چکیده:
بامیه که در بسیاری از کشورهای انگلیسی زبان به انگشتان خانم یا سرخدار معروف است، یک گیاه گلدار در خانواده گل مالو است. ویتامین A آنتی اکسیدان فلاونوئید مانند بتا کاروتن، زیگزانتین و لوتئین از جمله مهمترین آنتی اکسیدان‌های موجود در بامیه هستند که موجب حفظ سلامت چشم و بینایی حفظ غشاهای مخاطی و پوست سالم می‌شوند.
بامیه سرشار از ویتامین‌های گروه B کمپلکس است. پوست بامیه منبع خوبی از ویتامین K است. پوست به طور دائم خود را از طریق ریزش سلول‌های مرده و تولید سلول‌های تازه، نوسازی می‌کند. در نتیجه سلول‌های سطحی که به دلیل سایش، آسیب یا بیماری از دست می‌روند، سریعاً جایگزین می‌شوند. ویتامین‌ها پوست را هیدراته می‌کنند. آن‌ها می‌توانند سلول‌های مرده پوست را از بین برده و سلول‌های جدید و نو را جایگزین آن‌ها کنند.
به دلیل وجود ویتامین‌ها و آنتی اکسیدان و سایر خواص بسیار زیاد مذکور در مقاله از گیاه بامیه استفاده نمودیم. در این آزمایش ۲۵ نفر از انسان‌های داوطلب انتخاب نمودیم. که در بین این افراد ۱۰ نفر از این افراد به عنوان گروه A (گروه شاهد) و ۱۵ نفر به عنوان گروه آزمایش ( گروه B) استفاده نمودیم.
ابتدا ۵۰۰ گرم بامیه تازه را تهیه نموده و با ۲ روش مختلف به روش استخراج عصاره هیدروالكلى استخراج نمودیم. و در هر بار مصرف پس از گذشت ۲۰ دقیقه آن را با آب می‌شستند. این عمل در این افراد به مدت ۷ روز ادامه یافت.
افراد گروه B که از محلول مورد نظر استفاده می‌کردند پوست لطیف تر و مرطوب تری را نسبت به گروه شاهد داشتند و همچنان ترمیم قسمت‌های ملتهب و جوان سازی قسمت‌های پیر و فرسوده برخی از افراد که دچار چنین مشکلاتی بودند مشاهده گردید. آواطب
بامیه یا بامو (به انگلیسی: ‘ovkrƏ/، انگلستان: / ‘ / akrƏ، Abelmoschus esculentus) که در بسیاری از کشورهای انگلیسی زبان به انگشتان خانم یا سرخدار معروف است، یک گیاه گلدار در خانواده گل مالو است.
این گیاه به دلیل غلاف‌های دانه سبز خوراکی ارزش زیادی دارد. منشأ جغرافیایی بامیه با طرفداران منشا supporters آفریقای غربی، اتیوپی و آسیای جنوبی مورد مناقشه است. این گیاه در مناطق گرمسیری، نیمه گرمسیری و معتدل گرم در سراسر جهان کشت می‌شود. بامیه (نام علمی: Hibiscus esculentus L) میوه ای است گل دار از خانواده پنیر کیان که زادگاهش آسیا یا آفریقاست. مصری‌ها در قرن ۱۲ یا ۱۳ پیش از میلاد این گیاه را می‌کاشته اند.
بامیه گیاهی است گرمسیری که در نقاط سرد، کم رشد و کم محصول می‌شود. گیاه دارای ساقه راست، پوشیده از تار و ارتفاع ۵/0 تا ۱ متر (گاهی ۲ متر) است. برگ‌هایی به شکل قلب تخم فرعی مرکب از ۵-۳ لوب و گل‌هایی منفرد در کناره برگ‌ها دارد. رنگ گلبرگ‌های آن زرد ولی در قسمت وسط قرمز رنگ است. میوه هرمی شکل، دراز و محتوی دانه‌های پوشیده از تار دارد. این گیاه اولین بار در ایران در شهر سرخس کشت و برداشت شد.
در اروپای شرقی در اطراف دریای مدیترانه بیش از سایر نقاط از این سبزی مصرف می‌شود. در ترکیه بامیه را خشک و برای مصرف زمستان ذخیره می‌کنند.
محصولات گیاه موسیلاژین است و هنگام پختن غلاف‌های بذر، “گو” یا لجن مشخصه ایجاد می‌شود. موسیلاژ حاوی فیبر محلول است. یکی از راه‌های ممکن برای از بین بردن لجن بامیه، پختن آن با یک ماده غذایی اسیدی، مانند گوجه فرنگی، برای ایجاد لزج کمتر در پوست است. غلاف‌ها پخته، ترشی، به صورت خام خورده می‌شوند یا در سالادها گنجانده می‌شوند. بامیه ممکن است در کشورهای در حال توسعه برای کاهش سوء تغذیه استفاده شود.
بامیه خام ۹۰% آب، ۲% پروتئین، ۷% کربوهیدرات و از نظر چربی قابل اغماض است. در یک مقدار ۱۰۰ گرم، بامیه خام (۲۰% یا بیشتر از مقدار ارزش روزانه، DV) غنی از فیبر غذایی، ویتامین C و ویتامین K، با محتوای متوسط تیامین، فولات و منیزیم است . فیبر استخوان از ساقه گیاه دارای مصارف صنعتی مانند تقویت کامپوزیت‌های پلیمری است. به دلیل خاصیت لکه برداری آن، می‌توان از مویین تولید شده توسط گیاه بامیه برای از بین بردن کدورت از فاضلاب استفاده کرد. از سال ۲۰۱۸ با داشتن ترکیباتی شبیه به یک فیلم پلی ساکارید ضخیم، بامیه به عنوان یک بسته بندی مواد غذایی تخریب پذیر در حال توسعه است.
ادامه این مطلب و اطلاعات تخصصی تر را در سایت آواطب بخوانید: خواص اجتناب ناپذیر بامیه برای سلامت پوست و اعضای بدن
Avatebshop.com
