رفته در پژو 207 ، موتور 1.6 لیتری 4 سیلندر TU5 با قدرت 105 اسب بخار میباشد و با اینکه روی کاغذ قدرت این خودرو نسبت به قبل کاهش نیافته اما در عمل و تست های صورت گرفته ضعیف تر از قبل عمل می کند. متاسفانه اکثر دارندگان این خودرو نیز از کیفیت مونتاژ و متریال به کار رفته در این خودرو ناراضی هستند همچنین گیربکس اتومات این خودرو دنده ها را با فاصله زمانی تعویض می کند و دارای تاخیر است. وجود صدای در داخل کابین نیز از دیگر معایب این خودروی هاچ بک است و اما ظاهر جذاب و جوان پسند و امکانات مناسب این خودرو نیز جزو مزایا و محاسن این خودرو به شمار می آید.
از رقبای پژو 207 می توان نام رنو ساندرو ، برلیانس H320 و ام وی ام 315 هاچ بک را آورد.
سمند سورن به عنوان یکی دیگر از نمونه خودروهای داخلی بر اساس ادعای مهندسین ایران خودرو، موفق به دریافت تاییدیه ایمنی IDIADA اسپانیا شده است. موسسه ای که از معتبرترین مراکز تست خودرو در دنیاست.
مهندسین ایران خودرو برروی سمند سورن سیستم عیب یابی هوشمند و هشدار دهنده موانع عقب را به عنوان تجهیزات ایمنی قرار داده اند.
همچنین برای تامین بیشتر امنیت خودرو، سورن مجهز به به سیستم ترمز ضد قفل ABS، توزیع الکترونیکی نیروی ترمز EBD، سیستم ایموبلایزر و هشدار دهنده هوشمند مرکزی ورود غیر مجاز است.
خوشبختانه ایمنی سورن در مقایسه با دیگر خودروهای معرفی شده در این نوشتار بالاتر است و می تواند به خوبی خریداران خود را راضی کند.
دنا پلاس یا سمند سورن کدام برای خرید مناسب تر است؟
دنا پلاس و سمند سورن به ترتیب دو نسخه فیس‌لیفت کلی و جزئی از خودروی ملی یا همان سمند به شمار می‌آیند که در بازار انحصاری ایران، جایگاهی مطلوب برای خود دست‌وپا کرده‌اند و امروزه جزو پرفروش‌ترین سدان‌های خانوادگی محسوب می‌شوند. در این گزارش سری به این دو سدان خانوادگی پرفروش بازار زده‌ایم تا پس از مقایسه دنا پلاس و سمند سورن ELX، ببینیم درنهایت کدام‌یک بر دیگری برتری دارد.
پیش از شروع فرایند اصلی مقایسه، بهتر است نگاهی به شناسنامه این دو خودرو بیندازیم و هر یک را در قالب چند سطر به حضورتان معرفی کنیم.
دنا پلاس و به‌طورکلی اعضای خانواده دنا، نمونه‌های فیس‌لیفت کلی از خودروی سمند به شمار می‌روند و طی این سال‌ها، جایگاهی ویژه در سبد محصولات ایران خودرو برای خود دست‌وپا کرده‌اند. دنا پلاس در سال ۹۵ و با برخی تغییرات ظاهری نسبت به دنای معمولی پا به میدان گذاشت تا شور و هیجان بیشتری به خریداران تولیدات ایران خودرو اعطا کند. از جمله مهم‌ترین وجوه تمایز دنا پلاس نسبت به دنای معمولی، می‌توان به اعمال تغییرات جزئی بر گرافیک چراغ‌های جلو و عقب، جلوپنجره، تحول کلی فریم شیشه عقب و اضافه‌شدن یک خط شانه‌ای جدید در نمای جانبی اشاره کرد.
«دنا پلاس» ابتدا با موتور EF7 تنفس طبیعی روانه بازار شد؛ اما در اواسط سال ۹۶، نسخه پرخوران یا توربوشارژ آن نیز با مدل ۹۷ در دسترس متقاضیان قرار گرفت. در سال ۹۹ هم چشم مشتریان به جمال گران‌ترین محصول ملی ایران خودرو یعنی «دنا پلاس توربو اتوماتیک» روشن شد و این در حالی بود که قیمت بسیار بالای آن حواشی زیادی را به وجود آورد.
