کلینیک روانشناسی و مددکاری آوان – صمیمیت، پناهگاه امنیت عاطفی همسران متعهد است که با عشق یکدیگر آن را بنا می‌کنند. این فضایی است که آنها آن را دوست دارند و از آن محافظت می کنند.
وقتی افراد به تازگی عاشق می‌شوند، این پناهگاه امن را با هم می‌سازند و برای سالم نگهداشتن آن از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کنند.
متأسفانه، این پناهگاه امن همیشه نمی تواند از چالش های پیچیده و غیرمنتظره زندگی در امان باشد. زمانی که روابط به بلوغ می رسند، شرکای زندگی گاهی اوقات منابع لازم برای تقویت صمیمیت خود را ازدست می‌دهند و این تهدیدی برای صمیمیتی است که زمانی آنها را به یکدیگر متصل می کرد.
برای جلوگیری از این تهدید، همسران باید بتوانند علائم کاهش صمیمیت را در اسرع وقت تشخیص دهند. هنگامی که آنها این کار را انجام می دهند، اکثر شرکا می توانند ارتباط خود را دوباره به دست آورند. اما اگر هشدارها را نادیده بگیرند، بازیابی صمیمیت و امنیتی که زمانی بدیهی می‌دانستند، دشوار و گاهی غیرممکن می‌شود. (پیشنهاد می‌شود مطلب نگاهی هوشمندانه به عیب های شریک زندگی را مطالعه کنید.)
مجاورت فیزیکی. زمانی که با همسر خود در یک اتاق هستید، آیا از این فرصت استفاده می کنید که تا حد امکان به یکدیگر نزدیک شوید؟ افرادی که در کنار یکدیگر شکوفا می شوند در مجاورت فیزیکی آرامش پیدا می کنند. آنها هنگام به اشتراک گذاشتن تجربیات روی یکدیگر تمرکز می کنند و برای تقویت این ارتباطات به لمس فیزیکی دست می یابند.
آیا زمانی که عشق شما تازه بود، در هر زمان ممکن از نظر فیزیکی به یکدیگر نزدیک می‌شدید؟ آیا الان هم از چنین فرصت هایی استفاده می‌کنید؟
اشتیاق برای دیدن یکدیگر. در اوایل روابط عاشقانه، شرکای زندگی مشتاق دیدن یکدیگر حتی پس از جدایی های کوتاه هستند. حتی اگر یکی از شرکا مشغول کاری باشد، معمولاً برای تصدیق و استقبال از حضور دیگری کار خود را متوقف می‌کند و با محبت فیزیکی یا کلامی اشتیاق خود را نشان می‌دهد.
آیا به یاد دارید در زمانی که عشقتان تازه بود، مشتاق بودید به این طریق ارتباط برقرار کنید؟ در حال حاضر چطور؟ یک «سلام» از اتاقی دیگر با اشتیاق دیدن یکدیگر یکسان نیست. (پیشنهاد می‌شود مطلب اهمیت ارتباط سازنده در زندگی مشترک را مطالعه کنید.)
پیشنهاد برای توجه. یکی از بارزترین نشانه های صمیمیت سالم این است که هر یک از طرفین چگونه به میل طرف مقابل برای توجه پاسخ می دهند. این رفتارهای خوشایند که می‌توانند شامل نظر دادن، حالت چهره یا ارتباط فیزیکی باشد، این پیام را می‌رساند که: «من اینجا هستم. چه چیزی نیاز داری؟.” وقتی این پیشنهادات برای ارتباط نادیده گرفته می شود، یعنی صمیمیت در خطر است.
زمانی که عشق شما تازه بود، آیا شریک زندگی شما هر کاری را که انجام می داد متوقف کرد و مشتاق برقراری ارتباط با شما بود؟ الان چطور؟ آیا برای دریافت توجه باید فشار بیاورید؟
لمس کردن یکدیگر. برخی از افراد با لمس فیزیکی احساس صمیمیت می کنند، در حالی که برخی دیگر به لمس کردن اغلب نیازی ندارند. اما صمیمیت نمی تواند بدون محبت دوام بیاورد، به خصوص زمانی که هر یک از طرفین به آرامشی که لمس می کند نیاز دارند. هنگامی که لمس کاهش می یابد، رابطه جنسی رضایت بخش متقابل نیز کاهش می یابد.
آن زمانی که عشق شما تازه بود، آیا مرتباً برای تماس با یکدیگر به روشی جذاب و دوست داشتنی یکدیگر را لمس می کردید؟ در حال حاضر چطور؟
اولویت دادن. اگرچه مهم‌ترین فرد برای شما همسرتان است و در اولویت قرار دارد، اما همیشه نمی‌تواند چنین باشد. تعهدات زندگی اغلب مستلزم این است که کار، خانواده، تحصیلات، استرس های مالی، بیماری های غیرمنتظره و… گاهی در اولویت قرار بگیرند. اما، زمانی که هر یک از طرفین به یکدیگر نیاز دارند، اولویت شماره یک بودن باید رعایت شود.
