چند وقته که استفاده از هوش مصنوعی در مدیریت دانش، درگیری هر روز ذهنم شده. از آنجاییکه در پادکستی شنیدم ثبت تجربیات هر چند ابتدایی ما، در آینده می تواند هم مورد استفاده کسانی که در وضعیتی مشابه، در اندیشه ی کاری مشابه هستند باشد و هم میتواند انگیزه بخش خودمان باشد. همچنین برای اثبات آنچه از کتاب "شروع ناقص" آموخته ام به خودم، شروع به نوشتن این بلاگ کردم. در حالیکه تو اسنپ نشستم و دارم از سرکار بر می گردم خونه.
از آغاز پیدایش گونه های انسانی و بویژه انسان خردمند، مدیریت دانش وجه تمایز برجسته ی انسان نسبت به سایر جانداران و برگ برنده ی او در برایر تمام عواملی بوده که حیات او را با خطر مواجه می کردند. دانش در دوران انسانهای نخستین، تعریفی در حد روش تیز کردن سرنیزه های سنگی، یا موقعیت یابی محل فراوانی شکار داشت.
از آن دوران رسیده ایم به حال حاضر که در سایه ی همان مدیریت دانش، انسان به توانایی ایجاد هوشمندی شبیه هوشمندی خودش دست یافته است.