گروه صنعتی ایران خودرو، پروژه تولید سمند را از اواسط دهه ۷۰ شمسی کلید زد و محصول نهایی را در ابتدای دهه ۸۰ در قالب یک سدان خانوادگی توسعه‌یافته بر پلتفرم پژو ۴۰۵ به مشتریان تحویل داد. در سال ۸۳، نمونه به‌روزرسانی‌شده سمند با نام سمند ال ایکس به بازار راه یافت؛ اما این تازه اول راه بود و شرکت ایران خودرو سه سال بعد، سمند سورن را به‌عنوان نخستین فیس‌لیفت رسمی خودروی ملی در انظار عمومی به نمایش گذاشت.
سمند سورن نسبت به سمند معمولی، تغییراتی را در بخش چراغ‌ها، جلوپنجره و سپر تجربه کرد و برخی اصلاحات فنی نظیر به‌سازی ترمزها نیز نسبت به نسخه معمولی بر این خودرو اعمال شد. سمند سورن از سال ۱۳۹۰ پیشرانه 1.7 لیتری EF7 را به خدمت گرفت و در سال ۹۵، نسخه توربوشارژ آن به متقاضیان تحویل داده شد.
سمند سورن ELX و دنا پلاس معمولی از لحاظ فنی تفاوت چندانی با یکدیگر ندارند. این دو سدان خانوادگی شرکت ایران خودرو، نیروی موردنیاز خود را از پیشرانه ملی یا همان موتور EF7 تنفس طبیعی با حجم ۱.۷ لیتر دریافت می‌کنند. حداکثر توان خروجی این پیشرانه، معادل ۱۱۵ اسب‌بخار در ۶۰۰۰ دور در دقیقه و ۱۵۹ نیوتن‌متر گشتاور در بازه ۳۵۰۰ تا ۴۵۰۰ rpm است.
با وجود آن‌که در وب‌سایت شرکت ایران خودرو شتاب صفرتاصد دنا پلاس معمولی حدود ۱۳.۵ ثانیه اعلام شده و این رقم برای سمند سورن معادل ۱۲ ثانیه به ثبت رسیده است، اما با توجه به تشابه پلتفرم، وزن و توان فنی این دو خودرو، بسیار بعید به نظر می‌رسد که در عمل نیز شاهد چنین اختلافی در بحث شتاب‌گیری و چالاکی سمند سورن در مقایسه با دنا پلاس باشیم؛ بنابراین، نمی‌توانیم هیچ‌یک از این دو سدان ایرانی را برنده بخش مقایسه فنی بدانیم.
اگر بیاد داشته باشید زمانی که پژوپارس از خط تولید ایران خودرو بیرون آمده، در خیابان های کشور راه پیدا کرد به نام خودروی مدیران شناخته می شد.
خودرویی با پیشرانه ای از نوع TU5 و حجمی 1.8 لیتری که شتاب و قدرت بسیاری بالایی را در سواری خودرو فراهم می کرد.
پژوپارس در ایران با سه پیشرانه TU5، موتور 1.8 لیتری 7XU و پیشرانه XUM که در زانتیا نیز مورد استفاده است، تولید شده در اختیار افراد قرار می گیرد.
پژوپارس با هر نوع پیشرانه ای که تولید شد یکی از خودروهای محبوب در کشور شد و رقیبی سرسخت برای دیگر خودروهای هم رده در بازار کشور بود.
پژوپارس با اینکه سابقه ای طولانی در تولید دارد و سال هاست شاهد حضور آن در خیابان های ایران هستیم، اما همچنان یکی از خودروهای محبوب در بازار ایران است. حتی با افزایش قیمت ناگهانی خودرو نیز می توانیم پژوپارس را به عنوان خودرویی با ارزش بالای خرید معرفی کنیم.
خودرویی که حتی با ورود محصولات چینی به ایران و افزایش محبوبیت ماشین های تولید شده توسط چشم بادامی ها، طرفدارانش را از دست نداده است.
هفت سال پس از عرضه پژو 405 در ایران و به‌صورت دقیق‌تر در سال 1379، ایران‌خودرو تبلیغات خود را برای فروش مدلی جدید با نام «پرشیا» آغاز کرد؛ مدلی که البته اندکی بعد، به «پارس» تغییر نام داد. پژو پارس را باید فیس‌لیفتی فرانسوی از پژو 405 دانست که برای بازار کشورهای درحال توسعه و با الهام از پژو 406 طراحی شده است. ظاهر جذاب‌تر پارس در مقایسه با 405 باعث شد تا استقبال مشتریان ایرانی از این محصول بسیار چشمگیر باشد طوری‌که حتی با گذشت بیش از ربع قرن از مونتاژ آن، همچنان از محبوب‌ترین تولیدات داخلی است. پژو پارس این روزها در قالب دو تیپ با نام‌های پارس سال (با پیشرانه 1.8 لیتری XU7) و پارس LX (با پیشرانه 1.6 لیتری TU5) به مشتریان تحویل داده می‌شود که هر دو تیپ علی‌رغم شباهت‌های فنی و افت کیفیت در طی چند سال اخیر، از شرایط مناسبی در بازار فروش برخوردارند. ایران خودرو از اواخر سال 97، «رینگ آلومینیومی» را از تجهیزات استاندارد پارس LX و اتومات و همچنین «ترمز عقب دیسکی» را هم از تجهیزات استاندارد پارس LX حذف کرد.
خودرو پژو پارس یا همان پرشیا که از سال 79 در کشور توسط مجموعه ایران خودرو در حال مونتاژ می باشد، تاکنون در 6 مدل مختلف تولید و عرضه شده است که تفاوت چندانی در طراحی این مدل ها وجود ندارد اما تفاوت هایی در بخش موتوری و همچنین آپشن ها دارند که در ادامه این گزارش می توانید مطلع شوید.
با این وجود مدل هایی که تاکنون این خودرو در کشور تولید شده اند، عبارتند از؛
پژو پارس یکی از خودروهای لوکس و سدان مونتاژی از مجموعه ایران خودرو در سطح کشور می باشد که از 79 تاکنون در خیابان ها دیده شد و این روزها نیز بعد از گذشت 2 دهه باز هم شاهد حضور این خودرو هستیم و خط تولید آن فعال می باشد. بدون شک این خودرو دارای چهره اروپایی می باشد و این در حالی است که شاید در گذشته بسیار جذاب و لوکس محسوب میشد، اما این روزها به دلیل طراحی و تولید اتومبیل های مختلف، به نسبت قدیمی محسوب می شود.
یکی دیگر از برندهای قدیمی در بازار ایران که حضوری درخشان دارد، محصولات گروه رنو است. تندر 90 یا همان ال 90 معروف از سال 1384 به بازار ایران وارد شد و با پشت سر گذاشتن تست های فنی و تجربه ای موفق در کاربرد تبدیل به جدیدترین محصول محبوب رنو در کشور شد.
تندر 90 در کیفیت سواری رضایتی لذت بخش را برای کاربران فراهم کرده است و به همین دلیل یکی از بهترین ماشین های ایران است. عاملی که باعث شد تندر 90 پس از سال ها تولید همچنان خودرویی محبوب در بین افراد باشد.
قدرت موتوری بالا، شتاب سریع، هندلینگ مناسب و کیفیت سواری که تندر 90 از خود نشان داده است همگی عواملی هستند که ال 90 را تبدیل به خودرویی ارزشمند کرده است.
در پایان باید به این نکته اشاره کنیم که حتی با وجود تمام نارضایتی هایی که در برابر ماشین های ایرانی وجود دارد، همچنان شاهد حضور خودروهایی هستیم که ارزش خرید بالایی دارند و تولید داخل هستند.
زمزمه های نخست در مورد پروژه جایگزین پیکان از سال های نخستین دهه هشتاد شمسی شنیده می شد. دیگر واقعا نیاز بود تا پیکان، پیر چهل ساله صنعت اتومبیل سازی ایران که دیگر به چیزی بیش از یک خودرو تبدیل شده بود و با کمی اغراق به عنوان یک نماد در میان مردم و فرهنگ ایران شناخته می شد از چرخه تولید خارج شده و خودرویی دیگری مسیر پر فراز و نشیب آن را ادامه دهد. اما خودرویی که قرار است نقش جایگزینی را بر عهده بگیرد باید در چند فاکتور اساسی مانند قیمت مناسب شبیه به پیکان باشد و این یکی از رکن های اولیه پروژه رنو لوگان، ال90 یا همان تندر90 خودمان بود...