وقتی عشق شما تازه بود، آیا می‌توانستید روی شریک زندگی تان حساب باز کنید که در زمان هایی که به او نیاز دارید کنار شما باشد و سایر تعهدات خود را حتی برای لحظاتی متوقف کند؟ حالا، آیا احساس می‌کنید که فقط در صورت یک بحران فوری می‌توانید روی او حساب کنید؟ (پیشنهاد می‌شود مطلب رازهایی برای پیشگیری و حل تعارض در زندگی مشترک را مطالعه کنید.)
صبر و بخشش. آدم ها وقتی اولین بار عاشق می شوند به راحتی با یکدیگر صبور می شوند. آنها به راحتی می بخشند و فضا را برای شکوفایی دیگری باز می کنند، حتی اگر همیشه انتظارات را به موقع برآورده نکنند. زمانی که صبر به بی حوصلگی و به دنبال آن انتقاد و بی اعتباری تبدیل شود، صمیمیت به سرعت کاهش می یابد.
در ابتدای رابطه عاشقانه، وقتی همسرتان کاری را انجام داد که باعث ناراحتی شما شد، بیشتر مایل بودید که او را ببخشید، اما اکنون وقتی این اتفاق می‌افتد بیشتر عصبانی می‌شوید؟
کنجکاوی. میل و علاقه به دانستن اینکه شریک عاشقانه در زمان دوری از شما چه چیزی را تجربه می کند و چه احساسی دارد، یکی از ویژگی های بارز صمیمیت است.
زمانی که عشق شما تازگی داشت، آیا شما و شریک زندگیتان می خواستید در مورد احساسات یکدیگر در زمان دوری بیشتر بدانید؟ اکنون چطور؟ آیا اغلب توجهی نمی کنید؟
حمایت و تشویق. شرکای عاشقانه یکدیگر را تشویق و حمایت می کنند. آنها با اظهارات مثبتی که می کنند سعی می‌کنند به طرف مقابل احساس خوبی بدهند. حتی اگر چالش‌های مشروع یا دلخوری هایی وجود داشته باشد.
در اوایل رابطه خود، آیا از شریک زندگی خود حمایت می کردید و او را تشویق می‌کردید؟. حتی زمانی که از او دلخوری داشتید؟ الان چطور؟ آیا هنوز هم می‌توانید یکدیگر را مورد حمایت قرار دهید و تشویق کنید؟ (پیشنهاد می‌شود مطلب 10 نکته کلیدی برای زندگی مشترک خوب را مطالعه کنید.)
اجتناب و دوری کردن. نقطه مقابل توجه، اجتناب است. زمانی هر دو شریک زندگی توجه به نیازهای یکدیگر را محور رابطه می‌دانستند و آن را در اولویت قرار می‌دادند. اما پس از گذشت زمان و با عادی شدن رابطه، بهانه ها و اهمال کاری ها جایگزین آن پناهگاهی شده اند که زمانی امنیت و آرامش را تضمین می‌کرد. خودداری، مشغله فکری، تحریک پذیری در پاسخ به یک درخواست، دوری عاطفی و غفلت از سنت های مشترک، همه نشانه های هشدار دهنده قوی هستند که بیانگر در خطر بودن صمیمیت می‌باشد.
آیا هنوز هم می توانید روی همدیگر حساب کنید که در مواقع لزوم در دسترس باشید؟
به اشتراک گذاشتن تجربیات. زمانی که روابط عاشقانه تازه است، شرکای زندگی تجربیات و رویدادهای خود را با یکدیگر به اشتراک می‌گذارند. صمیمیت زمانی با شکست مواجه می شود که هر یک از طرفین نه تنها زمان بیشتری را دور از دیگری سپری می کنند، بلکه از به اشتراک نگذاشتن تجربیات خود احساس رضایت بیشتری می‌کنند. (پیشنهاد می‌شود مطلب وقتی اسرار و رازها بر زندگی شما سایه می‌اندازند را مطالعه کنید.)
وقتی عشق شما تازه بود، آیا احساس می کردید که شریک زندگی شما برای به اشتراک گذاشتن تجربیات خود با شما مشتاق است؟ اما اکنون تمایلی برای به اشتراک گذاشتن رویدادها و تجربیات خود ندارد؟ آیا درخواست های شما برای به اشتراک گذاشتن تجربیات مشترک رد می‌شود؟
محمد امین مختاریان
مطالب مشابه:
