سقط مکرر زمانی رخ می دهد که یک زن دو یا چند سقط متوالی داشته باشد. تقریباً 70% درصد زنانی که سقط‌های مکرر دارند در نهایت حاملگی کامل و سالم و اغلب بدون نیاز به درمان خواهند داشت.
در کل احتمال سقط مکرر کم است. با توجه به تحقیقات موسسه ACOG، حدود 5 درصد از زنان دو یا بیشتر و 1 درصد سه یا بیشتر سقط خواهند داشت. خطر سقط مکرر در زنانی که بالای 35 سال سن دارند یا سقط های قبلی داشته اند بیشتر است.
اکثر سقط جنین در نتیجه ناهنجاری های ژنتیکی در جنین مانند کروموزوم اضافی یا کروموزوم های از دست رفته رخ می دهد. اینها معمولاً جهش های تصادفی هستند که احتمال عود آنها وجود ندارد. اما در سقط مکرر، وضعیت متفاوت است و پزشک به دنبال نوع خاصی از جهش به نام جابجایی متعادل است. در حالی که با سقط مکرر همراه است، هنوز یک اتفاق بسیار غیر معمول است.
در سقط مکرر اگر بیمار در حین سقط جنین از بافت خارج شود، باید آن را ذخیره کند. بعداً پزشک می تواند از آن برای کمک به تعیین علت سقط جنین استفاده کند. سقط جنین می تواند باعث ایجاد احساسات ریشه ای از دست دادن و غم و اندوه شود. برخی از پزشکان پیشنهاد می کنند که بیماران به یک گروه حمایتی ملحق شوند تا در مورد تجربه و غم خود در ارتباط با از دست دادن بارداری و جنین صحبت کنند.
طبق تحقیقات موسسه ACOG حدود 60 درصد از تمام سقط های مکرر در نتیجه یک ناهنجاری ژنتیکی است. با بالا رفتن سن، خطر سقط جنین به دلیل ناهنجاری های ژنتیکی را افزایش می دهد.
برای تعیین علت سقط های مکرر، یک متخصص باروری یا یک متخصص زنان و زایمان، سابقه پزشکی و بارداری های گذشته بیمار را بررسی می کند. پزشک معمولا یک معاینه فیزیکی کامل از جمله معاینه لگن را توصیه می کند.
اگر احتمال وجود سقط‌های مکرر در نتیجه یک خطای ژنتیکی باشد، پزشک ممکن است کاریوتایپ را انجام دهد، آزمایشی که اندازه، شکل و تعداد کروموزوم‌ها را در نمونه‌ای از سلول‌های بدن شناسایی و ارزیابی می‌کند.
اگر پزشک مشکوک باشد که علت سقط مکرر به دلیل مشکل رحمی است، احتمالاً آزمایش‌های تصویربرداری مانند MRI یا سونوگرافی را انجام می‌دهد. هیستروسالپنگوگرام (HSG) (اشعه ایکس از لوله های فالوپ و حفره رحم) یا سونوگرافی می تواند نشان دهد که آیا یک زن مشکلی در شکل رحم خود دارد یا خیر. یک پزشک ممکن است برای تشخیص مشکلات سیستم ایمنی مانند APS آزمایش خون انجام دهد.
تقریباً 50 درصد از بیمارانی که برای سقط مکرر مورد ارزیابی قرار می گیرند، تشخیص واضحی دارند. بقیه بیماران علت مشخصی برای تشخیص سقط مکرر خود ندارند.
در گروهی از بیمارانی که علت تشخیص خود را نمی دانند، بسته به سن مادر بیمار، شانس نتیجه موفقیت آمیز در آینده می تواند تا 70 درصد باشد.
درمان‌های سقط مکرر می‌تواند شامل تغییر سبک زندگی، داروها، جراحی یا آزمایش‌های ژنتیکی برای افزایش شانس بارداری موفق باشد. با شرایط خاصی که در مورد سقط مکرر وجود دارد، درمان های پزشکی یا جراحی می تواند خطر سقط جنین در آینده را کاهش دهد.
حتی پس از سه بار سقط جنین، یک زن 60 تا 80 درصد شانس باردار شدن و حاملگی کامل دارد. اغلب زنان تصمیم می‌گیرند به تلاش برای بارداری طبیعی ادامه دهند، اما در شرایط خاص، پزشک ممکن است درمان‌هایی را برای کمک به کاهش خطر سقط جنین دیگر پیشنهاد دهد.
جراحی می تواند مشکلات مربوط به سپتوم رحم را برطرف کند و می تواند برخی از فیبروم ها یا بی نظمی های بافت اسکار را از بین ببرد. اصلاح جراحی اغلب درمان انتخابی برای مسائل آناتومیکی است زیرا نرخ تولد زنده را بهبود می بخشد.
اگر بیمار یک مشکل خود ایمنی مانند APS داشته باشد، پزشک ممکن است داروهای رقیق کننده خون مانند آسپرین با دوز پایین یا هپارین را تجویز کند. اگرچه بیمار می تواند در دوران بارداری از داروهای رقیق کننده خون برای کاهش خطر سقط جنین استفاده کند، اما به دلیل افزایش احتمال مشکلات جدی خونریزی، باید قبل از استفاده با پزشک مشورت کند.
درمان مشکلات پزشکی مانند سطح غیر طبیعی قند خون، مشکلات تیروئید یا عدم تعادل هورمونی می تواند شانس داشتن یک بارداری سالم و کامل را بهبود بخشد. داروهایی که گیرنده های دوپامین را در مغز فعال می کنند یا مکمل های پروژسترون می توانند به این روند کمک کنند.
اگر پزشک مشکل کروموزومی مانند جابجایی پیدا کند، ممکن است مشاوره ژنتیک را توصیه کند. در حالی که بسیاری از زوج های با جابجایی به طور طبیعی حاملگی سالمی را تصور می کنند، پزشک ممکن است درمان های باروری مانند باروری آزمایشگاهی (IVF) را پیشنهاد کند، فرآیندی که در آن متخصص تولید مثل، تخمک و اسپرم را در آزمایشگاه ترکیب می کند. سپس جنین ها را می توان با استفاده از تکنیکی به نام تشخیص ژنتیکی پیش از لانه گزینی (PGD) آزمایش ژنتیکی کرد و فقط جنین های طبیعی به رحم منتقل می شوند. این باعث بهبود نتیجه بارداری می شود.
انتخاب شیوه زندگی خوب، مانند ترک سیگار یا مصرف مواد مخدر غیرقانونی، محدود کردن الکل و کافئین و حفظ وزن مناسب، ممکن است خطر سقط مکرر را کاهش دهد. هیچ مدرکی وجود ندارد که استرس، اضطراب یا افسردگی خفیف باعث سقط مکرر شود.