بعد از تصمیم توقف تولید پیکان در سال 1381، مذاکرات اولیه با رنوی فرانسه در جهت تولید مدل لوگان در ایران آغاز شد و در همین راستا یادداشت تفاهمی نیز نوشته شد. این مذاکرات سال بعد به مرحله نهایی رسید، هر چند که در ادامه مسیر چالش هایی در جهت مشارکت میان طرفین ایجاد شد اما در نهایت و پس رایزنی های فراوان قرار شد تا تندر90 با قیمتی در حدودی 8 میلیون تومان به دست مردم برسد. البته همانطور که مستحضرید این قیمت های مناسب معمولا تنها در ابتدای برنامه تولید یک خودروی تازه وارد در کشور ما شنیده شده و در بعد از ورود خودرو به بازار، شیب صعودی نمودار آن کمر شکن می شود!
به هر حال لوگان، خودرویی است که می توانیم اصالتا آن را متعلق به برند رومانیایی داچیا (زیر مجموعه رنو) بدانیم که در ادامه راه، پروژه پروژه بازاریابی و جهانی سازی آن بر عهده رنوی فرانسه قرار گرفته است. این اتومبیل که خروجی پلتفرم پروژه X90 می باشد، از همان ابتدا با اهدافی چون سادگی، دوام و قیمت پایین در جهت اقتصادی بودن پا به خطوط مونتاژ نهاد و نسل نخست آن در سال 2004 روانه بازارهای جهانی و به طور هماهنگ به بازار کشورمان معرفی شد. تولید نسل اول تا سال 2012 ادامه یافت و پس از آن نسل دوم لوگان در سال 2013 راهی بازار شد. خودرویی که البته ما آن را به نام سیمبل می شناسیم.
پروژه X90 مدل های متنوعی را از بعد ساختار و کاربرد شامل می شود. در واقع تندر90 نمونه سدان این پلتفرم است و این خودرو در کنار نمونه های سدان، برادرانی را در کلاس های استیشن و پیکاپ نیز در کنار خود می بیند. اما در بررسی تاریخچه نمونه های عرضه شده به بازار کشور، با لیستی از مدل های زیر مواجه می شویم :
این مدل تیپ ساده و بیسیک تندر است که فاقد هر گونه امکانات خاص رفاهی می باشد. در نمای ظاهری سپرها و جلوپنجره به رنگ مشکی هستند و خودرو از رینگ های آهنی 14 اینچی بهره می برد. همچنین خودرو فاقد زه های جانبی درب بدنه است. در داخل اتاق شیشه بالابرهای هر چهار درب به صورت دستی بوده و خبری از تنظیم برقی آینه های جانبی نیز نیست. جالب است بدانید در بعضی از مدل های تیپ E0 حتی خبری از کولر و هیدرولیک فرمان هم نیست! این تیپ دیگر امروز جایی در خط مونتاژ ندارد.
در این تیپ تندر90 شاهد امکانات بیشتری است. در نمای جانبی سپرهای خودرو به رنگ بدنه در آمده اند و زه های جانبی و قالپاق نیز به خودرو اضافه شده است. در داخل کابین نیز امکاناتی چون فرمان هیدرولیک، شیشه بالابرهای برقی درب های جلو، سیستم تهویه مطبوع دستی و ایربگ راننده دیده می شوند. این تیپ نیز امروزه دیگر مونتاژ نمی شود.
گران ترین و مجهز ترین تیپ تندر 90، تیپ E2 است. این تیپ که البته در دو نوع نیمه فول و فول مونتاژ می گردید در نمای ظاهری با هم رنگ شدن جلوپنجره و سپرها به رنگ بدنه خودرو از سایر تیپ ها متمایز است. همچنین طرح قالپاق های آن در نمونه نیمه فول با طرح قالپاق های تیپ E1 متفاوتند و در نمونه فول این تیپ نیز، تندر90 از رینگ های آلیاژی 15 اینچی بهره می برد. اضافه شدن ایربگ شاگرد در نمونه های فول، تنظیم ارتفاع صندلی راننده، تنظیم برقی آینه های جانبی به همراه گرمکن، بالابر برقی شیشه های عقب، پشت سری صندلی ها عقب و کامپیوتر سفری از جمله امکانات تیپ E2 تندر 90 می باشد. لازم به ذکر است که امروزه تنها این تیپ از میان مدل های سری E در ایران مونتاژ می شود.
