هر شکوفایی در کسب و کار تنها یک بار رخ می دهد. بیل گیتس بعدی سیستم عامل نخواهد ساخت. لری پیج یا سرگئی برین بعدی موتور جستوجو نخواهند ساخت و مارک زاکربرگ بعدی شبکه اجتماعی خلق نخواهد کرد. اگر از این افراد تقلید می کنید، در واقع از آنها چیزی نمی آموزید.
هنگامی که ما رفتار کسی را تقلید می کنیم بدون دانستن زیر بناهای شخصیتی و زیر بناهای فکری آن شخص، فقط و فقط آشفتگی ایجاد می کنیم در درون سیستم خودمان، تنها الگوی قدرتمندی که وجود دارد این است که انسانهای موفق ارزش را در جاهای پیشبینی نشده می یابند و آنها این کار را با اندیشیدن درباره کسب وکار بر اساس اصول ابتدایی به جای فکر کردن به فرمول ها انجام می دهند.
البته که تقلید از یک الگو، آسانتر از خلق چیزی نو است. انجام دادن کاری که می دانیم چگونه باید آن را انجام داد جهان را از 1 به n می برد و چیزی آشنا به آن خواهد افزود؛ اما هرگاه چیزی نو خلق میکنیم، از 0 به 1 می رویم. عمل خلق منحصر به فرد است، همانند خلق کردن چیزی با اهمیت و نتیجه چیزی تازه و غریب است.
شرکت های آمریکایی هر چقدر هم که امروز سودهای کلان داشته باشند اگر روی کار سخت خلق چیزهای نو سرمایه گذاری نکنند، در آینده شکست خواهند خورد. اگر همه آنچه را که انتظار داریم، با تنظیم و بهسازی خطوط قدیمی کسب و کاری که به ما ارث رسیده است به دست آوردیم، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ بر خلاف آنچه به نظر می رسد، پاسخ تهدیدی خواهد بود بسیار بدتر از بحران سال 2008 « بهترین اقدامات » امروز به بن بست خواهند رسید؛ بهترین مسیرها جدید و نیازموده (تجربه نشده) هستند.
در دنیایی از بروکراسی های مدیریتی عظیم چه عمومی و چه خصوصی، جست وجو به دنبال مسیر نو می تواند مانند آرزو کردن یک معجزه به نظر برسد. در واقع اگر هر کسب و کاری می خواهد موفق باشد، به صدها یا حتی هزاران معجزه نیاز خواهد داشت. این مأیوس کننده است، مگر یک حقیقت حیاتی: انسانها از سایر گونه ها با این توانایی متمایز شده اند که ما می توانیم معجزه کنیم. این معجزه را فناوری می نامیم.
انسانها با انتخاب از میان گزینه های از پیش ارائه شده در کاتالوگ هستی تصمیم نمی گیرند که چه بسازند؛ بلکه ما طرح جهان را با خلق چیزهای نو باز می نویسیم.
فناوری معجزه آسا است چرا که به ما امکان می دهد تا با کمترها کارهای بیشتری انجام دهیم و توانمندی های خود را به سطح بالاتری ارتقا دهیم. سایرحیوانات به طور غریزی هدایت شده اند تا چیزهایی مثل بندآب یا لانه زنبور بسازند، ولی ما تنها گونه ای هستیم که می تواند چیزهای نو و شیوه های بهتری نیز برای ساخت آنها اختراع کند. انسانها با انتخاب از میان گزینه های از پیش ارائه شده در کاتالوگ هستی تصمیم نمی گیرند که چه بسازند؛ بلکه ما طرح جهان را با خلق چیزهای نو باز می نویسیم. این ها حقایق ساده ای هستند که به کلاس دومی ها آموزش می دهیم، اما در دنیایی که بیشتر آنچه انجام می دهیم تکرار همان چیزی است که قبلاً دیده ایم به راحتی ممکن است این حقایق فراموش شوند.
