ما به عنوان مصرف کنندەی اطلاعات، نقش مهمى در پذيرش ديدگاه هاى دقيق تر داريم. می توانيم ياد بگيريم كه در هنگام مطالعه، شنيدن يا ديدن، ييچيدگى را به عنوان نشان هاى از اعتبار قلمداد كنيم. مى توانيم از محتوا و منابعى طرفدارى كنيم كه به جاى فقط يك يا دو مورد، جنبه هاى مختلف يك موضوع را ارائه مى دهند.
می توانيم در مواجهه با تيترهاى ساده ساز، بر گرايش مان مبنى بر دوجناحى كردن مسئله غلبه کرده و به آن دسته دیدگاه های میانه رو اشاره كنيم كه ناديده گرفته شده اند.
وقتى شخصاً مسئول توليد و اشتراک گذارى اطلاعات باشيم، كماكان همين اصل صدق می کند. تحقیقات جدید نشان می دهند كه اعتراف روزنامه نگاران به ایهامات موجود در زمينه‌ى موضوعات پيچيده‌اى همچون تغيير اقليم و مهاجرت، اعتماد مخاطبان به آنها را کم نخواهد کرد. و آزمایشهای متعدد نشان داده اند که در صورت تردید کارشناسان درباره ی يک موضوع، سخنان شان قانع كننده تر مى شود. اعتراف يك فرد آگاه به عدم اطمينان در مورد موضوع، باعث تعجب مردم مى شود و متعاقباً توجه بيشترى به اصل بحث خواهند كرد.
البته می توان يكى از چالش هاى بالقوه‌ى جزئى نگرى را بازديد اندک از محتواهاى اين چنينى دانست. محدوده‌ى توجه انسان بسيار كوچك است؛ فقط چند ثانيه فرصت داريم تا با تيترى جذاب، توجه ديگران را جلب كنيم. درست است كه پيچيدگى و گنجاندن آن در سخنانى كوتاه و خوب اصلا كار راحتى نيست، اما مكالماتى عالى را به دنبال خواهد داشت. برخی روزنامه نگاران روش های هوشمندانه ای براى بيان موضوعات پیچیده در چند کلمه یافته اند.
چند سال پیش، رسانه ها گزارش مطالعەای در مورد عواقب شناختى مصرف قهوه منتشر کردند. با اینکه سرخط همه‌ی روزنامه ها از داده های مشابهی گرفته شده بود، اما برخى از مزایاى قهوه تعريف می كردند و برخى ديگر در مورد عواقب مصرف آن هشدار مى دادند:
نشريه ى فوربس: شواهد بيشتراز فوايد قهوه براى مغز
نشريه باستل: مطالعات از نقش محافظت كنندەی قهوه در برابر اختلالات شناختی جزئی می گویند
سى بی اس آتلانتا: افزايش مصرف قهوه براى مغز ضرر دارد
ایندیا تودی: دلایلی که آن يک فنجان قهوه ى اضافى به مغزتان آسيب می زند
نتيجه‌ى مطالعه ى اصلى چنين بود: احتمال بروز اختلالات شناختى جزئى در افراد مستی که روزانه یک یا دو فنجان قهوه می نوشند، كمتر از افرادى است كه اصلاً قهوه نمی خورند، گهگاه قهوه مصرف مى كنند يا مصرف كننده‌ى سنگين قهوه هستند. اگرمصرف روزانه‌ی خود را به میزان یک يا چند فنجان افزايش مى دادند، ريسک اختلال آنها بيشتر از افرادى مى شد كه همچنان روزانه يک يا كمتر از يک فنجان قهوه می نوشیدند. هر یک از تيترهاى يک طرفه‌ى بالا، فقط با هفت تا دوازده كلمه، موجب گمراهی مخاطب در مورد تأثیرات نوشیدن قهوه می شوند. يک عنوان دقيق تر فقط به دوازده كلمه نياز دارد تا پيچيدگى موضوع را نشان دهد:
واشنگتن پست: نظر ديروز دانشمندان درباره ى قهوه: براى مغز خوب است. امروز؛ نه خيلى زياد ...
تصور كنيد كه همين پيچيدگی ناچيز در مقالات مربوط به تغيير اقليم ايجاد شود.
دانشمندان به اتفاق از نقش انسان ها در اين تغييرات مى گويند، اما حتى آن ها هم ديدگاه هاى متفاوتى درباره عواقب حقيقى و راه حل هاى احتمالى آن دارند. مى توانيد علی رغم نگرانی درباره‌ی موقعیت كنونى، گوناگونى روش هاى بهبود آن را تشخيص دهيد.
روانشناسان دریافته اند که در صورت بی میلی مردم به یک راهكار، آن را ناديده می گیرند یا حتی وجود مسئله را انکار می کنند. وقتی به ليبرالها (آمریکایی) گفته شد كه قوانين سخت گیرانه ی اسلحه می تواند كار صاحب خانه ها براى حفاظت از خودشان را دشوارکند، بیش از پیش مسئله ی خشونت مزاحم های خانگی را نادیدە گرفتند. كما اينكه وقتى لایحه‌ی فناوری سبز به محافظه كارها ارائه شد، ميزان پذيرش آن ها نسبت به دانش اقلیم شناسی افزایش يافت، درحالی كه لايحهى محدودسازى آلايندگى ها چنين تأثيرى نداشت.