تندر90 اتوماتیک
تندر اتوماتیک را به عبارتی می توان همان تندر تیپ E2 فول نامید که تنها گیربکس آن از نوع پنج سرعته دستی به نوع چهارسرعته اتوماتیک تیپ ترونیک تغییر کرده است. این مدل نیز در کنار مدل E2 فول امروزه تولید و به بازار عرضه می شود.
در نیمه دوم دهه هشتاد بود که شرکت سایپا در مراسمی، از نمونه فیس لیفت شده ( بخوانید به روز رسانی سطحی ) تندر90 تیپ E2 فول پرده برداری کرد. این اتفاق عجیب که ظاهرا رنوی فرانسه نیز در به ثمر رسیدن آن نقشی نداشته خودرویی را پدید آورده که در نمای جلو همان تندر 90 E2 است، در نمای جانبی زه درب های آن پهن تر شده و در نمای عقب طراحی ظاهری به کل تغییر کرده است! این به روز رسانی ناموزون و نه چندان جذاب با نام وطنی پارس تندر از نیمه دوم دهه هشتاد شمسی تا کنون در خط تولید قرار دارد.
این مدل از تندر90 در تعداد محدودی به صورت وارداتی به بازار خودروی کشور عرضه شد.
این مدل از تندر90 همانطور که از نامش پیداس، ورژن مناسب حمل بارهای سبک بوده و چند سالی است که در ایران مونتاژ می شود.
تندر پلاس همان نمونه فیس لیفت شده لوگان از سوی رنوی فرانسه است که در سال 2008 معرفی شد و در سال 1396 نیز برنامه تولید و مونتاژ آن در شرکت ایران خودرو آغاز گردید. از حیث تجهیزات رفاهی نیز تندر پلاس یک سر و گردن از تیپ E2 فول بالاتر بوده و طراحی داخل اتاق آن شباهت بسیاری به رنو ساندرو دارد. لازم به ذکر است که تندر پلاس در دو نسخه دستی و اتوماتیک مونتاژ می گردد.
عملکرد فنی
تمامی مدل های تندر90 در ایران اعم از تندرهای سری E، پارس تندر، تندرپلاس و تندرپیکاپ از یک پیشرانه 4 سیلندر 16 سوپاپه 1.6 لیتری با استاندارد آلایندگی یورو4 موسوم به K4M بهره می برند. این پیشرانه قادر است تا در اتصال و هماهنگی با یک گیربکس 5 سرعته دستی، حداکثر 105 اسب بخار قدرت در دور 5750 و نهایت 140 نیوتون متر گشتاور را در دور 3750 راهی چرخ های جلو کند.
مجموع این مشخصات فنی باعث می شود تا تندر90 دستی در شرایط نرمال بتواند در حدود زمان 10.2 ثانیه به تندی صد کیلومتر برسد و همچنین حداکثر سرعت خودرو تا 175 کیلومتر در ساعت ادامه دار شود. همچنین تندر90 دستی به صورت سیکل ترکیبی در صد کیلومتر میانگین 6.9 لیتر بنزین می سوازند.
سایر مشخصات در مورد نمونه اتوماتیک تندر90 نیز به صورت تقریبا مشابه است. تندر90 اتوماتیک از یک گیربکس 4سرعته اتوماتیک تیپ ترونیک مجهز به قابلیت رانندگی در هوای برفی بهره می برد که به خوبی با موتور خودرو هماهنگی داشته اما در بحث شتاب صفر تا صد کیلومتر با حدود 1.5 ثانیه زمان اضافه تر قادر است تا رسیدن به مرز صد کیلومتر در ساعت را در حدود 11.7 ثانیه ممکن سازد.
همچنین میانگین مصرف سوخت مدل اتوماتیک به صورت سیکل ترکیبی در مقایسه با نمونه دستی بالاتر بوده و این رقم برای تندرهای مجهز به گیربکس اتوماتیک در حدود 8.3 لیتر در صد کیلومتر است.
